Tekst źródłowy strony Serbia

{{Państwo infobox
|państwo = Serbia
|symbol = Flaga_serbii.gif
|symbol nazwa = Flaga Serbii
|stolica = [[Belgrad]]
|prezydent = [[Boris Tadić]]
|ustrój = Kto to wie?
|język = [[język serbski|serbski]], tylko serbski i zawsze serbski; nie [[język chorwacki|chorwacki]], nie [[język serbsko-chorwacki|serbsko-chorwacki]] i nie [[język staro-cerkiewno-słowiański|język SCS]]; tylko s-e-r-b-s-k-i
|hymn = [[Hymn Serbii|Boże, prawdę powiedz nam]]
}}

{{źródła|[[Nonźródła:Boże, prawdę powiedz nam|tekst hymnu Serbii]]}}

{{t}}niezbyt duże [[państwo]] na południu [[Europa|Europy]]. Niegdyś znane było pod nazwą [[Jugosławia]], jednak po okrojeniu i rozpadzie nazwę w dziwny sposób przerobiono na „Serbia”.

== Historia ==
[[Plik:Kosowo_mapa.GIF|right|thumb|200px|Serbia na mapie Europy (wg. Serbów)]]
[[Plik:Kosowo.svg|thumb|right|200px|Flaga wroga]]
Serbowie pierwotnie zajmowali tereny Polski, jednak z [[Alkoholizm|niewiadomych powodów]] władca Serbów nagle sobie umyślał gdzieś wyemigrować. Po dotarciu na Bałkany, Serbowie nawiązywali kontakty z bliskimi narodami: Czarnogórcami, Chorwatami, Słoweńcami, Bośniakami i innymi takimi. Większość z tych czułych kontaktów to były [[wojna|wojny]], które stały się wkrótce jednym z głównych elementów serbskiej duszy i kultury. Serbowie zawojowali gdzieś w ciemnym i osranym [[Średniowiecze|średniowieczu]] wszystkie narody koło siebie i stali się wielką potęgą. Jak Bułgarzy w końcu spotkali się z Serbami, ci zrobili na nich takie wrażenie, że Bułgarzy też stali się [[Słowianie|Słowianami]].

Na szczęście Węgrzy oddzielili Serbów od Polaków, bo jakby ci też się wtedy spotkali, pewnie zachlaliby się na amen i też zaczęli się zarzynać.

Wkrótce przyszedł rok [[1389]], Serbowie pobili się z [[Turcy|Turkami]] na [[Mit kosowski|Kosowym Polu]]. Niby nic się nie stało, bitwa skończyła się remisem 2:2, ale Serbowie wmówili sobie, że odnieśli klęskę i żeby nie być gołosłownym, szybko doprowadzili swoje państwo do upadku. Serbia znalazła się pod panowaniem Turków, a Serbowie stali się drugim po Polakach najbardziej martyrologicznym narodem na świecie.

Turcy, żeby wkurwić Serbów, przechrzcili Bośniaków na [[islam]]. No i z tego powodu haratanina trwa do dziś.

W XIX wieku Serbia odzyskała niepodległość po narodowym powstaniu, które upadłoby jak nic, gdy nie pomogli im Ruscy, którzy przyszli tam z Polski po wypieprzeniu [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]]. W zamian za tę pomoc Serbowie sto lat później dali Kacapom parę tysięcy Czarnogórzan, żeby [[Japonia|Japońcy]] wystrzelali ich pod Port Artur w [[1905]] roku.

W [[1914]] niejaki Gawriło Princip, Bośniak, który uważał się za Serba (i to jeszcze nacjonalistę!)<ref>Zupełnie tak, jak [[Adolf Hitler|pewien Austriak]] głoszący, że Niemcy są rasą panów</ref> pod wpływem zielska i płynu do chłodnicy z bułgarskiej ciężarówki, ukatrupił austriackiego księcia Ferdynanda (bynajmniej nie Kiepskiego). W ten sposób zaczęła się [[I wojna światowa]], ale Serbom udało się zwalić całą winę za jej wywołanie na [[Niemcy|Niemców]]. Co prawda stracili potem państwo i zostali włączeni do Jugosławii, ale od razu dobrze się tam urządzili i kazali pozostałym narodom lizać sobie buciki.

Gdy przyszła II wojna światowa, Serbowie lawirowali po obu stronach frontu: a to raz wsparli Niemców, a to potem Ruskich. Po wojnie komuchy przejęły władze w [[Jugosławia|Jugosławii]] i był na czterdzieści lat spokój. Aż wielki przywódca Serbów, który nie był w ogóle Serbem, [[Josip Broz Tito]], kopnął w kalendarz i sieczka zaczęła się od nowa.

Mądrzy [[Słowenia|Słoweńcy]] szybko szczaili, co się dzieje, więc odłączyli się od Jugosławii w dziesięć dni i powiedzieli, że to wszystko pierdolą. Pozostałym narodom tak łatwo nie poszło. Raz państewka się pojawiały, raz znikały. W międzyczasie Serbowie mordowali mniejszości bośniackie, chorwackie i albańskie, a [[Chorwacja|Chorwaci]], [[Albania|Albańczycy]] i Bośniacy mordowali mniejszość serbską. Wszyscy rznęli się po równo, ale nie wiedzieć czemu, [[Stany Zjednoczone Ameryki|Ameryka]] stwierdziła, że mordowali tylko Serbowie. I tak zostało do dzisiaj.

Cała ta chora sytuacja została nazwana kotłem bałkańskim, co jest dowodem na zamiłowanie Serbów do kulinariów. Ulubionym daniem pozostaje niezmiennie gulasz z Albańczyka.

W końcu państwo rozjebało się na dobre. Po rozpadzie Jugosławii przydarzyło się połączenie Serbii i Czarnogóry w jeden kraj, o czym biedni Serbowie nawet nie wiedzieli. [[Czarnogóra]] była jak pasożyt przyczepiony do Serbii. Na szczęście odczepiła się w [[2006]] roku, ale przy okazji odebrała Serbom dostęp do morza, czym ich strasznie wkurwiła.

I na koniec ciekawostka: oficjalny hymn Serbii do 2006 roku był plagiatem [[Hymn Polski|hymnu Polski]]. Ale hymnów nieoficjalnych było tyle, ile harmonii w oddziałach serbskiej piechoty zmechanizowanej.
[[Plik:Serbia Hymn|250px|right|thumb|Nieoficjalny hymn Serbii z lat 90-tych]]

== Przeciętny Serb ==
Przeciętny Serb jest mężczyzną w wieku 38 lat, ma dwie lub cztery [[żona|żony]], siedmioro lub jedenaścioro dzieci (zależnie od ilości żon), wyznaje prawosławny islam serbski i ma silną (lecz wojowniczą) tożsamość narodową. Każda rozmowa z Serbem, od czego by się nie zaczęła, i tak zejdzie na temat tych pieprzonych Albańczyków i rdzennie serbskiego [[Kosowo|Kosowa]]. Serbowie nienawidzą [[Amerykanie|Amerykanów]] za to, że poprali niepodległość Kosowa, za to bardzo lubią [[Rosjanie|Rosjan]] za to, że ich wspierają w walce z Albańczykami. Te rzeczy nie przeszkadzają jednak [[Polacy|Polakom]] bardzo lubić Serbów.

Większość Serbów trudzi się, jak wskazuje nazwa państwa, produkcją '''ser'''a i innego na'''bia'''łu. Ulubionymi hobby każdego Serba jest praktykowanie tęsknoty za Jugosławią i strzelanie z wiatrówki do portretu prezydenta Albanii. Każdy serbski mężczyzna szczyci się tym, że ma w szafie mundur, w którym chodził, kiedy prał Chorwatów/Bośniaków/Albańczyków. Sama Serbia za granicą właściwie nie bardzo ma się dzisiaj czym pochwalić, poza zbrodniami wojennymi, ale ma przynajmniej bardzo ładne dziewczyny. Choć i tak wszyscy wiedzą, że najpiękniejsze na świecie są Polki.

==Serbia a sąsiedzi==

Stosunki pomiędzy Serbią a jej sąsiadami są nietypowe. Właściwie bez żadnego powodu nienawidzą [[Chorwacja|Chorwatów]] oraz [[Bośnia i Hercegowina|Bośniaków]], którzy nie zrobili im nic złego. Natomiast nie do końca zdają sobie sprawę z istnienia [[Czarnogóra|Czarnogórców]], którzy od setek lat nieustannie ich napadają. W związku z tym sytuacja wygląda następująco: Serbowie masowo organizują [[mordobicie|mordobicia]] Chorwatów i Bośniaków, natomiast Czarnogórcy nieustannie mordują Serbów podczas Serbobić i Serbiat. Z kolei Chorwaci i Bośniacy mordują siebie nawzajem, a przy okazji Serbów. Tylko [[Czarnogóra]] wychodzi na tym bez szwanku  Całą sytuację próbuje uspokajać [[NATO]], które co chwila wysyła tam wojska, które na widok bojowników z maczugami  uciekają w popłochu, po czym giną w zasadzkach, takich jak [[wilczy dół|wilcze doły]].

===Kosowo===

Serbowie okupowali to państwo od zawsze. Mieszkają tam głównie [[Albania|Albańczycy]]. Serbskie bojówki regularnie mordują Albańczyków od wielu wieków, a Albańczycy od czasu do czasu organizują wyprawę mającą na celu wypędzenie Serbów z Serbii. W tym czasie do Kosowa wracają Albańczycy. Po zakończeniu wyprawy serbskie bojówki wznawiają mordowanie Albańczyków i wracają wypędzeni Serbowie. Serbowie napadają na stacjonujących tam żołnierzy [[Organizacja Narodów Zjednoczonych|ONZ]].

Dziwne relacje Serbii z Kosowem poniekąd wyjaśnia [[Mit kosowski]]. Ale tylko poniekąd.

==Zwyczaje w Serbii==

Oprócz masowych mordów na Chorwatach i Bośniakach, które w przeciwieństwie do mordów na Serbach nie doczekały się własnej nazwy, Serbowie lubią również bić się kijami baseballowymi na meczach [[Partizan Belgrad|Partizana Belgrad]] oraz [[Crvena Zvezda Belgrad|Crvenej Zvezdy Belgrad]]. Takie mecze odbywają się dwa lub trzy razy do roku. Wtedy wszyscy Serbowie oraz kobiety i dzieci zjeżdżają do Belgradu i biją się między sobą. Co roku ginie tak około 40 000 Serbów.Serbowie bardzo upodobali sobie Konkurs Piosenki Eurowizji.W debiucie odnieśli pierwsze zwycięstwo w 2007 roku na konkursie w Helsinkach, gdzie badziewną balladą śpiewaną przez Serbkę wyglądającą jak Serb pobili całą Europę.Nikt nie połapał się jeszcze, że co roku jeździ jedna i ta sama piosenka ze zmienioną muzyką ale Serbowie i tak się cieszą, bo Europejczycy dowiadują się że coś takiego jak Serbia w ogóle istnieje.

== Serbska wojna domowa o religię ==
Serbia przez wiele lat była rozdzielona między dwie religie, islam serbski oraz [[prawosławie]]. W [[1992]] roku  wybuchła wojna domowa pomiędzy wyznawcami jednej i drugiej religii. Wtedy cała międzynarodowa społeczność obserwowała jak chorały gregoriańskie walczyły z muzułmanami wzywającymi wiernych do modlitwy ze szczytów minaretów. W trakcie wojny zginęło 65 000 osób, z czego 64'999 to żołnierze sił pokojowych [[Organizacja Narodów Zjednoczonych|ONZ]] oraz [[NATO]], a jedna osoba to staruszek, który zmarła na atak serca, gdy jeden z żołnierzy spadł z drzewa tuż pod jego nogi. Wojna ostatecznie skończyła się podpisaniem pokoju w [[Novy Sad|Novym Sadzie]] w roku [[1996]]. W myśl pokoju liczba wyznających prawosławie i islam może stanowić maksymalnie 90% społeczeństwa. Odsetek ateistów nie może wynosić więcej niż 8%. Poza tym różnica między wyznawcami islamu serbskiego i prawosławia nie może być większa niż 0,81+357/1,22354. Jeżeli jakieś proporcje się nie zgadzają, ''Urząd ds. odpowiednich proporcji serbskich wyznań'' będzie siłą nawracać odpowiednie osoby na odpowiednie religie. W zależności od problemu występują takie możliwości:

* mordowanie ateistów,
* przechrzczenie prawosławnych na islam i na odwrót,
* zsyłka muzułmanów do [[Irak]]u,
* zsyłka prawosławnych na [[Syberia|Sybir]],
* wszczęcie nowej wojny domowej.

Postanowiono również, że w parlamencie 49% miejsc mają muzułmanie serbscy, 49% mają prawosławni, a 2% ma Mniejszość Bułgarska (odpowiednik naszej [[Mniejszość Niemiecka|Mniejszości Niemieckiej]]).

== Polityka ==
[[Parlament]] w Serbii jest pięcioizbowy (wieloizbowość parlamentu to jakiś bałkański [[zwyczaj]]; porównaj: [[Czarnogóra]]). Każda [[izba]] jest podzielona ze względu na wyznanie na trzy części (patrz wyżej). Wybory do parlamentu odbywają się co cztery lata w wyborach jawnych i nierównych. [[Obywatel]]e wybierają listę i oddają na nią głos. Serbia jest jednym z nielicznych [[państwo|krajów]], gdzie głosy są głosom nierówne. Jeden [[głos]] mężczyzny to cztery głosy kobiet. Dlatego każdy musi się na głosie podpisać imiennie. Kobiety nie mają biernego prawa wyborczego. Możliwość głosowania, wg [[prezydent]]a Borisa Tadićia jest już zbyt dużym prawem dla „Pustogłowych dziewoj”. Ateiści i osoby innych wyznań niż islam serbski lub prawosławie oraz nie-Bułgarscy uchodźcy nie mają żadnych praw wyborczych.

=== Władza ustawodawcza ===
* Obecne izby parlamentu w Serbii wraz z liczbą posłów zasiadających:
** Izba ds. Wojen Religijnych (300)
** Izba ds. Oktrojowania Ustaw (670)
** Izba ds. Protestowania Przeciwko Oktrojowanym Ustawom (230)
** Izba Pierwszego Odrzucenia (150)
** Izba Ostatniego Odrzucenia (150)

==== Izba ds. Wojen Religijnych ====
Izba ta zajmuje się wszelkimi sprawami związanymi z [[wojna|wojnami]] religijnymi w kraju. Jest jakby poza zasadniczą władzą ustawodawczą i zajmuje się wyłącznie ogłaszaniem wojny religijnej, podpisywaniu [[pokój|pokojów]], wysyłaniu wojsk etc. Izba jest podzielona na tradycyjne trzy odłamy (por. Serbska wojna domowa o religię). Dwa główne ugrupowania nieustannie się kłócą kto, jak i kiedy zaczął oraz dlaczego. W związku z tym, że do uchwalenia jakiejkolwiek ustawy w tej izbie potrzeba co najmniej połowy głosów, o wszystkim decyduje [[Mniejszość Bułgarska]], która występuje w tej izbie w roli sędziego, gdyż prawosławni zawsze głosują inaczej niż serbscy muzułmanie. Tak więc sześciu [[poseł|posłów]] Mniejszości Bułgarskiej ma decydujący głos.

==== Izba ds. Oktorjowania Ustaw ====
W tej izbie zasadniczo nie ma kłótni. Każde ugrupowanie może oktorojować (narzucić) dowolną [[ustawa|ustawę]] bez głosowania. Jedynym zajęciem tej izby jest więc zbieranie najwyższych pensji spośród wszystkich parlamentarzystów. Nieważne, że większość ustaw wzajemnie się wyklucza, a potem są Oprotestowywane przez kolejną izbę i odrzucane w kolejnych.

==== Izba ds. Protestowania Przeciwko Oktrojowanym Ustawom ====
Tutaj trwa prawdziwa [[wojna]]. Zasady są proste: Im mniej posłów przeciwników przeżyje tym większa szansa na utrzymanie/odrzucenie oktrojowanej przedtem ustawy. Z reguły kończy się to totalną rzezią wszystkich posłów z wyjątkiem posłów Mniejszości Bułgarskiej, którzy ostatecznie sami decydują o tym czy przyjąć, czy odrzucić ustawę.

==== Izba Pierwszego Odrzucenia ====
W tej izbie odrzucane są wszelkie uchwalone wcześniej ustawy. Odrzucane są również odrzucenia. Nie dlatego, że [[poseł|posłowie]] są im przeciwni, ale po prostu z zasady i ze złośliwości. Posłowie Mniejszości Bułgarskiej załapali ten [[schemat]] i odrzucają to, co chcą przyjąć i przyjmują to, co chcą odrzucić.

==== Izba Ostatniego Odrzucenia ====
W tej izbie WSZYSTKO jest odrzucane. Jeżeli coś było odrzucone, to też zostaje odrzucone. Jeżeli zostało przyjęte, również. Tym sposobem z parlamentu wychodzą ustawy, które przez posłów nie były popierane. Droga jest prosta: oktrojowanie -> protest (odrzucenie) -> odrzucenie odrzucenia (przyjęcie) -> odrzucenie przyjęcia (odrzucenie) ALBO oktrojowanie -> przyjęcie -> odrzucenie przyjęcia (odrzucenie) -> odrzucenie odrzucenia (przyjęcie).

==== Wniosek ====
Parlament w Serbii przypomina dom wariatów, w związku z czym państwo nie funkcjonuje zbyt poprawnie. Poza tym izby wyglądają jak [[sobór]] duchownych prawosławnych i serbsko-muzułmańskich. Bułgarzy w swoich garniturach wyglądają całkiem normalnie.

=== Władza wykonawcza ===
Władzę Wykonawczą w Serbii sprawuje [[prezydent]]. Jest on wybierany przez Izbę Oktrojowania Ustaw. Można więc powiedzieć, że prezydent jest oktrojowany narodowi przez parlament. Żeby wybrać przezydenta musi głosować na niego 51% posłów. Każde ugrupowanie będące w parlamencie może wystawić jednego kandydata. Z reguły jest więc ich trzech, a o wyborze decyduje [[Mniejszość Bułgarska]], która nie głosuje na swojego kandydata, bo wie, że nie ma szans.

Prezydent reprezentuje [[naród]] na arenie międzynarodowej i oktojowywuje [[konstytucja|konstytucję]]. Żadna izba nie ma prawa przyjąć tej konstytucji. W związku z tym, Serbia ma konstytucję, nie mając jej.

=== Władza sądownicza ===
Władzę Sądowniczą w Serbii sprawują [[trybunał]]y wiejskie, które sądzą za wszystkie przestępstwa. Kodeks karny jest inny dla każdej wsi i jest bardzo surowy. Za [[morderstwo]] jest kara śmierci dla mordercy, rodziny, krewnych i znajomych. Ma to zmuszać ludzi do pilnowania siebie nawzajem i odpowiedzialności grupowej. Za kradzież jest dożywocie dla złodzieja i krewnych oraz nakaz rozgrabienia domu skazanego przez znajomych i poszkodowanego. Gwałty są dopuszczalne i nie grozi za to żadna kara. Seks można uprawiać w Serbii z osobami od 11 lat. Tak więc zjeżdżają tam pedofile z całego świata.

==Gospodarka==

Ludzie w Serbii żywią się tym, co sami wyhodują. Czasem sprzedają wełnę i moher za granicę, głównie do Polski. Udział rolnictwa w PKB sięga 95%. Pozostały procent to prace publiczne takie jak sprzątanie ulic.

===Bezrobocie===

Nie istnieje. Każdy obywatel ma pracę. Nawet jeśli nie chcą i nawet jeśli są niepełnosprawni. Komunistycznie myśląca władza chce, aby kraj się rozwijał. W związku z tym każe na przykład przenosić ciężkie głazy z miejsca na miejsce. Za pracę ludzie dostają część tego co wyprodukują, bądź woreczek zboża... na miesiąc.

===Finanse===

W Serbii nie istnieje coś takiego jak pieniądze. Cały czas obowiązuje [[barter]], czyli handel wymienny. Tylko dzięki temu Serbowie nie mają problemów z [[inflacja|inflacją]].

===Turystyka===

Tylko kompletny kretyn zechciałby na własną rękę pojechać do Serbii na wakacje. Wszędzie unosi się smród zwierząt hodowlanych i nawozów naturalnych. W Serbii jest tylko jeden hotel, który znajduje się w [[Belgrad]]zie. Hotel ma liczbę gwiazdek równą [[0 (liczba)|zero]]. Serbowie uznają go za luksusowy, ale normalny Europejczyk nie zamieszkałby tam nawet, gdyby ktoś mu dopłacił.

==Przyszłość==

Serbowie chcą wejść do [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]]. Jednak gdy [[Bruksela]] usłyszała te zapowiedzi, odparła, że to może być bardzo odległa przyszłość. Ok. 2900 roku, jeśli brać pod uwagę obecny rozwój Serbii, a właściwie jego brak.

==Zobacz też==
* [[Mit kosowski|Serbska martyrologia]]

{{przypisy}}
{{Europa}}
{{Słowiańszczyzna}}
[[Kategoria:Serbia| ]]

[[pt:Sérvia]]
[[uk:Сербія]]
[[cs:Srbsko]]
[[de:Serbien]]
[[en:Serbia]]
[[es:Serbia]]
[[fi:Serbia]]
[[fr:Serbie]]
[[hr:Srbija]]
[[ko:세르비아]]
[[it:Serbia]]
[[no:Serbia]]
[[sr:Србија]]
[[tr:Sırbistan]]
[[zh:塞尔维亚]]
[[zh-tw:塞爾維亞]]