Edytujesz „Serbołużyczanie”

{{cytat|Łużyca, moja pśiekna wośćyjzna, moich wośćow kśajina, zawśe w mojej wutrobie|'''Serbołużyczanin''' zakochany w swojej ojczyźnie}}
'''Serbołużyczanie''' – mały [[naród]], który jest tak mały, że postanowił się jeszcze podzielić na Łużyczan Dolnych i Górnych, po tym jak pokłócili się o to, kto z nich da radę zniemczyć się jako pierwszy. Łużyczanie utrzymują, że są jedynym słowiańskim narodem bez [[Państwo|państwa]] i dlatego trzeba im przysyłać pomoc finansową na propagowanie swojej kultury i [[języki łużyckie|języka]], choć tak naprawdę chodzi o to, żeby mieć więcej kasy na picie niemieckiego piwa i antykoncepcję.

Podobno istnieją jeszcze inne narody słowiańskie bez własnego państwa, jak Łemkowie lub Słowianie z Greckiej Macedonii, ale to na szczęście nie sprawiło problemu Łużyczanom – uznali ich po prostu za łużyckich emigrantów.

Głównym zajęciem Serbołużyczan w czasie wolnym od proszenia o pomoc jest niemówienie własnym językiem oraz uczenie się nowych [[język niemiecki|niemieckich słówek]] razem ze swoim postępowym potomstwem.

== Język ==
Do niedawna Serbołużyczanie starali się mówić swoją rodzimą mową, ale przestali po uświadomieniu sobie, że ich mowa brzmi tak idiotycznie, że śmieją się z nich nawet [[Czesi|Pepiki]]. Łużyckie języki są jedynymi słowiańskimi językami, które szumią tak bardzo tam gdzie nie trzeba, że przewyższyły nawet pol'''szcz'''yznę. Języki łużyckie oddzieliły się od [[język polski|polskiego]] zapewne w czasach [[średniowiecze|średniowiecznych]], gdy niektórzy polscy książęta kazali wybijać jedynki za niechodzenie do kościoła.

W [[języki łużyckie|językach łużyckich]] nawet polskie słowo ''strasznie'' brzmi tak strasznie, że brzmi ''tśaśnie''.

== Zobacz też ==
{{słownik|[[Słownik:łużycko-polski|słownik łużycko-polski]]}}
* [[języki łużyckie]]

{{Słowiańszczyzna}}

[[Kategoria:Narody]]