Edytujesz „Stefan Hula”

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Uwaga! Baza danych została zablokowana w celach konserwacyjnych i w tej chwili nie można opublikować nowej wersji strony. Jeśli chcesz, możesz skopiować ją do pliku, aby móc opublikować ją później.

Administrator systemu, który zablokował bazę, podał następujący powód: Spróbuj ponownie za parę minut.

Ta edycja może zostać anulowana. Porównaj ukazane poniżej różnice między wersjami, a następnie zapisz zmiany.

Aktualna wersja Twój tekst
Linia 1: Linia 1:
{{sur|polskiego skoczka|imię|Stefan}}
{{sur|polskiego skoczka|imię|Stefan}}
{{redakcja|wycięcie chłamu}}
{{NonNews|[[NonNews:Lol, Hula?|Lol, Hula?]]}}
{{NonNews|[[NonNews:Lol, Hula?|Lol, Hula?]]}}
{{Źródła|tekst [[Nonźródła:Ile skoczy Hula?|piosenki Elektrycznych Gitar]] o Stefanie Huli.}}
{{Źródła|tekst [[Nonźródła:Ile skoczy Hula?|piosenki Elektrycznych Gitar]] o Stefanie Huli.}}
Linia 8: Linia 7:
{{cytat|Będzie pierwszy, wiadomo od której strony...|Użytkownik [[Wirtualna Polska|WP.pl]] przewiduje wynik '''Huli''' przed konkursem w Engelbergu w [[2014]]}}
{{cytat|Będzie pierwszy, wiadomo od której strony...|Użytkownik [[Wirtualna Polska|WP.pl]] przewiduje wynik '''Huli''' przed konkursem w Engelbergu w [[2014]]}}
{{cytat|(…) na półmetku dzisiejszego konkursu, a miejsca Polaków których zobaczymy w seriach finałowych to siedemnaste miejsce Kamila Stoka i dwudzieste '''Stefana Chuja'''|[[Maciej Kurzajewski]] o '''Huli'''}}
{{cytat|(…) na półmetku dzisiejszego konkursu, a miejsca Polaków których zobaczymy w seriach finałowych to siedemnaste miejsce Kamila Stoka i dwudzieste '''Stefana Chuja'''|[[Maciej Kurzajewski]] o '''Huli'''}}
'''Stefan „The Bula” Hula''' (ur. [[29 września]] [[1986]]) – polski skoczek narciarski. Według [[Heinz Kuttin|Heinza Kuttina]] miał w dwa lata zastąpić [[Adam Małysz|Adama Małysza]], ale udało mu się co najwyżej zastąpić [[Robert Mateja|Roberta Mateję]]. Jest synem kombinatora norweskiego, również Stefana Huli. Nazwał syna tak jak siebie, żeby nie musiał się uczyć dodatkowego imienia…
'''Stefan „The Bula” Hula''' (ur. [[29 września]] [[1986]]) – były polski skoczek narciarski. Według [[Heinz Kuttin|Heinza Kuttina]] miał w dwa lata zastąpić [[Adam Małysz|Adama Małysza]], ale udało mu się co najwyżej zastąpić [[Robert Mateja|Roberta Mateję]]. Jest synem kombinatora norweskiego, również Stefana Huli. Nazwał syna tak jak siebie, żeby nie musiał się uczyć dodatkowego imienia…


== Biografia ==
== Biografia ==

Pierwszy start zaliczył na skoczni w Bischofshofen 5 stycznia 2005 roku, jednak miejsca w pięćdziesiątce nie uświadczył. W tym samym sezonie, "Popularny Stefanek" skakał także w Willingen i w Planicy, z miernymi skutkami (w Willingen w drużynówce skoczył tyle samo metrów co [[Robert Mateja]] - 95m, a w Planicy niewiele dalej niż Śliż) i oczywiście się nie zakwalifikował do żadnego z konkursów.

W sezonie 2005/06 zaliczył podskoki w dziewięciu konkursach, jednak był w stanie dwukrotnie zapunktować w Zakopanem (22 i 21 miejsce) i nawet wystąpić w drugiej serii Igrzysk Olimpijskich w Pragelato.

[[24 listopada]] [[2006]] Stefan odniósł jeden z życiowych sukcesów zajmując 12 miejsce. Nieważne, że oddał średni skok, a 20 zawodników, którzy normalnie by go wyprzedzili, pospadali z progu ze względu na bardzo niekorzystne warunki. Gdyby go wyprzedzili, Stefek nie zmieściłby się w trzydziestce...
[[24 listopada]] [[2006]] Stefan odniósł jeden z życiowych sukcesów zajmując 12 miejsce. Nieważne, że oddał średni skok, a 20 zawodników, którzy normalnie by go wyprzedzili, pospadali z progu ze względu na bardzo niekorzystne warunki. Gdyby go wyprzedzili, Stefek nie zmieściłby się w trzydziestce...


Tak czy inaczej ten sukces zapewnił mu starty przez cały sezon [[2006]]/[[2007]]. Nieważne, że skakał gorzej niż Mateja. Przecież to ''Nasz młody, obiecujący Stefek!'', jak mawiał [[Apoloniusz Tajner|Polo Tajner]]. Z czasem skakał po 65 metrów na dużych skoczniach.
Tak czy inaczej ten sukces zapewnił mu starty przez cały sezon [[2006]]/[[2007]]. Nieważne, że skakał gorzej niż Mateja. Przecież to ''Nasz młody, obiecujący Stefek!'', jak mawiał [[Apoloniusz Tajner|Polo Tajner]]. Z czasem skakał po 65-68 metrów na dużych skoczniach.


Stefek pojechał jako super-rezerwowy na MŚ w [[Sapporo]]. Podwyższył formę i skakał po 80 metrów. Słaby występ Matei w drużynówce sprawił, że kibice wołali: ''A czemu Hula nie skakał? Wygralibyśmy!''. Obawiamy się, że to by się nie stało. Moglibyśmy mieć problemy z awansem do ósemki.
Stefek pojechał jako super-rezerwowy na MŚ w [[Sapporo]]. Podwyższył formę i skakał po 80 metrów. Słaby występ Matei w drużynówce sprawił, że kibice wołali: ''A czemu Hula nie skakał? Wygralibyśmy!''. Obawiamy się, że to by się nie stało. Moglibyśmy mieć problemy z awansem do ósemki.
Linia 19: Linia 23:
W sezonie 2007/2008 zawodnik regularnie skakał w konkursach indywidualnych i drużynowych PŚ. Indywidualnie 5 razy zakwalifikował się do 50-tki zawodników startujących w konkursie - w tym 2 razy w Zakopanem i 2 razy w Japonii, gdzie niewiele więcej zawodników w ogóle pojechało. Znacznie lepiej szło mu w konkursach drużynowych, gdzie regularnie oddawał najkrótsze skoki. 24 lutego 2008 r. w konkursie drużynowym mistrzostw świata w lotach narciarskich skoczył 120 metrów na mamuciej skoczni, lądując tuż za bulą i uzyskując odległość o 97 metrów krótszą od Gregora Schlierenzauera.
W sezonie 2007/2008 zawodnik regularnie skakał w konkursach indywidualnych i drużynowych PŚ. Indywidualnie 5 razy zakwalifikował się do 50-tki zawodników startujących w konkursie - w tym 2 razy w Zakopanem i 2 razy w Japonii, gdzie niewiele więcej zawodników w ogóle pojechało. Znacznie lepiej szło mu w konkursach drużynowych, gdzie regularnie oddawał najkrótsze skoki. 24 lutego 2008 r. w konkursie drużynowym mistrzostw świata w lotach narciarskich skoczył 120 metrów na mamuciej skoczni, lądując tuż za bulą i uzyskując odległość o 97 metrów krótszą od Gregora Schlierenzauera.


=== 2010/11 ===
Jego największe osiągnięcie to 7 miejsce w konkursie w Engelbergu w 2010 roku. W pierwszej serii Stefek poleciał na odległość 131,5 metra (miał spory wiatr pod narty) i zajął 4 miejsce. Przed drugą próbą, żeby złagodzić stres, łyknął trochę [[wódka|wódki]] i udało mu się polecieć na 128 metr w drugiej serii w pogarszających się warunkach. Ostatecznie zajął 7 miejsce. Wyprzedził takie szychy jak [[Wolfgang Loitzl]], [[Ville Larinto]], [[Matti Hautamäki]], a przede wszystkim takie jak [[Kamil Stoch]], który w tamtejszym konkursie był dziewiąty.
Najwiekszym osiągnięciem sezonu było 7 miejsce w konkursie w Engelbergu w 2010 roku. W pierwszej serii Stefek poleciał na odległość 131,5 metra (miał spory wiatr pod narty) i zajął 4 miejsce. Przed drugą próbą, żeby złagodzić stres, łyknął trochę [[wódka|wódki]] i udało mu się polecieć na 128 metr w drugiej serii w pogarszających się warunkach. Ostatecznie zajął 7 miejsce. Wyprzedził takie szychy jak [[Wolfgang Loitzl]], [[Ville Larinto]], [[Matti Hautamäki]], a przede wszystkim takie jak [[Kamil Stoch]], który w tamtejszym konkursie był dziewiąty.

Później chłopak wziął się za siebie i wywalczył z drużyną 3 miejsce w konkursie PŚ, więc znowu zapewne w tym czasie można było usłyszeć o "wielkiej nadziei Polaków, Stefanku". Na szczęście, podczas Mistrzostw Świata w Oslo raptem niecały miesiąc później, Stefan uratował swoją reputację kompletnie niszcząc wszelkie nadzieje Polaków na medal w konkursie drużynowym.

=== 2011/12-2014/15 ===
Niestety, w kolejnych sezonach prezentował bardzo nierówną formę - na treningach potrafił skakać po 120-125 metrów na dużych skoczniach, w konkursie skakać ledwo 110 i okupować piątą dziesiątkę. Najwyższe miejsce które zajął w tych sezonach to 21. w Oberstdorfie i w [[Zakopane|Zakopanem]] (sezon 2012/13), a w sezonie 11/12 nie zdobył nawet jednego punktu.

=== 2015/16-2017/18 ===
Stefanek jednak się nie poddawał i radził sobie jakoś w kadrze B u Maciusiaka. W tym sezonie, podczas mizernej formy czołowych reprezentantów jak [[Kamil Stoch]], [[Piotr Żyła]] czy [[Aleksander Zniszczoł]], potrafił regularnie punktować! I to nie na 29 miejscu, tylko regularnie w drugiej dziesiątce. Pomimo absencji w Klingenthal oraz powołaniu niepotrzebnym na zawody w Ruce (odwołano z powodu wichury i temperatur zgodnych z zmianami klimatu), w Lillehammer po przeniesieniu na K-90 potrafił zająć dziesiąte miejsce, podczas gdy Kamil Stoch był dopiero w piątej dziesiątce. Rekordem sezonu 15/16 było 6. miejsce w Lahti i ostatecznie zajął 23 miejsce, tuż za mistrzem z <s>Zębem</s> Zębu.

W sezonie 2016/17 został dodany do kadry [[Stefan Horngacher|Horngachera]], i już po lecie było widać że Stefan Hula już niekoniecznie będzie bulą. Niestety, po dobrej pierwszej połowie sezonu, Hula się rozsypał, i od Zakopanego przypominał raczej siebie z lat poprzednio omawianych. Do tego, na próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu doszło do niespodziewanej sytuacji. W pierwszej serii, Hula skoczył 88 metrów, jednak szyny w postaci torów były złe (lód) i wymagana była powtórka skoku. W niej... Stefan Hula poleciał tylko 7 metrów dalej, ale się przewrócił. To by było na tyle, sezon zakończył na 32 miejscu, do tego został wycofany po odwołanym konkursie w Lillehammer, gdzie chociaż tam popisał się tym co prezentował w styczniu i grudniu.


Sezon 2017/18 to był sezon życia dla Stefana Huli. Już na początku sezonu zimowego postanowił zająć 7 miejsce w Wiśle, jednak już w Niżnym Tagile znowu miejsca w trzeciej i czwartej dziesiątce. Jednak, po Titisee-Neustadt a zwłaszcza na znakomitym Turnieju Czterech Skoczni, wrócił do grubych punktów i prezentował znakomitą formę. Jednak, ciągle miał jakiegoś pecha. W Zakopanem gdzie prowadził po pierwszej serii, w drugiej skoczył krócej i zajął 4 miejsce - najlepsze w karierze.
Stefek jednak się nie poddaje i zamierza osiągać sukcesy w przyszłości.


Po Willingen gdzie znowu były czołowe miejsca liczyliśmy na medal Stefana. Na skoczni w <s>Pyongyang</s> Pyeongchang czy tam Pjongczang, w pierwszej serii Stefan Hula wystrzelił na 111 metrów (mając doskonałe warunki noszenia) i cały czas prowadził. Jednakże, [[Walter Hofer]] z Sedlakiem nie mogli tego zostawić tak i pozwolić na to, by Stefanek zdobył jakikolwiek medal, więc w drugiej serii pomimo lądowania blisko linii oznaczającej zwycięstwo i mistrzostwo olimpijskie, został zepchnięty na piąte miejsce, co wkurwiło miliony polskich kibiców i widzów. Na dużej skoczni już było gorzej, jednak zdobył jakimś cudem brązowy medal w drużynie, głównie dzięki świetnym skokom Kubackiego i Stocha. W Raw Air były znowu dobre miejsca, jednak bula w Oslo zepsuła dobry wynik. Sezon zakończył na 13 miejscu, z dwoma brązowymi medalami z MŚwL w Oberstdorfie oraz wspomnianymi Igrzyskami.
Ostatnio chłopak wziął się za siebie i wywalczył z drużyną 3 miejsce w konkursie PŚ, więc znowu zapewne usłyszymy o "wielkiej nadziei Polaków, Stefanku". Na szczęście, podczas Mistrzostw Świata w Oslo raptem niecały miesiąc później, Stefan uratował swoją reputację kompletnie niszcząc wszelkie nadzieje Polaków na medal w konkursie drużynowym.


=== 2018/19 i dalej ===
Stefek obecnie spisuje się bardzo nierówno. W kwalifikacjach potrafi oddawać dobre skoki ponad 130 metrów. Niestety w konkursach głównych idzie mu gorzej i skacze co najmniej 20 metrów bliżej. Oczywiście się nie kwalifikuje do drugich serii. Mimo wszystko dalej jest jednym z naszych najlepszych skoczków po skończeniu kariery przez [[Adam Małysz|mistrza]].
Niestety, brak medalu indywidualnego Huli prawdopodobnie zniszczył chęć do zdobywania sukcesów, więc z każdym kolejnym sezonem prezentował się coraz gorzej i gorzej. Jednak nadal mimo wszystko złapał się na Mistrzostwa Świata w Seefeld, a nawet na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, nie odgrywając w Chinach znacznych ról niż zajęcie przypadkowego 26 miejsca, a w Seefeld psując szanse na medal w drużynówce w Innsbrucku oraz zajmując 12 miejsce w loterii, w której wygrał [[Dawid Kubacki|Kubacki]], a zawodnicy typu Kevin Maltsev czy Filip Sakala załapali się do drugiej serii. Huli zostawało tylko skakanie na wysokim poziomie latem, gdzie w każdym letnim sezonie po 18/19 prezentował się nadal świetnie, ale też bez indywidualnym podium. Zimą jedynie pojedyncze powołania na Puchar Świata (zwłaszcza od objęcia kadry przez Michala Doleżala) i od sezonu 20/21 największymi sukcesami było zajęcie jakiegoś 27 miejsca w Zakopanem. W końcu, w marcu 2023, postanowił zakończyć karierę w Pucharze Kontynentalnym, bo z racji wieku nie mógł już liczyć na powrót choćby do formy z 17/18.


<br clear=all>
<br clear=all>
Cc-white.svg Wszystko, co napiszesz na Nonsensopedii, zgadzasz się udostępnić na licencji cc-by-sa-3.0 i poddać moderacji.
NIE UŻYWAJ BEZ POZWOLENIA MATERIAŁÓW OBJĘTYCH PRAWEM AUTORSKIM!
Anuluj Pomoc w edycji (otwiera się w nowym oknie)