Edytujesz „Tabaka”

[[Plik:Hapci-fr.gif|thumb|184px|Nie kichaj, bo znikniesz!]]

[[Plik:Chustka.jpg|thumb|150px|Prawidłowe ułożenie chusteczki]]

'''Tabaka''' – proszek o brązowawym zabarwieniu, po którego nieprawidłowym zażyciu pieprzy się w głowie. Zażywa się go z ręki lub - bezczeszcząc tę szlachetną tradycję – z [[lufka|lufki]] przez [[nos]]. Skład jest zatajony. Powoduje [[uzależnienie|uzależnienia]].

== Rys historyczny ==

Surowiec – [[tytoń|roślina]] o ciemnym po obróbce kolorze – najlepiej daje się uprawiać w jakimś mrocznym i ciasnym miejscu, np. w rogu. Do tego celu najlepiej nadają się [[rogi]] [[krowa|krowie]] lub [[byk|bycze]]. Nieznana jest dokładna historia tego gatunku, wiadomo jednakże, że pochodzi z południowych wybrzeży Australii, a w XV w. przywędrował do [[Europa|Europy]] drogą lądową. Powszechnie używa się jej do strofowania mniej zdolnych uczniów oraz jako podskładnik tajemniczego składnika X, którego [[Profesor Atomus]] użył przy tworzeniu Atomówek. Można ją także wykorzystać do celów mniej komercyjnych tj. na użytek własny.

Wciągana nosem daje chwilowe olśnienie kończące się tzw. BIG BANGIEM. Zmieszana z mąką, klejem, styropianem i czymś tam jeszcze wykorzystywana jest w produkcji pieczywa razowego. Za pomocą tabaki można uzyskać [[faza|fazę]], a także złapać dobrego [[film]]a.

== Teoria Lufki ==

'''Lufka''' to jeden z głównych sprzętów każdego snuffera. Najczęściej jest zrobiona z popsutego, z [[kradzież|kradzionego]] lub znalezionego [[długopis]]u, chociaż znane są także przypadki użycia zapieprzonych słomek z [[McDonald's|McDonald'a]], czy luf karabinowych lub czołgowych. Wciąganie to trudna sztuka, ale do opanowania. Lufka składa się z dwóch części: nosowej (którą wkłada się do [[nos|kluka]]), i smyrnej (którą smyra się po Niemieckiej alpinie).

Lufka zyskuje na wartości w miarę snuffania. Jeżeli lufka jest często i długo sztachana, zyskuje na aromacie. Niekiedy można pociągnąć tabakę nie pociągając jej tylko przykładając fifkę do nosa. Czujemy praktycznie to samo.

== Wciąganie ==

Wciąganie, jak już wyżej napisane, to trudna sztuka. Jest wiele metod. Najbardziej popularne to:

'''Tradycyjnie''' – wystawiamy [[kciuk]] pod kątem 90 stopni do palca faka. Za palcem stworzy się szpara w którą należy nasypać tabakę. Następnie przykładamy nos i ciągniemy. Pozostaje tzw. „hitlerek” czyli osad z niewciągniętej tabaki. Hitlerki dzielimy na nikłe, częściowe, boczne i całkowite.

'''Lufką''' – Jest to najstarszy sposób wciągania. Przyrządzenie jest banalne. Sypiemy na jakąś prostą powierzchnię tabakę, potem za pomocą [[identyfikator]]a robimy krechę. Potem wkładamy część nosową do szpary nosowej, a część smyrną przykładamy do tabaki, następnie ciągniemy. Jeżeli wciągniemy za dużo, lub za szybko, to się porzygamy.

'''Wciąganie podciśnieniowe zwane też "strzałą"''' - Sposób wyrafinowany, ciekawy lecz nie dla początkujących.

Bierzemy wcześniej wykonany kominek, jednym palcem zatykamy otwór wciągu

a drugi koniec wsadzamy w otwór tabakierki. Na początek nie bierzcie więcej niż na długość paznokcia

ponieważ tabaka tak wciągnięta naprawdę potrafi ostro zakręcić!

'''Wcierania w powiekę''' - Nowy, lecz bardzo ciekawy sposób rozkoszowania się działaniami tabaczki.

Ale uwaga!!! Sposób ten skutkuje tylko z miętowymi tabakami. No więc nasypujemy na palec

małą kupkę czarodziejskiego pyłu i perfidnie wcieramy w górna część powieki (trzeba naprawdę mocno trzeć).

Po wcieraniu następuje krótkotrwała "zmuła" czyli łzawienie powiek,

potem czujemy bardzo przyjemne odczucie mięty w oczach. Bardzo fajne na sen.

'''Metody hardcorowe''' - Jedynie dla bardzo zaawansowanych snufferów, nie dla młokosów i innych słabiaków

- metoda turbo-ciśnieniowa - polega na podłączeniu wcześniej nabitej lufeczki do

np. pompki, kompresora lub do innego urządzenia wytwarzającego duże ciśnienie następnie część nosową wkładamy do nosa i pompujemy, ewentualnie włączamy kompresor i czekamy aż się troszkę naładuje i odpalamy. Gwarantowana ostra bania.

Efekty uboczne to np.: wymioty, chwilowe utraty przytomności i ostry ból głowy.

'''Metoda indiańska''' – Jedna z metod hardcorowych, szeroko rozpowszechniona wśród Indian i snufferów wyzwolonych. Polega na zbrataniu się z drugim biorcą przez wdmuchnięcie mu prochu za pomocą lufy do nosa. Drugi etap to zwrócenie przysługi. Nazwa wzięła się od historii wodza plemienia Kurdupiata - Smarkateza, który został zgładzony w ten sposób przez sen przez swe żony przy użyciu wydrążonego pnia i 2 kilogramów tabaki Pepper Mint.

== Ars Smarkati ==

Jest to sztuka prawidłowego smarkania, gdy tabaka wraz z glutami spływa z nosa. Najlepiej mieć [[chusteczka|chusteczkę]], wtedy sprawa wydaje się prosta, jednak nie do końca. Trzeba odpowiednio wyczuć siłę wydmuchu powietrza, żeby nie rozjechało chusteczki. Jeśli takie zdarzenie ma miejsce, trzeba niezwłocznie podjąć [[resuscytacja|resuscytację]]. Gdy nie posiadamy chusteczek to można smarkać do [[zlew]]u, i spłukać ręce pod bieżącą wodą. Najlepsi smarkają tylko wtedy, gdy nie ma już miejsca w <s>nosie</s> płucach na kolejną kreskę.

Czarna chusteczka po wysmarkaniu jest pierwszym objawem grypy tabaczanej.

== Zobacz też ==

* [[papierosy]]

* [[amfetamina]]

* [[Kaszubi]]

[[Kategoria:Używki]]

[[de:Schnupftabak]]

[[en:Snuff]]

[[fi:Nuuska]]

[[no:Snus]]