Tekst źródłowy strony Tokio Hotel

[[Grafika:Bill.JPG|200px|right|thumb|Sesja Billa dla Playboya]]

'''Tokio Hotel''' – niemiecki zespół „muzyczny”, „grający” „rocka” tworzony przez [[Niemcy|Niemców]] dla Niemców. Na Tokio Hotel składają się siostry Kaulitz: [[Tom Kaulitz|Tom]] z gitarą dla dzieci na baterie i (The)[[Bill Kaulitz|Bill]] jako wokalist(k)a który(a) śpiewa do wałka do tłuczenia ziemniaków, ponadto Gustav Klaus Wolfgang Schäfer (perkusja, złożona z garnków ukradzionych mamie i starych długopisów) i Georg Moritz Hagen Lifting (gitara basowa). Ciekawostką jest to, że ten ostatni posiada pięciostrunowy [[gitara basowa|bas]], a „gra” tylko na jednej strunie! 

W Polsce TH dorobiło się jakoby dużej liczby fanów, ale ci chyba mają zespół gdzieś, bo nawet nie istnieje polska strona o tym <small>za przeproszeniem</small> zespole. Podobno w Niemczech ktoś kupił aż [!] 4 ich płyty. Wprawiło to w osłupienie zespół, a nawet cały świat, nie spodziewający się takiej popularności. Mimo tego, że te cztery płyty kupił sam zespół, bo chcieli posłuchać jak fałszują.
Chociaż były tak zrysowane że wydobywał się z nich głuchy śpiew małp kapucynek.

== Historia ==
Bracia Kaulic interesowali się muzyką od najmłodszych lat. Bill jak codziennie rano śpiewał(a) i grał(a) na [[keyboard]]zie(tak naprawdę dotykał jednym palcem guzik do włączania instrumentu) na chwałę Rock Am Ring, natomiast Tom rytualnie siekał(a) się żyletką sypiąc na to sól, i wrzeszcząc - to dla niego był śpiew. Braciom wkrótce objawił się Lucyfer i powiedział, że mają odnaleźć Gustava i Georga, którym również się objawił i z którymi mają głosić prawdę o szatanie do wszystkich pedałów i dziesięcioletnich [[emo]]. I tak zaczęła się największa historia zła zwanym armagedonem XXI wieku (czyli słuszne były przepuszczenia majów że koniec świata nastąpi maksymalnie do 2012)

Bill wystąpił w wieku ośmiu lat w programie telewizyjnym „Star Search” śpiewając piosenkę z albumu "Kurze Röcken Für Jungen” (2005). Występ został, co prawda, przyjęty kontrowersyjnie, ale <s>członkinie</s> członkowie zespołu mogli nagrać swoją pierwszą płytę. Po sukcesie „Durch den Monsun” zarobili na tyle dużo, by uznać, że można olać [[Szkoła|szkołę]]. I pokazać że mają jaja (taa jasne..).To „buntownicze” nastawienie przysporzyło im... rzeszę... fanów w krajach niemieckojęzycznych, a potem wszystkich innych emo, ssatanistów a nawet szalikowcy się nabrali na to coś.... Kulminacją był singiel „S(ch)raj”, zawierający jedyny (tytułowy) wrzask na całej płycie, zdominowanej przez mdły, jednostajny, [[kinderpunk]]owy łomot i odgłosem rzygania na końcówce.

== Tajemnica sukcesu ==
Tokio Hotel jest smutnym przykładem na to, że żeby wkręcić się do „szołbiznesu” wystarczy śpiewające homo-niewiadomo wymalowane jak cała rodzina Addamsów, wrzeszczące do mikrofonu głębokie pieśni w stylu: ''Przyjdź i mnie uratuj''. Wokalist(k)a obowiązkowo musi mieć również czarne pazurki i włosy w stylu Alberta Einsteina.
I cześć oddawnana szatanowi, i chęć zawładnięcia światem jak inny niemcowaty człek Hitlerek Alofek.

{{stubmuz}}

[[Kategoria:Niemieckie zespoły]]
[[Kategoria:Zespoły popowe]]

[[cs:Tokio Hotel]]
[[da:Tokio Hotel]]
[[de:Tokio Hotel]]
[[fi:Tokio Hotel]]
[[fr:Tokio Hotel]]
[[he:טוקיו הוטל]]
[[it:Tokio Hotel]]
[[nl:Tokio Hotel]]
[[pt:Tokio Hotel]]