Edytujesz „U.D.O.”

{{Cytat|To pijak i złodziej, bo każdy pijak to złodziej|Twoja sąsiadka o '''Ozzy'im}}
[[Plik:Węże.jpg|thumb|right|250px|Zdjęcie zespołu]]
'''Whitesnake''' (pol. ''Białywąż'') – zespół założony w 1977 roku przez Davida Coverdale'a jako magazyn części zamiennych dla takich zespołów jak [[Black Sabbath]], [[Deep Purple]], [[Dio]] czy [[Rainbow]]. Na początku nie miał to być w zasadzie zespół, tylko jednorazowe zatrudnienie muzyków sesyjnych. Potem jednak Coverdale dokonał epokowego odkrycia, że ktoś musi grać na trasie koncertowej i tak powstał <s>Chocapic</s> Białywąż.

== Historia ==

W 1976 zastępczy gitarzysta Deep Purple, niejaki Tommy Bolin postanowił zrobić pozostałym członkom zespołu niespodziankę i zaćpał się na śmierć, co stało się podstawą do rozpadu Deep Purple. Coverdale, który, jako stosunkowo świeży nabytek zespołu, nie zdążył <s>się nachapać</s> zaspokoić swojego głodu tworzenia, postanowił nagrać solową płytę. Nikt jej nie kupił, bo nie odbył się ani jeden promujący ją koncert. Po tym przykrym doświadczeniu, w 1978, Coverdale wypuścił kolejne dzieło, ''Northwinds'' i tym razem ruszył w trasę koncertową. Personel koncertowy (który był z grubsza taki sam jak na płytach solowych) nazwał ''White Snake''. Osiągnęło toto jakiś tam sukces, co sprowokowało Davida do założenia własnego zespołu. Założenie owe polegało na usunięciu spacji z powyższej nazwy.

Na pierwszą płytę Białegowęża trzeba było czekać całe trzy miesiące od premiery ''Northwinds'', co pozwala przypuszczać, że utwory na niej zawarte są odrzutami z poprzedniej sesji nagraniowej. Potem tempo wydawnicze zespołu nieco spadło, ale i tak do 1982 nowe płytki pojawiały corocznie. Wszystkie zawierają utrzymane w [[blues]]owym klimacie mdłe piosenki z tekstami o miłości. W rzeczonym 1982 Coverdale otrzymał propozycję dołączenia do [[Black Sabbath]], ale zjadła go ambicja i odmówił. Lata 80. przyniosły potem jeszcze trzy płytki, które okazały się jak do tej pory najistotniejszymi wyrobami zespołu. Potem Coverdale znudził się Białymwężem do reszty, co stało się zaczynkiem dziwnego mariażu Coverdale & [[Jimmy Page|Page]], który wydał tylko jedną płytę w 1993.

Zdawałoby się ostatnią płytę zespół wydał w 1997 po czym został przez Coverdale'a rozwiązany. W 2000 ukazała się kolejna solowa płytka wokalisty, co dowodziło ostatecznego końca ''Whitesnake'a'' Niespodzianka przyszła w 2002, z okazji oficjalnego 25-lecia zespołu, kiedy to Whitesnake się reaktywował. Grali stare przeboje do 2008, kiedy doszli do wniosku, że fajnie byłoby wyprodukować coś nowego. Owocem ich wysiłków stała się przyzwoita płytka ''Good to Be Bad''. Następna przyszła w 2011, na sześćdziesiąte urodziny Coverdale'a, która nie była już dobra ze względu na mocno osłabły głos wokalisty.

== Skład ==

Pod względem zmienności składu Whitesnake'a David Coverdale zdaje się przebijać takich mistrzów tej sztuki jak [[Dave Mustaine]] czy [[Ritchie Blackmore]]. Przez zespół przewinęło się, lekko licząc, około 50 muzyków, przez co do dyskografii Whitesnake wielu twórców zalicza wszystkie płyty wydane przez Coverdale'a po odejściu z Deep Purple. Aby nie zanudzić nikogo poprzestańmy może na wypisaniu składu obecnego i muzyków, dla których Białywąż był jedynie odskocznią od innej, uznanej twórczości.
===Skład obecny===
*'''David Coverdale''' – śpiew, głośne wdychanie powietrza przed mikrofonem (od 1976).
*'''Doug Aldrich''' – gitara, pomoce wokalne, znaczy się chórki (od 2003). Wcześniej grał m. in. w [[Dio]].
*'''Reb Beach''' –  gitara, chórki (od 2002).
*'''Michael Devin''' – gitara basowa, chórki (od 2010).
*'''Brian Tichy''' – perkusja (od 2010).
*'''Brian Ruedy''' - klawisze, chórki (od 2011).
===Inne ważne postacie===
*'''Ian Paice''' ([[Deep Purple]]) – perkusja (1979–1982).
*'''[[Cozy Powell]]''' ([[Black Sabbath]], [[Rainbow]]) – perkusja (1982–1985).
*'''Tommy Aldridge''' ([[Ozzy Osbourne]]) – perkusja (1987–1991, 2002–2007).
*'''Jon Lord''' ([[Deep Purple]]) – klawisze (1978–1984)
*'''Roger Glover''' ([[Deep Purple]], [[Rainbow]]) – gitara basowa (1976-1977)
*'''[[Neil Murray]]''' ([[Black Sabbath]]) – gitara basowa (1978-1982, 1983-1987)
*'''Rudy Sarzo''' ([[Dio]], [[Ozzy Osbourne]]) – gitara basowa (1987-1991, 1994)
*'''[[Jimmy Page]]''' ([[Led Zeppelin]]) – gitara, gitara basowa, harmonijka ustna (1993–1996)
*'''Vivian Campbell''' ([[Dio]]) – gitara (1987-1988)
*'''Steve Vai''' – gitara (1989-1991)

== Dyskografia ==
*''White Snake'' (''Biały Wąż'', 1977) – o miłości.
*''Northwinds'' (''Północne wiatry'', 1978) – o miłości.
*''Snakebite'' (''Gryz [[Wąż|Węża]]'', 1978) – o miłości. Fajnie, nie?
*''Trouble'' (''Kłopot'', 1978) – o miłości, konkretniej o tym jak łatwo można zostać ojcem.
*''Lovehunter'' (''Łowca Miłości, 1979) – o miłości.
*''Ready an' Willing''(''Gotowy na Chuć'', 1980) – o miłości.
*''Come an' Get It'' (''Chodź i Weź <s>Go</s> To'', 1981) – o miłości.
*''Saints & Sinners'' (''Święci & Grzesznicy'', 1982) – o miłości.
*''Slide It In'' (''<s>Posuń ją</s> Przesuń to'', 1984) – o miłości.
*''Whitesnake'' (''Białywąż'', 1987) – o miłości. Zapewne masz poczucie ''deja vu'', ale pamiętaj, że ta płyta wyżej nazywała się 'Biały Wąż'', a to jest ''Białywąż''. Zrost znaczy. Tak, taki sam jak [[Białystok]]. Jako że [[Amerykanie]] nie słyszeli nigdy o takich wynalazkach u nich płyta nazywała się ''1987''.
*''Slip of the Tongue'' (''Liźnięcie Języka'', 1989) – o miłości.
*''Coverdale & Page'' (''Coverdale & Page'', 1993) – o miłości.
*''Restless Heart'' (''Niespokojne Serce'', 1997) – o miłości.
*''Into The Light'' (''W stronę Światła'', 2000) – o zawale, którego David doznał oczywiście z miłości.
*''Good to Be Bad'' (''Dobrze Być Złym'', 2008) – o skłonnościach sadystycznych (w miłości), które pojawiły się u Coverdale'a w związku z kryzysem wieku średniego.
*''Forevermore'' (''Zawszewięcej'', 2011)– o miłości. Jak do tej pory ostatnia płyta Whitesnake, chociaż zapewne pojawią się też następne, i tak, będą o miłości.
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+{{Cytat|To pijak i złodziej, bo każdy pijak to złodziej|Twoja sąsiadka o '''Ozzy'im}}
-[[Plik:Udo Dirkschneider.jpg|200px|thumb|Jedyny i niepodzielny wódz]]
+[[Plik:Węże.jpg|thumb|right|250px|Zdjęcie zespołu]]
-'''U.D.O.''' (także '''Udo Dirkschneider's Orgy<ref>[[język polski|pol]]. Orgia Udo Dirkschneidera</ref>''') – [[Niemcy|niemiecki]] zespół założony przez <del>Piszczel</del> <del>Kolano</del> [[Udo Dirkschneider]]a po tym jak członkom [[Accept]]u znudził się jego głos przypominający pracującą wiertarkę.
+'''Whitesnake''' (pol. ''Białywąż'') – zespół założony w 1977 roku przez Davida Coverdale'a jako magazyn części zamiennych dla takich zespołów jak [[Black Sabbath]], [[Deep Purple]], [[Dio]] czy [[Rainbow]]. Na początku nie miał to być w zasadzie zespół, tylko jednorazowe zatrudnienie muzyków sesyjnych. Potem jednak Coverdale dokonał epokowego odkrycia, że ktoś musi grać na trasie koncertowej i tak powstał <s>Chocapic</s> Białywąż.
 == Historia ==
-Początek zespołu datuje się na moment wydania pierwszego albumu. To makabryczne wydarzenie miało miejsce w 1987. Choć na albumie grają już muzycy U.D.O., to cały materiał napisany został przez członków Accept, co przejawia się w jej brzmieniu.
+W 1976 zastępczy gitarzysta Deep Purple, niejaki Tommy Bolin postanowił zrobić pozostałym członkom zespołu niespodziankę i zaćpał się na śmierć, co stało się podstawą do rozpadu Deep Purple. Coverdale, który, jako stosunkowo świeży nabytek zespołu, nie zdążył <s>się nachapać</s> zaspokoić swojego głodu tworzenia, postanowił nagrać solową płytę. Nikt jej nie kupił, bo nie odbył się ani jeden promujący ją koncert. Po tym przykrym doświadczeniu, w 1978, Coverdale wypuścił kolejne dzieło, ''Northwinds'' i tym razem ruszył w trasę koncertową. Personel koncertowy (który był z grubsza taki sam jak na płytach solowych) nazwał ''White Snake''. Osiągnęło toto jakiś tam sukces, co sprowokowało Davida do założenia własnego zespołu. Założenie owe polegało na usunięciu spacji z powyższej nazwy.
-Już od samego początku zespół posiadał tendencje do ustawicznych zmian składu, skutkiem czego każdy następny album był nagrywany w innym składzie. Po pewnym czasie sam Dirkschneider doszedł do wniosku, że taka zabawa jest bez sensu i w 1992 wrócił do Acceptu.
+Na pierwszą płytę Białegowęża trzeba było czekać całe trzy miesiące od premiery ''Northwinds'', co pozwala przypuszczać, że utwory na niej zawarte są odrzutami z poprzedniej sesji nagraniowej. Potem tempo wydawnicze zespołu nieco spadło, ale i tak do 1982 nowe płytki pojawiały corocznie. Wszystkie zawierają utrzymane w [[blues]]owym klimacie mdłe piosenki z tekstami o miłości. W rzeczonym 1982 Coverdale otrzymał propozycję dołączenia do [[Black Sabbath]], ale zjadła go ambicja i odmówił. Lata 80. przyniosły potem jeszcze trzy płytki, które okazały się jak do tej pory najistotniejszymi wyrobami zespołu. Potem Coverdale znudził się Białymwężem do reszty, co stało się zaczynkiem dziwnego mariażu Coverdale & [[Jimmy Page|Page]], który wydał tylko jedną płytę w 1993.
-Wydawać by się mogło, że to już definitywny koniec zespołu, ale zaledwie pięć lat później Dirkschneider ponownie opuścił Accept. Tym razem zaprosił do U.D.O. także perkusistę Stefana Kaufmanna, któremu powierzył dość awangardowo rolę gitarzysty. Duet gitarowy stworzył z nim [[Szwajcaria|Szwajcar]] Igor Gianola, a rolę basisty przejął znany już z wcześniejszego składu Fitty Weinhold. Perkusista, co prawda, dalej był zmieniany systematycznie, ale można mówić o jakiejś stabilizacji składu. Tak nagrywali kolejne albumy, odchodząc powoli od klasycznego brzmienia Acceptu w stronę czegoś nowocześniejszego. Zaskoczenie przyszło w 2010, gdy Accept zaprezentował [[Blood of the Nations|nowy album]], który miał zbliżone brzmienie. Rozgoryczony tym Dirkschneider wywalił gitarzystów i przygotował nowy album o znacznie miększym brzmieniu, przywodzącym na myśl [[Gamma Ray]].
+Zdawałoby się ostatnią płytę zespół wydał w 1997 po czym został przez Coverdale'a rozwiązany. W 2000 ukazała się kolejna solowa płytka wokalisty, co dowodziło ostatecznego końca ''Whitesnake'a'' Niespodzianka przyszła w 2002, z okazji oficjalnego 25-lecia zespołu, kiedy to Whitesnake się reaktywował. Grali stare przeboje do 2008, kiedy doszli do wniosku, że fajnie byłoby wyprodukować coś nowego. Owocem ich wysiłków stała się przyzwoita płytka ''Good to Be Bad''. Następna przyszła w 2011, na sześćdziesiąte urodziny Coverdale'a, która nie była już dobra ze względu na mocno osłabły głos wokalisty.
-== Skład zespołu ==
-Wymienienie wszystkich członków zespołu zeżarłoby całe zasoby serwera Nonsensopedii, dlatego nie ujawni się ich tutaj. Zresztą, dla większości fanów i tak liczy się tylko Dirkschneider.
-== Dyskografia ==
+== Skład ==
-* '''Animal House''' (''Dom dla zwierząt'', 1987) – niejaki [[Lordi]] twierdzi, e ta płyta zmieniła jego życie i sprawiła, że zaczął ubierać się w skóry i grać heavy metal. Utwory takie same jak Acceptu, bo pisane przez jego członków.
-* '''Mean Machine''' (''Machina znaczeń'', 1988) – tutaj, co prawda, nie ma już śladu po Accepcie, ale mimo to cała płyta brzmi tak samo jak poprzednia.
-* '''Faceless World''' (''Świat bez twarzy'', 1990) – również ''nihil novi''. Płytka taka jak jej tytuł – bez twarzy.
-* '''Timebomb''' (''Bomba zegarowa'', 1991) – a tu Accept powoli się wlewa z powrotem. Deaffy, pisząca teksty dla nich, objawiła się i tutaj. Mimo to album odchodzi od poprzedniej stylistyki. Jest znacznie bardziej [[mrok|mroczny]].
-* '''Solid''' (''Lity'', 1997) – pierwszy album Dirkschneidera po opuszczeniu Acceptu. W zasadzie to samo.
-* '''No Limits''' (''Bez limitów'', 1998) – tu dalej kisi się klasyczny Accept. Udo proponuje nam też wspólne polowanie na ludzi.
-* '''Holy''' (Święty, 1999) – to samo, co wcześniej.
-* '''Man and Machine''' (''Człowiek i maszyna'', 2002) – a tu już znacznie ciężej, choć bez przesady. Płyta przesycona kryzysem wieku średniego.
-* '''Thunderball''' (''Piorun kulisty'', 2004) – a tu jest już zupełnie inaczej niż jeszcze dwie płyty temu. Ciężko i mrocznie, a do tego Udo coraz bardziej charczy<ref>Tak, to możliwe!</ref>.
-* '''Mission No. X''' (''Misja nr X'', 2005) – tu z kolei miało być mrocznie, ale przez takie, a nie inne teksty, wyszło jak zwykle.
-* '''Mastercutor''' (''Mistrzowski kastrator'', 2007) – ciężko, mrocznie, gdzie nie spojrzeć tam piekło i szatany. A także coraz bardziej chrypnący wokalista.
-* '''Dominator''' (''[[Mariusz Pudzianowski|Pudzian]]'', 2009) – a tutaj ciężkość osiąga apogeum. Nawet ballady mają gitarę w stylu [[Candlemass]].
-* '''Rev-raptor''' (''[[Reptilianie|Reptilianin]]'', 2011) – a tutaj do tego Dirkschneider zaczyna opiewać [[Josef Mengele|doktora Mengele]], kolegę taty z wojska.
-* '''Steelhammer''' (''Stalowy młotek'', 2013) – a tu dla odmiany power metal w stylu Gamma Ray. Co prawda, Udo nie zaśpiewał nagle słowiczym trelem, ale nie można mieć przecież wszystkiego.
-* '''Decadent''' (''Dekadencki'', 2015) – a tutaj jakby mniej wiertarki a więcej popisów nowych gitarzystów. Tytuł adekwatny do treści albumu.
+Pod względem zmienności składu Whitesnake'a David Coverdale zdaje się przebijać takich mistrzów tej sztuki jak [[Dave Mustaine]] czy [[Ritchie Blackmore]]. Przez zespół przewinęło się, lekko licząc, około 50 muzyków, przez co do dyskografii Whitesnake wielu twórców zalicza wszystkie płyty wydane przez Coverdale'a po odejściu z Deep Purple. Aby nie zanudzić nikogo poprzestańmy może na wypisaniu składu obecnego i muzyków, dla których Białywąż był jedynie odskocznią od innej, uznanej twórczości.
-== Zobacz też ==
+===Skład obecny===
-* [[Accept]]
+*'''David Coverdale''' – śpiew, głośne wdychanie powietrza przed mikrofonem (od 1976).
-* [[Gamma Ray]]
+*'''Doug Aldrich''' – gitara, pomoce wokalne, znaczy się chórki (od 2003). Wcześniej grał m. in. w [[Dio]].
-* [[Udo Dirkschneider]]
+*'''Reb Beach''' –  gitara, chórki (od 2002).
+*'''Michael Devin''' – gitara basowa, chórki (od 2010).
+*'''Brian Tichy''' – perkusja (od 2010).
+*'''Brian Ruedy''' - klawisze, chórki (od 2011).
+===Inne ważne postacie===
+*'''Ian Paice''' ([[Deep Purple]]) – perkusja (1979–1982).
+*'''[[Cozy Powell]]''' ([[Black Sabbath]], [[Rainbow]]) – perkusja (1982–1985).
+*'''Tommy Aldridge''' ([[Ozzy Osbourne]]) – perkusja (1987–1991, 2002–2007).
+*'''Jon Lord''' ([[Deep Purple]]) – klawisze (1978–1984)
+*'''Roger Glover''' ([[Deep Purple]], [[Rainbow]]) – gitara basowa (1976-1977)
+*'''[[Neil Murray]]''' ([[Black Sabbath]]) – gitara basowa (1978-1982, 1983-1987)
+*'''Rudy Sarzo''' ([[Dio]], [[Ozzy Osbourne]]) – gitara basowa (1987-1991, 1994)
+*'''[[Jimmy Page]]''' ([[Led Zeppelin]]) – gitara, gitara basowa, harmonijka ustna (1993–1996)
+*'''Vivian Campbell''' ([[Dio]]) – gitara (1987-1988)
+*'''Steve Vai''' – gitara (1989-1991)
+== Dyskografia ==
-{{Przypisy}}
+*''White Snake'' (''Biały Wąż'', 1977) – o miłości.
+*''Northwinds'' (''Północne wiatry'', 1978) – o miłości.
-{{Power Metal}}
+*''Snakebite'' (''Gryz [[Wąż|Węża]]'', 1978) – o miłości. Fajnie, nie?
+*''Trouble'' (''Kłopot'', 1978) – o miłości, konkretniej o tym jak łatwo można zostać ojcem.
-[[Kategoria:Zespoły metalowe]]
+*''Lovehunter'' (''Łowca Miłości, 1979) – o miłości.
-[[Kategoria:Niemieckie zespoły]]
+*''Ready an' Willing''(''Gotowy na Chuć'', 1980) – o miłości.
+*''Come an' Get It'' (''Chodź i Weź <s>Go</s> To'', 1981) – o miłości.
+*''Saints & Sinners'' (''Święci & Grzesznicy'', 1982) – o miłości.
+*''Slide It In'' (''<s>Posuń ją</s> Przesuń to'', 1984) – o miłości.
+*''Whitesnake'' (''Białywąż'', 1987) – o miłości. Zapewne masz poczucie ''deja vu'', ale pamiętaj, że ta płyta wyżej nazywała się 'Biały Wąż'', a to jest ''Białywąż''. Zrost znaczy. Tak, taki sam jak [[Białystok]]. Jako że [[Amerykanie]] nie słyszeli nigdy o takich wynalazkach u nich płyta nazywała się ''1987''.
+*''Slip of the Tongue'' (''Liźnięcie Języka'', 1989) – o miłości.
+*''Coverdale & Page'' (''Coverdale & Page'', 1993) – o miłości.
+*''Restless Heart'' (''Niespokojne Serce'', 1997) – o miłości.
+*''Into The Light'' (''W stronę Światła'', 2000) – o zawale, którego David doznał oczywiście z miłości.
+*''Good to Be Bad'' (''Dobrze Być Złym'', 2008) – o skłonnościach sadystycznych (w miłości), które pojawiły się u Coverdale'a w związku z kryzysem wieku średniego.
+*''Forevermore'' (''Zawszewięcej'', 2011)– o miłości. Jak do tej pory ostatnia płyta Whitesnake, chociaż zapewne pojawią się też następne, i tak, będą o miłości.