Edytujesz „Udo Dirkschneider”

[[Plik:UdoDirk.jpg|200 px|right|thumb|Ta skórzana kurtka, te włosy… Od razu widać, że emerytowany [[Schutzstaffel|SS-man]]]]

'''Udo Dirkschneider''' (ur. [[6 kwietnia]] [[1952]]) – krzyżówka człowieka z wiertarką udarową. Nietypowe właściwości wokalne jakie nabył dzięki takiej krzyżowce genetycznej uczyniły go wokalistą niemieckiego zespołu [[Accept]].

== Życiorys ==

Udo urodził się w standardowej niemieckiej rodzinie złożonej z matki-wiertarki i ojca-nazisty. Po raz pierwszy zajął się muzyką w 1968, gdy założył z Michaelem Wagenerem (producentem chociażby ''[[Master of Puppets]]'') zespół nazwany jakże oryginalnie ''Band X''. Zawodził sobie tak po weselach do 1976, gdy do zespołu dołączył [[Wolf Hoffman]], a sam zespół zmienił nazwę na ''Accept''. Udo na dobre przybrał w tym czasie wizerunek standardowego aryjskiego młodzieńca za sprawą kurtki po tatusiu. Jego kariera nabrała rozpędu, ale w 1987 opuścił on zespół, gdyż nie potrafił dogadać się z Hoffmanem co do podziału [[pieniądze|kasy]]. Założył wtedy zespół, który nazwał [[U.D.O.]]<ref>Wymyślenie tej nazwy zajęło mu podobno kilka miesięcy…</ref>. Darł tam ryja do 1991 po czym przeprosił się z Wolfem i wrócił do Acceptu. Jednak nie zagrzał tam długo miejsca. W 1997 zespół rozpadł się na czynniki pierwsze a Udo… hmm… reaktywował ''U.D.O.'', gdzie w najlepsze produkuje się do dziś i nie myśli o [[emerytura|emeryturze]].

{{Główny artykuł|[[Accept#Dyskografia|Dyskografia Accept]]}}

{{Główny artykuł|[[U.D.O.#Dyskografia|Dyskografia U.D.O.]]}}

Oprócz wyżej wymienionych zespołów Dirkschneider udzielił też swojego głosu na ''[[I Want Out EP]]'' [[HammerFall]]a, nagrał cover ''Born to Be Wild'' z zespołem ''Raven'' i… Tak! Zaśpiewał też gościnnie na singlu [[Behemoth]]a nazwanym jakże pięknie ''Merry Fucking Christmas''. Niestety [[Adam Darski|Nergal]] poczuł się zawstydzony przez przypominający dźwięk wiertarki głos Dirkschneidera<ref>Do dziś boi się używać niemieckich wiertarek i korzysta z [[Chiny|chińskich]] podróbek.</ref> i rzeczony singel uchował się już tylko na [[YouTube|JuDupie]]. W roku 2012, jako zwiastun rychłego końca świata, premierę miał album ''Celebrator'', na którym będą te urocze ścieżki i jeszcze trochę badziewia. Drżyj, Nergalu!