Edytujesz „Wawrzyniec Pruski”

{{Medal}}

{{Youtube|GYlPTNeq5X4|width=300|Postać Wawrzyńca Pruskiego została uwieczniona w epickiej epopei historycznej pt. ''„[[Miś (film)|Miś]]”''. Gra go tam [[aktor]]-naturszczyk Stanisław Paluch}}

{{cytat|– Ale dlaczego on ma na sobie pruski mundur?<br>– Tak mam napisane w scenopisie… „Wchodzi dziedzic pruski”.<br>– Pruski, pruski… Bo on się nazywa Pruski – '''Wawrzyniec Pruski''', polski dziedzic!|„Ostatnia paróweczka hrabiego Barry'ego Kenta”}}

'''Wawrzyniec Michał Maurycy Maria Pruski''' (ur. w [[1879]] w Prusiech, zm. [[31 sierpnia]] [[1939]] w Polsce) – polski dziedzic, [[Sanacja|sanacyjny]] [[szlachcic]] w pikielhaubie, kanalia wyzyskująca biedotę wiejską i wysługująca się kułakami. Typowa postać z [[II Rzeczpospolita|przedwojennej]] historii [[Polska|Polski]].

Młodość spędził Wawrzyniec jako [[dandys]], lekkoduch i zboczeniec w kabaretach i zamtuzach [[Berlin]]a, [[Wiedeń|Wiednia]] i [[Sankt Petersburg]]a. Rżnął co popadnie, chlał co popadnie i obficie korzystał z pieniędzy ojca, które w pocie czoła wypracowywały rzesze klepiących biedę chłopów. Już prawie zaręczył się z Fryderyką Beatrycze van Puhr, 130-kilową i bajecznie bogatą [[kobieta|panną na wydaniu]], kiedy nadeszło olśnienie. Oto zimową porą 1905 roku, kiedy zalany brnął przez Kaiserstrasse, przysnął na koszu na śmieci i miał widzenie. W majaczeniach ukazali mu się [[Kazimierz Wielki]], [[Zawisza Czarny]] i [[Elvis Presley]]. Rzekli mu oni, że jest taki kraj, co go na mapie nie ma, ale jest i lepiej żeby z nimi nie dyskutował, co się [[Polska|Polską]] zwie, gdzie krowy płyną [[mleko|mlekiem]] i [[miód|miodem]], domy są szklane, wierzby płaczące, a chleb dycha przodków oddechem. A potem ujrzał on [[Stadion Dziesięciolecia]] i anioła z mieczem nad nim. Następnie nastąpiło zwarcie i film się Wawrzynkowi urwał.

Po przebudzeniu, choć kac po [[Absynt|absyncie]] był jeszcze silny, rzucił w cholerę bruk berliński, grube niemieckie baby i wrócił pociągiem z rozwianym włosem w rodzinne strony dzisiejszego [[Mrągowo|Mrągowa]]. Padł ojcu w ramiona i ze szlochem oświadczył że teraz to [[Polak]]iem będzie<ref>Czy ja gdzieś [[Fryderyk Nietzsche|już tego nie słyszałem]]…?</ref>. Ojciec go przytulił i rzekł ''„Ja, ja, mein Sohn!”''<ref>Co można przetłumaczyć na nasze jako: ''Ale jaja… Synu, pójdź w me ramiona!''</ref>.

Odtąd Wawrzyniec walczył z zaborcą, z jego terrorem, [[Hakata|Hakatą]] i walutą. Angażował się we wszystkie możliwe spiski niepodległościowe, zapisał się nawet do Armii Zbawienia i Zrzeszenia Matek-Polek. Raz był nawet przez pomyłkę aresztowany przez carską policję. Walczył w legionach i wszelkich powstaniach. W tym czasie poznał angielskiego hrabiego Barry'ego Kenta, który w przypływie [[Romantyzm|romantycznej]] schizofrenii przybył do kraju przodków swojej żony, Maryli Klementyny Wytrzyszczykówny<ref>Zakochał się w niej, gdy pracowała na zmywaku w jego zamku</ref>. Zostali przyjaciółmi, co miało znaczny wpływ na jego losy. W międzyczasie ożenił się z Otylią Pulcherią Odbiłło-Pototzką.

W 1918 roku, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, jego rodzinny majątek pozostał po znienawidzonej [[Niemcy|niemieckiej]] stronie granicy. Wawrzyniec sprzedał go jakiemuś pruskiemu junkrowi, a sam zakupił majątek w Wodogłowie nad Sitwą. Tam, w otoczeniu wierzb, brzóz i powstańczych krzyży wiódł żywot polskiego ziemianina. Oczywiście, zgodnie z panującym sanacyjnym światopoglądem, gnębił on [[chłop]]ów na folwarku, wyzyskiwał masy pracujące, a przybyłego do wsi [[Ludwik Waryński|komunistycznego agitatora]] kazał obić kijami. W takiej atmosferze dorastali jego synowie: Bronisław Stanisław i Kurt Helmut.

Wiosną 1939 gościł Wawrzyniec w majątku hrabiego Barry'ego Kenta. Pruski pojawił się na nim ubrany w paradny mundur, ale że ubierał się po ciemku, włożył mundur ojca. Na szczęście zapobiegliwie wziął ze sobą biało-czerwoną szarfę, która się przepasał. Planowano polowanie na grubego zwierza: [[kret]]y, [[szczur]]y, [[świstak]]i i [[hefalump]]y. Nagonka złożona z miejscowego chłopstwa była gotowa (mimo bolących [[Ząb|zębów]]), myśliwi na koniach z fantazją tratowali oziminę, zachęcani <del>przekleństwami</del> entuzjastycznymi okrzykami lokalnej ludności, w garze warzyły się [[parówka|parówki]], po ½ na twarz. Nagle bystre oko hrabiego wypatrzyło [[zając]]a! Zagrano sygnał na rogu, polowanie ruszyło. Ujadająca sfora [[pies domowy|ogarów]] już miała dopaść zwierzynę, kiedy niepomny na swą naturę zając w desperacji wspiął się na samotną, polną gruszę i (nie wiedzieć czemu) zaczął miauczeć. Obecni na polowaniu seniorzy rodów uznali to za zły znak, proroctwo [[II wojna światowa|nadciągającej burzy]]. Obraz ten absolutnie nie był pozbawiony uzasadnienia. Według mitologii Słowian (mitologia w krajach słowiańskich ma wymiar poznawczy) wielokrotnie znajdujemy zapisy o prastarej słowiańskiej gruszy kryjącej w swych konarach plebejskiego przybysza. Dodatkowo obity wcześniej przez sługusów pruskiego agitator, nazwiskiem [[Władysław Gomułka|Gomułka]] podkradł się do kotła i wyżarł wszystkie parówki.

Wawrzyniec Pruski zmarł na łonie ojczyzny na <del>syfilis</del> suchoty, której to choroby nabawił się na powstańczych patrolach. Został pochowany pod wierzbą, a na jego mogile posadzono białej [[róża|róży]] kwiat.

W czasie wojny losy rozdzieliły jego synów. Bolesław Stanisław jako Bruno von Preussen walczył w [[Wehrmacht|Wehrmachcie]], Kurt Helmut jako Kurt Prussky – w [[United States Marine Corps|US Marines]]. Z wnukiem Wawrzyńca, kongresmanem Richardem, miał ostatnio się spotkać pewien senator, ale Prussky akurat rżnął stażystkę i nie miał czasu na pierdoły.

Erika Steinbach wielokrotnie zabiegała o właściwie uhonorowanie wypędzonego junkra – Wawrzyńca Pruskiego. Istnieją nieformalne plany wmurowania [http://maps.google.pl/maps?q=Jebensstra%C3%9Fe+2,+Berlin,+Germany&hl=en&ie=UTF8&sll=52.508094,13.332182&sspn=0.010082,0.01929&oq=Jebensstrasse+2,+Berlin&hnear=Jebensstra%C3%9Fe+2,+10623+Berlin,+Germany&t=m&z=16 na Jebensstraße 2] na tyłach [[Berlin|berlińskiego]] Zoologischer Garten Banhof pomnika w kształcie prastarej słowiańskiej gruszy. W miejscu tym młody Wawrzyniec lubił się spotykać z berlińskimi dziewojami. Później musiał ograniczyć swoją aktywność z uwagi na kuracje rozległych zakażeń wenerycznych w miejscowości Dziaden-Baden.

* [[Achtung Minen]]

* [[II Rzeczpospolita]]

* ''[[Miś (film)]]''

* [[Stanisław Tym]]

{{stopka}}

{{DEFAULTSORT:Pruski, Wawrzyniec}}

[[Kategoria:Nowożytność w Polsce]]

[[Kategoria:Polska międzywojenna]]

[[Kategoria:Postacie fikcyjne]]