Edytujesz „Witold Gombrowicz”

 [[Grafika:Gombrowicz.jpg|thumb|right|150px|Zatroskany Witold]]

'''Witold Gombrowicz''' (ur. [[4 sierpnia]] [[1904]] w Małoszycach, zm. [[24 lipca]] [[1969]] koło Nicei) &ndash; polski [[powieść|powieściopisarz]], [[nowela|nowelista]] i [[dramat|dramaturg]], wybitny przedstawiciel upupizmu, gębizmu oraz łydkizmu, siedział w jednej ławce, a później w jednej celi ze swoim oddanym przyjacielem i apologetą, [[Roman Giertych|wesołym Romkiem]].

==Biografia==
Młody Witold urodził się na [[Sandomierz|Sandomierszczyznie]]. Był on bezczelnym i zuchwałym chłopcem. W okresie tym oddawał się swojemu ulubionemu sportowi: denerwował wraz z braćmi swoją nieszczęsną rodzicielkę. Odbywało się to w sposób charakterystyczny dla jego stylu: gdy matka wyrażała pogląd na jakiś temat, choćby był to pogląd oczywisty, Witold negował go. Zabawy takie w rodzinnym domu Gombrowicza trwały od rana do nocy. Nic więc dziwnego, że matka określana była przez sąsiadów mianem wariatki, każdy by w końcu od tego zwariował. W późniejszych latach zabawę tę kontynuował w kawiarni Ziemiańska, gdzie zamawiał pół kawy i wyczekiwał, aż jakaś ofiara przysiądzie się do niego. Gdy już to nastąpiło, żartował z niej w swój sposób i w sobie znanym tylko celu. Wkrótce stał się z tego powodu sławny i zaczęto łączyć jego osobę z jego twórczością.

Nauki odbywał w małej szkole, gdzie nie był ulubieńcem grona nauczycielskiego. Pogląd na temat [[Słowacki|Słowackiego]], który wyraził w swoim wypracowaniu na jego temat, wstrząsnąłby [[wieszcz|wieszczem]]. Zarzucił mu, że sam nic nie potrafi wymyślić, bezmyślnie kopiuje [[Byron|Byrona]].
W młodości przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]] co do końca życia odbiło się na jego zdrowiu psychicznym. Jako podlotek studiował [[prawo]], [[filozofia|filozofię]] i [[ekonomia|ekonomię]], jednak był w gorącej wodzie kąpany i szybko rzucił studia. Chłopak nie miał talentu do łaciny, pewnie dlatego miał z niej poprawkę. Nadrabiał jednak wiedzą na temat [[Hegel|Hegla]], w którym się lubował, oraz swoim niewyparzonym językiem, dzięki któremu potrafił przegadać niejednego wykładowcę.

Lubował się w kucharkach, sprzątaczkach i wszelkiego typu służbie. Wspomniał kiedyś, że chętnie wziąłby za żonę kucharkę. W młodości bawił się z dziećmi służby, w późniejszych latach wspominał to z ogromną przyjemnością. 

Szczególną uwagę zwracał na buty. Sam nie należał do goniących za modą. Ubierał się w rzeczy ojca, mimo iż do biednych nie należał. 

Jego przyjaciółmi byli m.in. [[Bruno Schulz]] i [[Stanisław Ignacy Witkiewicz|Witkacy]]. 

W momencie wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zwiał do [[Argentyna|Argentyny]] gdzie mieszkał przez wiele lat. Podróż tę tłumaczył wycieczką i nieszczęśliwym wypadkiem. W swojej [[biografia|biografii]] tłumaczył, że, gdy wyjeżdżał, w Polsce wojny nie było, a na wyjazd do [[Argentyna|Argentyny]] namówił go kolega. O mały włos, a zostałby w kraju i nigdzie nie pojechał, bo nie chciano mu wyrobić paszportu. Wszedł jednak do biura paszportowego wraz z grupą sportowców i widocznie pani urzędniczka wzięła go za jednego z nich. 

W Argentynie nie robił nic ciekawego, jeśli nie liczyć związku [[homoseksualizm|homoseksualnego]] z pewnym starszym panem, który utrzymywał Witolda, gdy skończyły mu się oszczędności. W kraju tym odkrył również miłość do młodszych kobiet, które jednak się nim nie interesowały z powodu jego wieku. 

Gdy mu się znudziło w Ameryce  przeniósł się do [[Francja|Francji]], gdzie ożenił się z Ritą Labrosse i spędził resztę życia wspominając i pisząc "
Dzienniki"
. 

{{cytaty}}

==Twórczość==
Gombrowicz napisał kilka książek z gatunku lektur szkolnych - nic ciekawego. Wykształcony uczeń powinien wymienić takie tytuły:

* "Pornografia": jest to opowieść o Witoldzie i Fryderyku, którzy jadą na wieś, tam zainteresowani młodym chłopcem i młodą dziewczyną, postanawiają ich ze sobą zeswatać. Wychodzi z tego niezłe zamieszanie, prowadzi do kilku zbrodni. A chłopak i dziewczyna wydają się mieć z tego niezły ubaw.

* "Trans-Atlantyk": opowiada o życiu w Argentynie, związkach pedofilsko-homoseksualnych. Gombrowicz porusza tu także temat polskości i krytykuje wady narodowe swoich krajanów.

* "Ferdydurke": opowiada o Józiu, który w wieku 30 lat zostaje upupiony i przeniesiony do szkoły, gdzie buntuje się przeciwko bezmyślnemu wkuwaniu. Pojawiają się temat bratania chłopów z panami, co przybiera nieco homoseksualny wymiar. Gombrowicz zwraca także uwagę na nowoczesne kobiety i rodziny, które mówią otwarcie o seksie, lecz, gdy zastają córkę w łóżku z mężczyzną, są oburzeni. 

[[Kategoria:Polscy pisarze|Gombrowicz, Witold]]