Edytujesz „Wojna stuletnia”

'''Wojna stuletnia''' – wojna między [[Anglia|Anglią]], a [[Francja|Francją]] (i okresowo innymi) (1337-1453), znana jako najdłuższa wojna w historii. <small><font color=red>

(I tak rozbiory były dłuższe!)</font color=red></small>

Król Francji odwalił kitę, a że miał sporo krewnych, a żadnego syna, końcówka musi być oczywista. [[Edward II|Edzia drugiego]] wtrąciła do lochu jego kochana żonka, i usadziła na tronie jego syna, [[Edward III|Edzia numer trzy]] (nawiasem było ich jeszcze pięciu) Tak więc...

==Przebieg wojny==

Wbrew wszelkim pozorom wojna stuletnia trwała 112 lat, co jest kapkę nielogiczne, ale trzeba się przyzwyczaić. Okresowo do balangi dołączały się inne państwa, np. Aragonia, Burgundia i Szkocja, ale zawsze prali się Francuzi i Anglicy. Podczas wojny ujawniły się naprawdę wybitne osobowości, takie jak Edward Czarny Książę, świetny dowódca, który nie był [[Murzyn]]em, albo [[Joanna d'Arc]], młodociana specjalistka od demagogii.

Ale po kolei. Anglicy zniszczyli przy pomocy Royal Navy te marne francuskie łódki i wylądowali w Calais. Byli tak straszni (podobno z powodu brudu), że miasto poddało się bez walki... Później były bitwy pod Crecy i Poitiers, w których angielscy łucznicy okazali się bez wątpienia lepsi (spytajcie żony ówczesnych szlachciców). [[Bitwa pod Azincourt|Jatka trwała, i trwała, i trwała, i trwała...]] Aż wreszcie Anglicy zdołali narzucić pokój Francuzom, podporządkowali ich sobie <small>(Sacre bleu!)</small> i zapewnili sukcesję. Jednak...

==Koniec wojny==

Joanna d'Arc uznała, że fajfokloki są do dupy, wymyśliła religijne hasła pełne demagogii (skąd my to znamy...) i przy niewielkiej pomocy armii <s>króla</s> delfina [[Karola|Karol VII]] Anglicy dostali sromotnie w dupę. Stracili Normandię i Akwitanię i swą silną pozycję, ale przynajmniej zostało im Calais (które i tak też później stracili...). No i zachowali tytuł królów Francji, także dziś jedynymi królami Francji są królowie angielscy. Fajno, nie?

<br clear="all">

{{stubhist}}