Edytujesz „Wpływ muzyki na nasze życie”

{{medal}}
{{długiartykuł}}
[[Plik:Musiclisten.jpg|thumb|200px|Muzyka kształtuje naszą osobowość, więc trzeba uważać na to, czego się słucha…]]
'''Wpływ muzyki na nasze życie''' – od dawna wiadomo, że to, czego słuchamy ma wpływ na nasze życie. Poniżej przedstawiono nasze zachowanie zależnie od rodzaju lub gatunku [[muzyka|muzyki]], jakiej słuchamy w czasie kupowania przez nas bułki w sklepie.
{{spisnaprawo}}

== Rodzaje wpływów ==
=== Pop ===
Modnie wchodzimy do modnego sklepu modnie ubrani, modnie bierzemy modną bułkę, modnie płacimy za nią modnymi banknotami modnemu sprzedawcy i modnie wychodzimy, modnie zamykając drzwi.

==== Michael Jackson ====
Tanecznym krokiem wchodzimy do sklepu ubrani w biały garnitur. Podchodzimy do stoiska z bułkami wykonując Moonwalk. Widząc bułki razowe i pszenne bierzesz po jednej z nich krzycząc ''It don't matter if you're black or white''. Rzucasz w stronę sprzedawcy pojedynczą monetę w zwolnionym tempie. Wychodząc ze sklepu mówisz sklepikarzowi ''Billie Jean is not my lover'' po czym zamieniasz się w zombie i godzisz ze sobą dwie grupy dresiarzy które szykowały się do ustawki.

==== Madonna ====
Luźnym krokiem wchodzimy do sklepu w tapirowanych włosach, żując gumę, z różańcem na szyi i sztuczną szparką między zębami. Wyszukujemy białą bułkę z krzyżem usypanym z maku. Schylamy się aby ją ceremonialnie ucałować. Przy kasie okazuje się, że bułka jest nieco za droga, ale nas to nie obchodzi, bo jesteśmy ''Material Girl''. Wyjmujemy banknot ze stanika i wkładamy kasjerowi w majtki. Żegnamy się z nim, przy wychodzeniu podśpiewując ''The Power of Good-bye''.

=== Słodki pop ===
Wchodzimy do sklepu w nowych, różowych butach z małym słitaśhnym [[Chihuahua]] na rękach. Mrugamy słodko i idziemy w poszukiwaniu najbardziej czaderskiej bułki. Przy kasie krzyczymy radośnie ''To ja, witam was, już czadu dać czas!''. Kasjer uśmiecha się, a my stajemy się lokalną gwiazdą.

=== Techno ===
Wbijamy do sklepu rozbujanym krokiem, w kurteczce rozpakowującej nas w barach, wybieramy dużą bułkę, którą wrzucamy do naszej reklamówki po nowych ''adkach'', płacimy sprzedawcy dyszką, mówiąc, że braszko wisiał za fajeczki. Mówimy ''dzięx'', po czym wychodzimy i odjeżdżamy furką.

=== Disco ===
Wchodzimy do sklepu z największą ilością ludzi, otwieramy zamaszyście drzwi i zaczyna się kawałek ''Stayin' Alive''. Na sobie mamy białą marynarkę, białe spodnie i białe, wypastowane, lśniące buty. Ledwo mieścimy się w przejściu przez monstrualnych rozmiarów afro. Wykonujemy gest à la Travolta i tanecznym krokiem zmierzamy w stronę stoiska z bułkami. Wszyscy się za nami oglądają z otwartymi ustami i/lub upuszczają reklamówki z rzeczami. Bierzemy bułkę, wykonujemy szybki obrót na jednej stopie i tym samym krokiem idziemy do kasy. Płacimy, znowu wykonujemy gest Travolty i wychodzimy.

=== Disco polo ===
Wchodzim do sklepu łuśmiechając siem wesoło, bierem bułkę i gryziem kawałek, po czym płacim i wychodzim krokiem Niecika, bo impreza w remizie.

=== Italo disco ===
Przychodzimy do sklepu w nocy po bułkę, ale sklep jest już zamknięty. Siadamy więc na schodach przed wejściem do sklepu i łamanym angielskim z włoskim akcentem śpiewamy, jak bardzo potrzeba nam bułki i jak nam bez niej źle.

=== Muzyka poważna ===
==== Plumkania fortepianowe lub smęcenie smyczkowe ====
Wchodzimy do sklepu i mówimy „dzień dobry”, bierzemy bułkę i wkładamy ją do foliowej torebki, po czym płacimy i wychodzimy, mówiąc „do widzenia”.

=== [[Muzyka sakralna]] ===
Wchodzimy do sklepu, w wejściu umaczając palec w wodzie święconej i żegnając się. Wybieramy bułkę, śpiewając ''Panie dobry jak chleb''. Podchodzimy do kasy. Rozbrzmiewa dzwonek, sprzedawca wychodzi z za<del>krystii</del>plecza, a my rzucamy się na kolana. Po skasowaniu bułki sprzedawca karmi nas piętką. Podatek jest równy aktualnemu Rokowi Pańskiemu.

==== Marsz Mendelsona ====
Wchodzimy do sklepu z sympatią pod rękę. Sprzedawca, pobrawszy opłatę, owija nam dłonie paragonem i błogosławi małżeństwo. Wychodząc, w progu sklepu, jesteśmy obsypywani okruszkami bułki.

==== Bach lub Haendel ====
Wkraczamy do sklepu, wchodzimy nie w tę alejkę, za chwilę trafiamy na właściwą, pakujemy bułkę, zamyśleni idziemy do kasy, płacimy gołą dychą i wychodząc, odwracamy się w stronę kasjerki.

==== Beethoven i podobne ====
Wchodzimy do sklepu i gwałtownie wbiegamy do alejki z bułkami. Przyglądamy się przez dwie minuty najzwyklejszej bułce, następnie przez kilka minut rozwodzimy się nad mnogością bułek w różnych kształtach i z rozmaitymi dodatkami. Po wszystkim powracamy do tej zwykłej i z pompatyczną fanfarą bierzemy ją z półki oraz zanosimy do kasy.

=== Opera ===
Wchodzimy do sklepu we fraku i muszce, stajemy przed półką z bułkami, kłaniając się głęboko. Kasjerce płacimy florenckim złotem, dziękując w tonacji fis-moll. Wychodząc, wpadamy na szklane drzwi, które tłuczemy wysokim C.

=== Operetka ===
Wchodzimy do sklepu krokiem walca, zamiast bułki bierzemy kajzerkę z wiedeńskiej piekarni. Sprzedającemu, zamiast pieniędzy, wręczamy drogocenną kolię, całując go w dłoń. Wychodząc, wskakujemy na stos puszek z groszkiem i śpiewamy miłosny kuplet do wentylatora.

=== Musical ===
Wchodzimy do sklepu, stepując. Wybieramy najbardziej amerykańską bułkę i płacimy, nonszalancko rzucając sprzedawcy dolara. Następnie uruchamiamy instalację przeciwpożarową w sklepie i wychodzimy w strugach wody, śpiewając ''Deszczową piosenkę''.

=== Muzyka elektroniczna ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułkę i skanujemy ją specjalnym urządzeniem stwierdzającym jakość, próbujemy też przesunąć ją przez czytnik, lecz na bułce nie ma kodu kreskowego. Płacimy za nią kartą kredytową, wychodząc wpadamy na drzwi, dziwiąc się, że nie są automatyczne.

=== Drum and Bass ===
Przyjeżdżamy do sklepu samochodem z wielkiego rozpędu<ref>Minimum 200 na liczniku</ref> i szybko z niego wysiadamy, bierzemy bułkę, która wygląda na szybko zrobioną. Prędko płacimy nie zwracając uwagi na wydaną resztę. Wracamy do auta i zasuwamy naszym wozem na autostradę pobić nasz rekord prędkości maksymalnej.

=== Rave ===
Wchodzimy do sklepu epatując otwartością, podchodzimy do półki z bułkami, po czym bierzemy je wszystkie, akceptując odmienność każdej z osobna. Kiedy sprzedawca każe nam za nie zapłacić 14.563,55 zł, akceptujemy to z uśmiechem, płacimy, po czym wychodzimy ze sklepu z pozytywnym nastawieniem do świata.

=== Manieczki ===
Wbijamy do sklepu rozbujanym krokiem w kurteczce rozpakowującej nas w barach, wybieramy dużą bułkę, którą wrzucamy do naszej reklamówki po nowych ''adkach'', płacimy sprzedawcy dyszką, mówiąc, że braszko wisiał za fajeczki. Mówimy ''dzięx'', po czym wychodzimy i odjeżdżamy furką.

=== IDM ===
Przenosimy nasz organizm za pomocą nóg do miejsca dokonania zakupu bułki. Będąc w procesie transportu do punktu brania bułek, wypowiadamy niejasno brzmiący ciąg liter oraz cyfr, tworząc tym samym specyficzny szyfr. Sklepikarz jest ciekaw naszego sposobu wypowiadania się, toteż przesuwamy się w kierunku lady i z twarzą ''Creepy Richarda'' objaśniamy mu, że nie jest on dostatecznie inteligentny, żeby zrozumieć głęboki przekaz wynikający z naszego ciągu liter i cyfr. Finalizujemy transakcję za bułkę używając karty kredytowej, a przy opuszczaniu budynku, w którym ulokowany jest sklep dokonujemy algebraicznej analizy bułki, którą kupiliśmy.

=== Heavy metal ===
Wchodzimy do sklepu ciężkim krokiem, bierzemy tyle bułek, ile się da i pakujemy je do foliowej torby. Sklepikarzowi płacimy ciężkimi, metalowymi groszówkami i odchodzimy tak samo ciężkim krokiem.

==== Black Sabbath ====
Sprzedawca wpatruje się w nas mrocznym wzrokiem. Kiedy prosimy go o bułkę, wybucha demonicznym śmiechem. Popadamy w paranoję i z głośnym ''NOOOO!'' uciekamy.

==== Metallica ====
Powoli podchodzimy do drzwi sklepu i nagle z całej siły kopiemy je z [[Glany|glana]], tak, by wyleciały z zawiasów. Szybkim krokiem idziemy po bułkę, jeszcze szybciej podchodzimy do sklepikarza, krzyczymy mu w twarz ''DO YOU FEEL IT? DO YOU FEEL IT LIKE I DO?'', po czym rzucamy mu dychę i wychodzimy bez bułki, bo uważamy, że się sprzedała.

==== Iron Maiden ====
Skacząc po wszystkich półkach sklepowych, krzyczymy na sprzedawcę, aby ten podał nam bułkę. Następnie wybiegamy i odlatujemy samolotem.

==== Sabaton ====
Wchodzimy do sklepu z naładowanym karabinem i rzucamy się na podłogę. Powoli podczołgujemy się do lady w celu sprawdzenia, czy nie ma za nią wroga. Widząc przerażonego sklepikarza salutujemy i bierzemy dwie bułki. Pierwszą zjadamy na miejscu, a drugą wciskamy gdzieś w framugę drzwi tak, by nikt jej nie znalazł, w końcu przyda się na ciężkie czasy. W ramach zapłaty wyrzucamy na ladę stertę naboi. Po ponownym salucie wychodzimy ze sklepu i odjeżdżamy czołgiem. Chwilę później sklep zostaje zbombardowany przez Luftwaffe.

==== Judas Priest ====
Zakup bułki to tak naprawdę alegoria heavy metalu. Nie płacimy, podśpiewując ''Breaking the Law'' i odjeżdżamy na Harleyu.

==== Slipknot ====
Wchodzisz do sklepu trzaskając drzwiami, a sprzedawca myli Cię ze złodziejem przez Twoją niecodziennie wyglądającą maskę. Ty mu tłumaczysz, wydzierając się na niego, że jesteś (chory) i dlatego ją nosisz. Następnie bierzesz bułkę, a kiedy sprzedawca prosi Cię o zapłatę, powoli wychodzisz ze sklepu mówiąc, że cała nadzieja przepadła.

==== Hunter ====
Wchodzisz do sklepu i nieobecnym wzrokiem patrzysz w sprzedawce krzycząc ''Terribilis est locus iste''. Następnie podchodzisz pod dział z pieczywem, kiedy sprzedawca pyta nas co byśmy chcieli nabyć odpowiadasz, że w marszu nie ma czasu na pytania. Kiedy zabierzesz bułkę podchodzisz do sprzedawcy, który po spytaniu się jakim sposobem płacisz, wyrzucasz mu na stół garść monet mówiąc ''Dura lex sed lex''. Następnie wychodzisz ze sklepu mówiąc do sprzedawcy, że jest żywą pochodnią swoich myśli i słów, martwym życia płomieniem w tej parszywej grze.

=== Power metal ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułkę najbardziej przypominającą zaginioną tarczę królów i pakujemy ją do naszej, błyszczącej jak rycerska zbroja, reklamówki, po czym płacimy szczerym złotem z kopalni krasnoludów i wychodzimy ze sklepu.

=== Speed metal ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułkę i wychodzimy. Robimy to tak szybko, żeby nikt tego nie zauważył, aż do spowolnienia kasety z kamery bezpieczeństwa 666 razy.

=== Symphonic metal ===
Wchodzimy do sklepu przy akompaniamencie organów. Bierzemy bułkę, która wygląda najbardziej operowo, rzeźbimy w niej twarz naszej ulubionej wokalistki i czekając na odpowiedni moment w utworze, który właśnie leci z naszej empetrójki, płacimy i wychodzimy.

=== Nu metal ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułkę, podchodzimy do lady, lekko drżącym głosem rapując rozmawiamy z sklepikarzem, szukamy portfela w naszych opuszczonych w kroku spodniach, po czym płacimy kartą kredytową i odchodzimy.
=== Thrash metal ===
Wchodzimy do sklepu, trzaskając tak mocno drzwiami, że aż pęka szyba. Bierzemy najbardziej czerstwą bułkę, ściskamy ją mocno i pożeramy, głośno chrupiąc, po czym płacimy sklepikarzowi i wychodzimy.

=== NSBM ===
Wchodzimy do sklepu, wykonując [[salut rzymski]] i trzaskając obcasami, następnie chrzęszcząc podkutymi butami po płytkach idziemy do stoiska z pieczywem. Wybieramy bułkę, która wygląda najbardziej aryjsko, przekładamy czarny chleb i macę półkę niżej, płacimy w niemieckim euro i wychodzimy, wykrzykując radosne „Sieg heil!”.

=== Viking metal ===
Wchodzimy do sklepu, uważając, by nie przewrócić się o naszą długą brodę, nabijamy bułkę na róg na hełmie, podpalamy sklep i sklepikarza, po czym odchodzimy.

=== Death metal ===
Wchodzimy do sklepu, zadeptując przy tym z premedytacją parę karaluchów biegających po podłodze. Bierzemy bułkę, ściskamy ją z całej siły i spożywamy, mlaszcząc niesamowicie. Idziemy do sklepikarza, płacimy mu zakrwawionym banknotem i czekamy, aż wyda nam resztę, patrząc się groźnie na niego, po czym wychodzimy ze sklepu.

=== Brutal death metal ===
Wyważamy drzwi sklepu przepołowionym ludzkim ciałem i wchodzimy doń pokryci krwią i wnętrznościami. Za nami wchodzi gromadka [[zombie]], która wspomniane ciało pożera. Bierzemy najbardziej zdeformowaną eksperymentami genetycznymi bułkę, po czym podchodzimy do kasy i wypruwamy wnętrzności sprzedawcy siekierą. Jego zwłoki pożerają zombie, zostawiając resztki, by zgniły w odrażającym smrodzie.

=== Black metal ===
Wchodzimy do sklepu, trzaskając drzwiami, bierzemy najczarniejszą bułkę, rozrywamy ją na części i zjadamy, płacimy sklepikarzowi 6.66 zł i odchodzimy trzaskając drzwiami.

=== Blackened Death Metal ===
Wchodzimy do sklepu ubrani w skórzany płaszcz do kostek i ciężkie buty na koturnach, z zakrwawioną maczetą w reku, złowieszczo i gniewnie spoglądamy na sprzedawcę, jakbyśmy chcieli go zabić, przeklinamy go i jego rodzinę. Ciężkim krokiem podążamy w kierunku stoiska z bułkami, wbijamy ręce w pojemnik z pieczywem, z growlowym okrzykiem wyciągamy to co udało nam się złapać i podnosimy do góry w chwale mrocznego pana, po czym to zjadamy jak wygłodniałe zwierzę. Przechodząc koło kasy, bez myśli o zapłacie, zauważamy na szyi u sklepikarza łańcuszek z krzyżykiem, rozwścieczeni, podrzynamy mu gardło, masakrujemy jego zwłoki, a wnętrzności rozrzucamy po sklepie, jego krwią malujemy pentagram na środku sklepu, po czym podpalamy sklep i wychodzimy.

=== Depressive black metal ===
Wchodzimy powolnym krokiem do sklepu, ciągle mrucząc coś pod nosem. Podchodzimy do regału z bułkami, wyciągamy brzytwę, podcinamy żyły i umieramy z wykrwawienia. Uprzednio można podciąć żyły innym, pobliskim kupującym.

=== Folk metal ===
Wbiegamy „o świcie, jak tylko zapieje pierwszy kur” do sklepu, wygrywając jednocześnie niemożliwie skomplikowany riff na naszej świeżo nabytej w skansenie cytrze, machając wysmarowanymi dziegciem kasztanowymi włosami i wyśpiewując pogańskie wersety. Łapiemy pierwszą lepszą bułkę i zgrzewkę piwa, rzucamy na ladę garść dukatów z naszej sakiewki, po czym wracamy do lasu tańcować z wilcami.

=== Pagan metal ===
Na koniu, w rycerskim rynsztunku wparowujemy do sklepu. Nabijamy na włócznię sześć bułek. Płacimy srebrnymi groszami i wyjeżdżamy ze sklepu, by walczyć na polu zimowym ku chwale Peruna/Swarożyca/Świętowida/ojczyzny lub by spalić jakiś kościół.

=== Tró metal ===
Wchodzimy do sklepu, upewniając się, że kupuje w nim jak najmniej ludzi. Bierzemy bułkę z samego końca półki, ukrytą tak, żeby nikt jej nie zauważył, wyzywamy wszystkich biorących bułki z brzegu od pierdolonych pozerów, po czym wyzywamy kasjera i oskarżamy o to, że nie jest tró, sprzedając bułki za pieniądze, wychodzimy.

=== Blues metal ===
Podjeżdżamy pod sklep ciężkim, żelaznym parowozem. Wchodząc do sklepu, zwracamy uwagę klientów swoimi spalonymi słońcem Missisipi plecami. Kupując bułki, pytamy się sklepikarza, czy oprócz bułek chciałby również sprzedać swoją duszę szatanowi. Ten zdziwiony odpowiada, że musi się zastanowić. Zostawiamy mu formularze do wypełnienia i długopis w kształcie kolby kukurydzy, zarzucamy swoje czarne długie włosy i wychodzimy ze sklepu.

=== Metal gotycki ===
Wchodzimy około 22<sup><u>00</u></sup> do sklepu (tuż przed zamknięciem), bierzemy bułkę, podchodzimy do sklepikarza i zaczynamy płakać, bo zapomnieliśmy pieniędzy, przez co rozmazuje nam się czarny makijaż, po paru minutach odkładamy bułkę i wychodzimy.

=== Metal industrialny ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułkę, podchodzimy do lady i sięgamy do kieszeni, chcąc wyjąć pieniądze, ale okazuje się, że nie mamy na sobie spodni.

=== Doom metal ===
Wchodzimy do sklepu powolnym krokiem, bierzemy powoli bułkę, płacimy sklepikarzowi powoli, ponuro patrząc mu w oczy i mamrocząc, że jego i jego bułki i tak spotka zagłada.

=== True norwegian black metal ===
Wskakujemy do sklepu i udajemy, jakbyśmy mieli coś wrzasnąć. Ale nie, idziemy cicho, wybieramy bułkę. Potem na jej miejsce wtykamy nonszalancko resztki niedojedzonego kota, po czym wpychamy bułę do gęby, kasjerowi rzucamy prosto na tacę 6,66 zł, razem ze zdjęciem truposza. Kiedy wychodzimy, mlaskając mówimy: ''Jeszcze tu wrócę i nie tylko ja!''

=== Tanz metal/Rammstein ===
Przy dźwiękach młota pneumatycznego, perkusji i keyboardu wchodzimy do sklepu marszowym rytmem patrząc spode łba, jakbyśmy chcieli coś rozwalić. Maszerując w glanach między półkami śpiewamy niskim głosem z charakterystycznym niemieckim „r”. Stajemy przed półką z bułkami i bierzemy jakąkolwiek. Po zapłaceniu kasjerowi w markach niemieckich rozlewamy ''Benzin'' i od niechcenia rzucamy zapałkę. Kiedy wychodzimy efektownym krokiem w spowolnionym tempie, sklep wybucha. Nie zważając na pożar śpiewamy szeptem coś po niemiecku.

=== Rapcore ===
Wchodzimy do sklepu, gdy wybieramy bułkę, szukamy najbardziej przypominającą biszkopta i plujemy na nią, by nieco rozmiękła. Sprzedawca widząc to patrzy się na ciebie jak na idiotę i pyta czy jesteś normalny. Ty w odpowiedzi zaczynasz rapować o tym, że wpi{{Cenzura3}}a się w twoje sprawy i chce budować potęgę bez ciebie. W końcu wyrzucasz bułkę tam skąd ją wziąłeś i wybiegasz ze sklepu.

=== Grindcore ===
Wchodzimy do sklepu, chwytamy bułkę i z brytyjskim akcentem ryczymy do sprzedawcy o bombie nuklearnej, ale tak, żeby nie zrozumiał, po czym odkładamy bułkę i odchodzimy, powtarzamy tę czynność wszędzie, gdzie się da.

=== Hardcore (w wersji Straight Edge) ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułki, dzięki którym możemy się najeść, nie krzywdząc zwierząt, po czym biegniemy do działu z mięsem i krzyczymy do ludzi o mordowaniu naszych mniejszych braci, puszczamy najbardziej brutalne filmiki z rzeźni, ale tak, żeby małe dzieci widziały, po czym wynosimy jak najwięcej mięsa, aby urządzić godny pogrzeb.

=== Breakcore ===

Z końskim rechotem i ponurą czkawką wchodzimy do sklepu, wałkując po podłodze śmiejące się dziecko, po czym charczymy na bułkę przez kilka minut i gramy na butelkach. W podskokach na młocie pneumatycznym wystrzeliwujemy z paszczy dziecka groszami oraz wychodząc, nucimy Chopina i jąkamy się.

=== Grunge ===
Wchodzimy brudni do sklepu, bierzemy bułkę, mówimy jej, jak się nienawidzimy i jak bardzo chcemy palnąć sobie w łeb. Tak jak hardcore'owcy krzyczymy na mięsnym o zabijaniu biednych zwierząt i też puszczamy brutalne filmiki z rzeźni za pomocą slajdów. Podchodzimy do sprzedawcy i przeszukujemy dziurawe dżinsy, znajdując wreszcie grosiki z wizerunkiem Kurta Cobaina zamiast orzełka, dajemy i odchodzimy bez słowa, potykając się o sznurówki trampek lub glanów.

=== Soft rock ===
Wchodzimy do sklepu, podtrzymując drzwi, żeby nie trzasnęły, idziemy na palcach, bierzemy bułkę, płacimy i wychodzimy cichutko, delikatnie zamykając drzwi.

=== Post rock ===
Wchodząc do sklepu, zachwycamy się nad brzmieniem skrzypiących drzwi i zaczynamy myśleć, jak by to brzmienie włączyć do post-rockowego plumkania. Myślimy nad tym tak intensywnie, że zapominamy o bułkach i wracamy do swojego post-rockowego zespołu, gdzie zaspokajamy głód doskonałym, wzajemnym zrozumieniem i zgraniem.

=== Hard rock ===
Wchodzimy do sklepu, trzaskając drzwiami obrotowymi, chwytamy mocno bułkę, zjadamy nietoperza, płacimy za nią, po drodze wykonując około 3-minutową solówkę i wychodzimy, trzaskając drzwiami.

=== Rock psychodeliczny ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułkę mającą najwięcej mąki na sobie, wciągamy mąkę nosem i zaciągamy się zapachem bułki, po czym płacimy, wpatrując się uważnie w groszówki, które wykładamy na ladę. Ich brzdęk dźwięczy nam w uszach, odbijając się echem jeszcze przez kilkadziesiąt sekund po opuszczeniu sklepu.

=== Math rock ===
Wchodzimy do sklepu i pożeramy wszystkie bułki, po czym idziemy do sklepikarza i płacimy. On się nas pyta, jakim cudem tyle zjedliśmy, a my mówimy, że i tak tego nie zrozumie i odchodzimy.

=== Space rock ===
Sklep z bułkami znajduje się kilka galaktyk dalej. Wsiadamy do promu kosmicznego i przelatujemy przez tunel czasoprzestrzenny. Przypadkowo odkrywamy mgławicę o składzie chemicznym bułki.

=== Noise rock/pop ===
Wchodzimy do sklepu, podchodzimy do półki z bułkami, po czym wyjmujemy zardzewiałą piłę, którą zaczynamy rzęzić po metalowej konstrukcji półki, mrucząc coś pod nosem. Po 20 minutach, kiedy już wszyscy uciekną ze sklepu, przestajemy i dziwimy się, czemu nikt nie chce nam sprzedać bułki.

=== Rock progresywny ===
Wchodzimy do sklepu, wciągamy mąkę nosem i snujemy filozoficzne domniemywania na temat twarzy sklepikarza która przybiera dziwnych kształtów zwierząt: świni, psa, owcy. Potem leżymy wygodnie odrętwiali na sklepowej półce razem z pustymi produktami sklepowymi, czekającymi na wielką paradę.

=== New Prog ===
Wchodzimy do sklepu, który uznaliśmy za najbezpieczniejszy w przypadku nagłej apokalipsy. Po drodze do stoiska z pieczywem, ukradkiem wrzucamy między gazety na półce ulotki ujawniające spisek rządów całego świata. Bierzemy bułkę najmniej wyróżniającą się z tłumu bułek i wychodzimy bez słowa, nie płacąc. Jednak jeśli sprzedawca próbowałby nas zagadnąć, szeptem mówimy: ''Nie mogę rozmawiać, [[Oni]] są wszędzie!'' i wychodzimy jeszcze bardziej bez słowa.

=== Rock alternatywny ===
Wchodzimy do sklepu, wybieramy dwie bułki najbardziej nie pasujące do pozostałych, jedną ukradkiem wkładamy do kieszeni, uważając na rozmieszczenie kamer w sklepie. Za drugą bułkę płacimy fałszywymi pieniędzmi, po czym wkładamy ją do torby, której nie widać spod naszywek i szybko wychodzimy, nerwowo zerkając za siebie i potykając się o próg tudzież powierzchnię płaską.

=== Shoegaze ===
Idziemy do sklepu patrząc przez całą drogę na swoje buty. Wybieramy bułkę z najniższej półki (aby móc dalej patrzeć się na trepy), przy czym wybieramy tę, która wygląda najmniej wyraźnie. Podchodzimy do kasjera i niewyraźnym lecz melodyjnym głosem bełkoczemy, że jesteśmy smutni i [[Loveless|''niekochani'']], po czym w dalszym smutku wychodzimy ze sklepu, wracając do spoglądania na swoje obuwie.

=== Metal Progresywny ===
Wchodzimy do sklepu, w skomplikowany sposób chwytając za klamkę. Bierzemy dobrze dobraną bułkę (ale najpierw dokładnie rozważamy wszystkie możliwości), mówimy „To jest to!”, po czym płacimy za nią równą 7/8 złotówki. Wychodzimy, po czym pytamy naszych przyjaciół, czy uważają, że wybór był trafny.

=== Glam rock ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy różowiutką bułkę, podchodzimy do sklepikarza i płacimy mu, sklepikarz śmieje się z naszego makijażu i myli się w wydawaniu reszty, po czym wychodzimy ze sklepu uważając, aby nie zaczepić natapirowanymi włosami o futrynę drzwi.

=== Rock and roll ===
Wchodzimy do sklepu rytmicznym i tanecznym krokiem, chwytamy pierwszą lepszą bułkę, płacimy i odchodzimy, nie zapominając o krokach.

=== Rockabilly ===
Pod sklep zajeżdżamy [[Kolor różowy|różowym]] cadillakiem z 1963 roku. Wchodzimy do sklepu, stajemy w rozkroku na jego środku i starannie zaczesujemy nasze nasączone brylantyną włosy. Poprawiwszy kurtkę w stylu college, idziemy do półki z pieczywem i bierzemy donutsa. Płacąc sprzedawcy, zapewniamy go, że [[Elvis Presley|Król]] żyje. Wychodząc, wykonujemy szpagat.

=== Punk rock ===
* Wchodzimy do sklepu, schylając się, by nie zawadzić irokezem o futrynę, bierzemy najtańszą bułkę, nie płacimy sklepikarzowi, uciekamy ze sklepu brudząc mu podłogę którą niedawno mył.
* Wchodzimy ścianą, bo drzwi są dla konformistów, nie bierzemy bułki, tylko chleb i tanie wino brzoskwiniowe, po czym podchodzimy do kasy. Patrzymy na sprzedawcę jak na głupka i krzyczymy mu w twarz: „I don't wanna be an american idiot!”. Bierzemy wino i wychodzimy ścianą z drugiej strony sklepu, zostawiając chleb na ladzie.

=== Post punk ===
Wchodzimy do sklepu w czarnej marynarce, czarnej koszuli, okularach przeciwsłonecznych, ciemnogranatowych dżinsach oraz brązowych półbutach. Wraz z nami, do sklepu wpada pesymistyczna, czarno-biała aura. W ręku trzymamy papierosa i nie zwracając uwagi na zakaz palenia lub/i możliwość włączenia alarmu przeciwdeszczowego, palimy go sobie jakby nigdy nic. Wybierając bułkę patrzymy się na jej ''pesymistyczność'' oraz ''miejskość''. Płacimy sklepikarzowi za bułkę niechlujnie rzucając na ladę garść drobniaków. Po powrocie do domu, patrząc na bułkę, rozważamy [[samobójstwo]].

=== Pop Punk ===
Wbiegamy do sklepu na golasa i krążymy po nim, śpiewając: "What's my age again, what's my age again?" Gdy zgorszony naszą golizną sprzedawca każe nam wy{{cenzura3}}lać, my wzruszamy ramionami i wychodzimy ze sklepu, podśpiewując pod nosem: "Well, I guess this is growing up".

=== Rock gotycki ===

Wchodzimy do sklepu, w tle słychać dźwięk gry na organach, mimo iż w sklepie nie ma żadnych organów. Idziemy do półki z bułkami potykając się o długi płaszcz. Wybieramy bułkę, która wygląda najbardziej mrocznie i tajemniczo. Podchodzimy do lady znowu potykając się o płaszcz. Płacimy, a sprzedawca się dziwnie patrzy na nasz makijaż. Wychodzimy, a za nami wylatuje stado nietoperzy.

=== Indie rock ===
Ubrani w ciuchy z lumpeksu wchodzimy do najmniejszego sklepiku w jakimś zapomnianym przez świat miasteczku, bierzemy najmniejszą, najbardziej niepozorną bułkę, zagubioną gdzieś w kącie działu z pieczywem, wyciągamy pieniądze (najlepiej walutę z najdalszego zakątka świata) z naszego XIX-wiecznego portfela, spokojnie płacimy i wychodzimy, nie biorąc plastikowego woreczka.

=== College rock ===
Wchodzimy do sklepu na potężnym kacu po wczorajszej imprezie. Nie do końca wiedząc co się z nami dzieje, pytamy sprzedawcę o imperatyw kategoryczny Kanta. Gdy ten wzrusza ramionami, kupujemy pisemko pornograficzne oraz bułkę, którymi to chwalimy się kumplom z bractwa.

=== Oi! ===
Wchodzimy do sklepu energicznym krokiem wyważając drzwi z glana, wybieramy najbrudniejszą bułkę i chowamy ją pod skórzaną kurtkę, po czym idziemy do lady i grożąc sklepikarzowi kupujemy piwo i setkę wódki, płacąc brudnymi drobniakami i kapslami po piwie, następnie klnąc pod nosem na nasze ciężkie życie wychodzimy ze sklepu na brudną ulicę, która nas wychowała.

=== Emo ===
Delikatnym krokiem wchodzimy do sklepu, z całej siły popychając ciężkie drzwi. Grzecznie kłaniamy się sklepikarzowi, którego widzimy tylko jednym okiem, ponieważ drugie zasłania nasza długa, czarna grzywa. Podchodzimy powoli i ostrożnie do stoiska z bułkami. Bierzemy delikatnie najmniejszą bułkę, chwytając ją w dwa palce, po czym upadamy z nią na ziemię. Próbujemy jeszcze 3 razy, za czwartym w końcu ją podnosimy. Kiedy widzimy, że bułka ma rysę, płaczemy, po czym delikatnym krokiem i z największym trudem podchodzimy do sprzedawcy, aby pomógł nam wyjąć pieniądze z portfela. Bułkę ciężko rzucamy na ladę i próbujemy złapać oddech. Nie chcemy, żeby rozmazał nam się czarny makijaż, więc delikatnie wycieramy łzy z policzków. W międzyczasie zerkamy, czy geje i lesby nie śmieją się za plecami. W końcu pochylamy głowę i spoglądamy na sprzedawcę, który stanowczym głosem mówi ''Należy się 60 groszy''. W tym momencie wydzieramy się ''TY MNIE WCALE NIE ROZUMIESZ!'' po czym z płaczem wybiegamy ze sklepu, gubiąc wszystkie żyletki. Sprzedawca wzrusza ramionami, po czym odkłada bułkę na półkę.

=== Folk ===
Wchodzimy do sklepu w sukni z koralami i w ogóle, bierzemy bułkę upieczoną tradycyjnie, po czym wyjmujemy pieniądze z naturalnego, skórzanego portfela, płacimy i podśpiewując szlagiery, wychodzimy z wyszczerzonymi zębami.

=== Jazz ===
Wchodzimy do sklepu w marynarce i [[jeans]]ach, pukamy palcami każdą bułkę i bierzemy tę, która ma najlepszy ''sound''. Płacimy za bułkę, po czym wychodzimy z piłką plażową pod pachą.

=== Reggae ===
Wchodzimy do sklepu, jednak nie za bardzo jesteśmy zainteresowani bułkami, pytamy się więc sklepikarza, czy ma zioło, niestety odpowiada przecząco. Wychodzimy ze sklepu i grzebiemy nerwowo po kieszeniach, wyrzucając z nich wszystko, w końcu znajdujemy ukochane zioło i je zapalamy. Po około dwóch godzinach wracamy po bułkę.

=== Roots Reggae ===
Wchodzimy do sklepu głosząc [[Jah]], [[Lew Judy|Lwa Judy]] i inne słuszne myśli [[Rastafarianie|Rastamanów]], po czym wybieramy bułkę, która kształtem najbardziej przypomina [[Haile Selassie]], płacimy sklepikarzowi za bułkę czterema złotymi i dwudziestoma groszami.

=== Dancehall ===
Wbijamy do sklepu z całym soundsystemem, puszczamy jakiś kawałek dancehallowy i zaczynamy z naszymi [[ziomek|ziomami]] i [[lachon]]ami tańczyć pod puszczane nutki. Potem kupujemy bułkę, która wygląda najbardziej energicznie i płacimy za nią nieustannie tańcząc. Po kilku godzinach zwijamy głośniki i lecimy na kolejną dancehallową imprezę.

=== Ska ===
Wpadamy do sklepu, skacząc rytmicznie i epatując pozytywną energią, mijamy półkę z bułkami oraz sprzedawcę, po czym wypadamy ze sklepu, nim ktokolwiek zorientuje się o co chodzi.

=== Blues ===
Wchodzimy do sklepu, trzy godziny wybieramy bułkę, jednak żadna nam nie pasuje, wychodzimy, wyjmujemy gitarę i zaczynamy śpiewać, że sklep niedobry, bułka zeschnięta i został nam tylko blues.

=== Jump Blues ===
Wchodzimy do sklepu, wskakując przez okno, wybijając przy tym szybę i śpiewając „Mighty, mighty Man”. Idziemy do działu z bułkami. W połowie drogi rozmyślamy się i kupujemy arbuzy. Płacimy sprzedawcy samymi groszówkami i wychodzimy ze sklepu tanecznym krokiem. Sprzedawca nie wie, co się dzieje.

=== Country ===
Wchodzimy do sklepu, zdejmując wcześniej kapelusz i żując z przyzwyczajenia kłosek, bierzemy świeżutką bułkę, płacimy za nią i wychodzimy ze sklepu, zakładając z powrotem kapelusz na głowę i podciągając dżinsy, po czym wskakujemy na ukochaną krowę i odjeżdżamy w stronę zachodu słońca.

=== Trance ===
Wchodzimy do sklepu, poruszając lekko głową do przodu, bierzemy bułkę, obracamy ją kilka razy, płacimy sklepikarzowi, który coś do nas mamrocze, jednak my nie słyszymy, bo mamy słuchawki na uszach, po czym odchodzimy. Gdy jesteśmy w przejściu zatrzymujemy się i wzruszamy podczas trwania breakdownu, a potem znowu odchodzimy tanecznym krokiem i o mało co nie wpadamy pod auto.

== Dubstep ==
Do sklepu wchodzimy spokojnym, ale rytmicznym krokiem. W ten sposób dochodzimy do regału z bułkami. Gdy już weźmiemy bułkę do ręki przewracamy się na podłogę po czym wstajemy, zaczynamy skakać jak szaleni i wydawać z siebie nieartykułowane dźwięki. Doskakujemy do kasy i rzucamy sprzedawcę bułką w twarz krzycząc: ''RRRRaaaaargh'' lub ewentualnie coś innego w stylu ''Bababababanga banga'' i wybiegamy ze sklepu.

=== Rap ===
Wchodzimy do sklepu, bierzemy bułkę, rzucamy parę przekleństw dla otuchy, płacimy za bułkę, mówiąc do sklepikarza rymem i wychodzimy ze sklepu.

=== Underground Hip-Hop ===
Wchodzimy do sklepu w założonym kapturze, a następnie, przemykając w cieniu półki, idziemy do stoiska z pieczywem. Wybieramy tę bułkę, która najmniej się wyróżnia i jest najbardziej zwykła. Podchodzimy do lady i płacimy za nią, mówiąc jednocześnie, że sprzedawca jest pozerem i że się sprzedał. Wychodzimy, spluwając na podłogę.

=== Experimental hip-hop ===
==== Death Grips ====
Wchodzimy do sklepu ubrani w bluzę z kapturem o dowolnym, lecz stonowanym kolorze (kaptur jest na łbie), czarnych spodniach oraz czarnych butach. Z nami do sklepu wbija dwóch ziomków o zwyczajnym (lub lekko [[hipster]]skim) wyglądzie. Biegniemy do stoiska z bułkami krzycząc przy tym jak małpa. Wyciągamy swojego [[penis|ptaszka]] lub [[wagina|muszelkę]] i tryskamy [[sperma|nasieniem]] lub ''wodą'' na bułkę. Następnie krzyczymy do bułki ''Have a sad cum, bb!''<ref>''bb'' czytamy jako ''bejbe''</ref>. Wcześniej wspomniana dwójka gości dołącza do nas, my zdejmujemy z siebie bluzę i eksponujemy naszą klatkę piersiową, aż w końcu <del>krzyczymy</del> rapujemy pod beat przypominający zepsutą zabawkę interaktywną. Za bułkę nie płacimy, a o naszym występie jest potem głośno na [[4chan|4chan]]ie.

=== Horrorcore ===
Wchodzimy do sklepu i obrzucamy wnętrze nieobecnym spojrzeniem. Wybieramy najbardziej nienormalną i zniekształconą bułkę, a gdy za nią płacimy, patrzymy na sprzedawcę dziwnym wzrokiem. Po wyjściu idziemy do domu i rapujemy (ze wszystkimi detalami) o tym, jak sprzedawca w okrutny sposób zgwałcił i zabił trzy osoby, przez dwa tygodnie przetrzymywał ich ciała w swoim domu, a potem zjadł ich zwłoki.

=== Dirty South Rap ===
Podjeżdżamy do sklepu swoim Cadillaciem Escalade na trzydziesto-calowych felgach. Wybieramy bułkę, która wygląda możliwie najbardziej bogato, po czym płacimy obfitymi pieniędzmi. Następnie [[szpan]]ujemy przy każdym, kogo spotkamy naszą bułką. Wracamy do auta i odpalamy na pełny regulator<ref>najlepiej tak, aby było słychać nas nawet na Syberii</ref> jakiś kawałek Three 6 Mafii.

=== East Coast Rap ===
==== Gangstarr, Group Home itp. ====
Wchodzimy ubrani w uliczne ciuchy do sklepu, po czym wybieramy najbardziej uliczną bułkę i płacimy za nią. Następnie wracamy na swój biedny [[Bronx|Bronks]] i nawijamy o ciężkim życiu kasjera w tamtejszych okolicach.

==== DMX ====
Podjeżdżamy do sklepu na naszym ścigaczu lub quadzie ze swoimi ''[[Ziomek|Dogs]]'' i krzyczymy ''C'mon, right Dogs!''<ref>Wiem, trochę to dziwnie brzmi</ref>. Po wejściu do sklepu szukamy bułki, która najbardziej przypomina kształtem logo ''Ruff Ryders'', płacimy za nią i odjeżdżamy na jakąś rozróbę.

=== New Skool Rap ===
Wchodzimy do sklepu ubrani w firmowe dżinsy, markowy podkoszulek z modnym nadrukiem i ciemne okulary. Następnie wybieramy najdroższą i najlepszą bułkę i płacimy za nią plikiem banknotów. Wtedy, patrząc na sprzedawcę, zaczynamy śpiewać naszym elektrycznie modyfikowanym głosem o tym, ile mamy kasy, dup i samochodów i jak nam jest z tego powodu dobrze.

=== Old Skool Rap ===
Wbijamy do sklepu z ośmioma ziomkami, ale zamiast kupować bułkę, po prostu rozstawiamy bum-boxa, zapuszczamy jakiś stary kawałek Run DMC i zaczynamy tańczyć breakdance. Po 20 minutach sprzedawca zaczyna się denerwować i mówi, że albo coś kupujemy, albo mamy wyjść z jego sklepu. Wtedy bierzemy bułkę, która kształtem najbardziej przypomina [[Płyta winylowa|vinyla]] i szybko wychodzimy ze sklepu.

=== SWAG Rap ===
Ubrani w nietypowe, drogie ciuchy – wąskie spodnie, dużą koszulkę firmy 'Supreme', full capa i ciemne okulary, wkraczamy do sklepu bujając się na boki. Ocieramy z resztki [[kokaina|koki]] spod nosa i wydmuchujemy z płuc resztki [[marihuana|marihuanowego]] dymu, z dżointa którego spaliliśmy przed sklepem. Zanim kupimy bułkę, udajemy się do działu z alkoholem i bierzemy najdroższą butelkę whisky jaka jest w sklepie. Następnie bierzemy pierwszą bułkę która wpadnie nam w ręce, ponieważ nie mamy czasu na wybrzydzanie. Musimy przecież zapłacić kilkoma pomiętymi banknotami, a następnie lecieć na kolejną imprezę by ćpać, pić alkohol, uprawiać [[seks]] z napalonymi 16 latkami i pokazywać wszystkim jak dużo mamy SWAGu.

=== Emo rap ===
Wchodzimy do sklepu ubrani w ruski sweter za 500 zł, podarte dżinsy oraz buty ''Yeezy''. Zamiast wziąć bułkę, pytamy się sprzedawcę czy ma xanax. Na odpowiedź "Nie", wychodzimy ze sklepu płacząc. Następnie wsiadamy do naszego ''Benz Trucka'' i jedziemy gdzie indziej kupić sobie xanax, a ponadto najnowszą kolekcję ciuchów marki Gucci.

=== Gangsta rap ===
Wchodzimy do sklepu z ziomkami, dzwoniąc złotym łańcuchem, wyciągamy klamkę i celując nią w sklepikarza, krzyczymy ''Dawaj bułkę, [[Białas|białasie]]!''. Wychodząc ze sklepu, rzucamy 50 centów i trzaskamy drzwiami. Przed sklepem czeka czarny van pełen ziomków, z chromowanymi felgami i pełnym zestawem audio. Wsiadamy, po czym odjeżdżamy do naszej biednej dzielnicy rapować o ciężkim życiu na ulicy.

=== Patriotyczny rap ===
Wchodzisz do sklepu w biało-czerwonej bluzie i koszulce z orłem w koronie. Najpierw kierujesz się do sklepikarza, po czym wyzywasz go za to, że nie ma flagi nad wejściem. Bierzesz bułkę wyłącznie polskiej produkcji, z polskiej mąki i przez Polaków wyrabianą. Przy kasie upewniasz się, czy to na pewno produkt polski, a potem płacisz dumnie polskimi złotymi. Wychodzisz, rapując ''Mazurka Dąbrowskiego''.

=== Polski rap ===
Zasady podobne jak w East Coast Rapie (przypadek 1-szy) i patriotycznym rapie. Dokładnie to jest tak: wchodzimy do sklepu w ulicznych ciuchach, idziemy po bułkę nawijając wszystkim innym wokół przekaz płynący z kupowania bułek (tzn. coś w stylu ''„Gdyby nie ta bułka głodowałbyś teraz”'' i jakiś rym do tego), kupujemy ją płacąc tylko polskimi złotymi (w końcu ''„Gdyż swoje ubóstwiamy a obcym gardzimy”''<ref>http://teksty.org/zipera,patriota,tekst-piosenki</ref>) i wracamy pod swój blok, by z ziomkami zajarać skuna, zjeść kupioną bułkę i pójść na melanż.

=== Gangsta Funk ===
Podjeżdżamy pod sklep naszym lowriderem i witamy się ze sprzedawcą słowami: „Joł, Bijacz!”. Idziemy do półki z bułkami, po drodze potykając się o nasze za pięć razy za duże spodnie, bierzemy bułkę, która wygląda najbardziej [[gangster]]sko/[[Kozak (osoba)|kozacko]]. Powoli idziemy w kierunku lady, jednak po drodze zatrzymujemy się i zza paska wyjmujemy naszą spluwę i mówimy: „Co się tak, kurwa, lampisz, ty je{{Cenzura3}}any, pozerski, białasie?”. Następnie chowamy klamkę i wychodzimy ze sklepu. Wsiadamy do lowridera i odjeżdżamy, zapuszczając na full jakiś stary kawałek Snoop Dogga albo Eazy'ego E.

=== R&B ===
Wchodzimy do sklepu tanecznym krokiem a'la [[Michael Jackson]], bierzemy najbardziej wypieczoną bułkę, do sklepikarza, śpiewamy, jaka ta bułka jest piękna, jaka ona jest chrupiąca, że będzie naszą częścią itp. Dajemy sklepikarzowi kilka groszy i wychodzimy tyłem, wykonując [[Moonwalk]].

=== New Age ===
W blasku promieni słonecznych wchodzimy do sklepu, ładnie uśmiechając się do sklepikarza, wybieramy najładniejszą bułeczkę, mówiąc do sprzedawcy ''Piękna, prawda?''. Następnie płacimy, dajemy kwiatka i przyrzekamy, że świat będzie jeszcze piękniejszy, po czym wychodzimy.

=== Funk ===
Wchodzimy do sklepu, bujając się i rytmicznie potupując, po czym bierzemy bułkę o najzabawniejszym kształcie. Wyciągamy z kieszeni pierwszą lepszą rzecz i rzucamy na ladę. Wciąż bujając się, wychodzimy i chwalimy się naszą bułką kolegom.

=== Psychedelic Funk ===
Wskakujemy do sklepu, wyglądając przy tym tak psychodelicznie, jak to tylko możliwe. Następnie bujając się na boki, przytupując i co jakiś czas cofając się o krok lub dwa, chwytamy pierwszą lepszą bułkę i płacimy za nią banknotem pomalowanym na różowo. Następnie idziemy do drzwi, nucąc: „So high you can't get over it”, po czym wyskakujemy ze sklepu.

=== Kalifornijski punk ===
Wślizgujemy się do sklepu, krzycząc ''I don't wanna be an American idiot!'', po czym wykonujemy spektakularny skok i lądujemy w naszych wystrzępionych trampkach z oderwaną podeszwą na samym środku sklepu. Pół godziny łazimy po sklepie, szukając bułek i strzelając oczkami zza rozczochranej grzywy. Znajdujemy je wreszcie, ale przy kasie stwierdzamy, że lepszy będzie chleb, który mamy w domu. Co z tego, że wczorajszy. Zostawiamy więc bułki na ladzie, przepychamy się przez kolejkę i wychodzimy ze sklepu widowiskowym ślizgiem, powiewając czerwonym krawatem.

=== Poezja śpiewana ===
Wchodzimy do sklepu, wybieramy bułkę, układamy o niej wiersz, wyciągamy gitarę, dobieramy melodię i śpiewamy. Sprzedawca się wzrusza i daje nam bułkę za darmo.

=== Jumpstyle music ===
Wskakujemy do sklepu, pamiętając o krokach: lewa noga niski wykop do przodu, do tyłu, prawa noga do tyłu i dwa razy wykop do przodu. Przy ladzie skaczemy, śpiewając „Come on and one, two, three, come jump along with me!”. Sklepikarz nas nie bardzo rozumie, bo od skakania trzęsie się nam głos. Sprzedawca decyduje się nam dać chleb, ale robimy dwa obroty z podkuloną nogą i wypalamy „One, two, three, four, five, today I feel alive!”. Sklepikarz, domyślając się, o co nam chodzi, chowa chleb i sprzedaje nam 5 bułek. Skacząc, rzucamy garść drobniaków, które rozsypują się po całym sklepie, a wychodząc, niszczymy dwa regały wykopami.

=== J-rock ===
Wchodzimy do sklepu, uważając, żeby nasza [[manga|mangowa]] fryzura nie zahaczyła o futrynę. Bierzemy bułkę o najwyższym poziomie riatsu/chakry/furiyoku etc. Płacimy sklepikarzowi Jenami. Odchodząc, wrzeszczymy ''さよなら！''<ref>Czyt: Sajonara!</ref> i odlatujemy w swoim [[mecha|mechu]] do bazy w [[Tokio]].

=== J-pop ===
Wchodzisz do sklepu tanecznym, wesołym krokiem. W drodze do półki robisz parę słodziasznych min do innych kupujących. Chwytasz najbardziej uroczą bułkę, która pasuje do twojego różowego ubranka. Bułka rumieni się na twój widok. Podbiegasz do kasy, przy czym wyrzygujesz gałki oczne oraz radośnie krzyczysz ''PON PON PON''. Po usłyszeniu ceny bułki pytasz niewinnie ''Nanda?'', po czym robisz zawiedzioną minę. Następnie czujesz przypływ szczęścia i podskakujesz. Sprzedawca patrzy na ciebie jak na debila i wzywa ochronę sklepu.

=== Muzyka post-apokaliptyczna ===
Nad niebem zbierają się czarne chmury, ulice spowija mgła gęsta jak kisiel na tanim winie, a chodnik zaczyna pękać – to informuje innych klientów, że się zbliżamy. Gdy naciskamy klamkę, drzwi wypadają z zawiasów. Cały sklep zastyga w bezruchu. Spokojnym, wręcz martwym krokiem idziemy po bułkę. W sklepie słychać tylko głuche echo naszych kroków. Bierzemy pierwszą z brzegu i płacimy sprzedawcy, cały czas wpatrując się w niego swymi wyblakłymi ślepiami. Wychodzimy ze sklepu tylnym wejściem (bo bliżej) i oddalamy się w stronę grzyba atomowego. Po całym zdarzeniu połowa klienteli idzie się powiesić.

=== Symfoniczna ===
Wchodzimy do sklepu, po czym zapominamy, po co tam przyszliśmy i wychodzimy.

=== [[Take on Me|Synthpop]] ===
Wbiegamy do sklepu w czapce-pilotce, trzymając w ręku klucz do rur. Obracamy się w stronę drzwi wejściowych, znów się odwracamy, po czym biegniemy w stronę najbliższej zamrażarki i rozbijamy jej szybę kluczem do rur. Następnie, próbując zgwałcić jedną z klientek, wdajemy się w bójkę na pięści z pracownikiem sklepu. Pracownik sklepu ucieka wraz z ofiarą, a my gonimy go z kluczem do rur. Na koniec staczamy walkę z pracownikiem sklepu, bijąc się kluczami do rur. Ostatecznie nie kupujemy bułki, tylko kawę.

=== New romantic ===
Wchodzimy do sklepu, patrzymy chłodno na sprzedawcę, następnie równie chłodno na bułkę, którą kupujemy z kamiennym wyrazem twarzy. Nasze wyjście podkreślamy dźwiękami syntezatora.

=== Screamo ===
Wchodzimy do sklepu, trzaskając drzwiami, bierzemy bułkę, wrzeszczymy na nią, jak bardzo jej nienawidzimy, podbiegamy do kasy, rzucamy bułkę na blat, wrzeszczymy na sprzedawcę, jak bardzo go nienawidzimy, plujemy mu w twarz i wychodzimy, zapominając o bułce.

=== K-Pop (koreański pop) ===
Wchodzimy do sklepu tanecznym krokiem, kłaniamy się ekspedientce, mówiąc ''Anyeong, Ajumma''. Tanecznym krokiem podchodzimy do stoiska z bułkami, przy okazji tańcząc [[Gangnam Style|''horse dance'']], bierzemy pierwszą lepszą bułkę i zaczynamy śpiewać ''I want nobody, nobody but you'' do bułki. Przypadkowo trykamy innego kupującego i w ramach przeprosin, tańczymy skomplikowany układ choreograficzny, podśpiewując ''Sorry, Sorry, Sorry, Sorry''. Wychodzimy tym samym tanecznym krokiem ze sklepu śpiewając „Dashi Run Run Run” i nie płacąc, ponieważ sprzedawca zastanawia się, co to znaczy ''Ajumma''.

=== Gospel ===
Wchodzimy do sklepu, odziani w szaty liturgiczne i z afro na głowie. Wybieramy czarną bułkę z ze znakiem [[Krzyż (krucyfiks)|krzyża]]. Na wezwanie sprzedawcy do zapłaty, stwierdzamy ''Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie.'', po czym podchodzimy do niego tanecznym krokiem, klaszcząc i śpiewając, że Jezus nas kocha, kładziemy mu ręce na głowie i wygłaszamy ''The Lord bless you!''. Po wyjściu ze sklepu, cudownie rozmnażamy bułkę.

=== Piosenka turystyczna ===
Wchodzimy do sklepu w kapeluszu, z kosturem i w ubłoconych butach. Na plecach mamy gitarę, którą – manewrując między półkami – zrzucamy trzy słoiki z chrzanem. Bierzemy bułkę, patrzymy na nią smutnym wzrokiem, nucąc ''Balladę o Cześku Piekarzu''. Kładziemy ją przed sprzedawcą, płacimy pieniądzem wiatrem podszytym, po czym śpiewamy ''Z nim będziesz szczęśliwsza'' i wychodzimy, nie zabrawszy bułki.

=== Muzyka irlandzka ===
Wchodzimy do sklepu, ubrani w zielone rajstopy. Stajemy na jego środku i zaczynamy zamaszyście tańczyć taniec irlandzki, przytupując. Po kwadransie zarywa się pod nami podłoga i wpadamy do piwnicy. Ostatecznie zostajemy obciążeni kosztami bułki oraz naprawy podłogi.

=== Celtic Punk Rock ===
Wchodzimy stanowczym krokiem do sklepu trzymając nasze banjo, lub gitarę, zaczynamy fragment reela, lub jiga, po czym dołączają do nas koledzy z gitami elektrycznymi, perkusją, klawiszami, fletem i innymi instrumentami. Zaczynamy śpiewać o konfliktach zbrojnych w Irlandii z XVII wieku, lub Marcie Stuart. Bierzemy kilka bułek, podchodzimy do sprzedawcy policzkując go i twierdząc, że jest przeciw odłączeniu Irlandii północnej od Wielkiej Brytanii. Kładziemy z pogardą pieniądze, po czym wychodzimy z solówką instrumentu prowadzącego.

=== Szanty ===
Wchodzimy do sklepu pytając o bułki z Pacyfiku. Kiedy sprzedawca stwierdza, że takich nie ma, śpiewamy jak ciężka jest praca piekarza, dodając po każdej zwrotce ''Hoka hej!!!''. Potem każemy sprzedawcy postawić fokbombramsla, po czym wychodzimy chwiejnym krokiem, kupiwszy zamiast bułki butelkę rumu.

=== Latino ===
Wchodzimy do sklepu wraz z kolorowym, bujającym się korowodem, ubrani w pióra i cekiny. Przez 20 minut paradujemy po sklepie, po czym podchodzimy do sprzedawcy, obsypujemy go confetti, wykonujemy Bota Fogos, po czym opuszczamy lokal, wołając ''Ole!''. Kupowanie bułki w ogóle nas nie interesuje.

=== Harsh EBM ===
Wchodzimy do sklepu z grymasem na przyćpanej twarzy, kolczyki dzwonią głośniej niż dzwoneczek na drzwiach. Wykonując baunsowe ruchy przypominające pełznącego pionowo węża bierzemy jedną bułkę i sodomizujemy się nią, oblizując co tylko wpadnie nam pod rękę. Syczącym głosem każemy sprzedawcy się ruchać albo spierdalać, po czym rzucamy drobne i wychodzimy.

=== TBM ===
W zasadzie identycznie jak powyżej, tylko więcej baunsu, więcej narkotyków, mniej kolczyków, za to więcej darcia mordy i dodatkowa sodomizacja sprzedawcy.

=== Dark ambient ===
Wchodzimy do sklepu spowici mgłą oraz bardzo niską temperaturą. Z mgły początkowo wylatują kruki, później wypełzają niezidentyfikowane mutanty. Jest coraz ciemniej, coraz zimniej, aż w końcu wychodzisz na wpół przegniły i z zaskoczenia mówisz, syczysz i jęczysz naraz, ale z założenia nawet nikt nie wie o co chodzi, wszyscy robią pod siebie, a o bułce nie ma nawet wspomnienia. Cała scenka trwa jakieś 10 minut.

=== Arctic ambient ===
Wchodzimy do sklepu spokojnym, miarowym krokiem. Podczas gdy niespiesznie zmierzamy w kierunku bułek, temperatura w pomieszczeniu spada poniżej zera. Bierzemy dowolną bułkę, ale zanim dojdziemy do lady spostrzegamy, że uległa ona zamrożeniu. Wiedząc, że już nigdy nie będzie nadawała się do spożycia ronimy pojedynczą, zimną łzę nad jej losem. Ostrożnie odkładamy ją na ladę, po czym przez jakieś 5 minut patrzymy sprzedawcy prosto w oczy. W pewnym momencie odwracamy się i ze stoickim spokojem opuszczamy sklep.

=== Noise ===
Wchodzimy do sklepu i trzaskamy drzwiami tak mocno, że aż pęka szyba. Zatrzymujemy się, zawracamy i poprawiamy, trzaskając jeszcze mocniej. Rzucamy groźne spojrzenie dziwnie patrzącemu na nas sprzedawcy, po czym kierujemy się w kierunku bułek. Po drodze, trzęsąc się w udawanych konwulsjach zrzucamy z półek wszystko, co jest do zrzucenia i robimy przy tym jak największy hałas. Bierzemy dowolną bułkę, odgryzamy kawałek i rzucamy sprzedawcy drobniaki na ladę, jednocześnie wrzeszcząc na niego niezrozumiale. Wreszcie wychodzimy ze sklepu otwierając drzwi z kopa.

=== Harsh noise ===
Wchodzimy do sklepu z rozstrojonym radiem w ręku. Łazimy tu i tam, i przykładamy każdej osobie (łącznie ze sklepikarzem) wcześniej wspomniany radioodbiornik do uszu, upewniając się, że radio gra ustawione na maksymalny poziom głośności. Po upewnieniu się, że wszyscy przebywający na terenie sklepu ogłuchli, idziemy do stoiska z bułkami i wybieramy tę, która wygląda najbardziej awangardowo, po czym wydajemy z siebie różne dziwne dźwięki patrząc się przy tym na rzeczoną bułkę. Rzucamy na ladę ileś tam drobnych, a następnie trzemy nimi o blat przez kilka sekund. Wychodząc ze sklepu, wracamy do wydawania z siebie dzikich dźwięków.

=== Ambient black metal ===
Wchodzisz do sklepu w pełni blasku księżyca/poranka. W tle widnieje zimowy las, w którym wyją wilki i ćwierkają ptaki. Nastroje są wzniosłe i lekko melancholijne. Podchodzisz powoli i bez większego entuzjazmu do bułki, bierzesz ją w ręce i widzisz jak dorastały kłosy [[Zboże|zboża]], jak słońce wschodziło by na nie zaświecić, aż w końcu jak zostały ścięte, a ich wzrost został zatrzymany. Ronisz kilka łez, po czym bierzesz bułkę i dzielisz się ze sprzedawcą swoimi przemyśleniami.

=== Digital Hardcore ===
Wchodzisz do sklepu, po czym wdrapujesz się na ladę i zaczynasz wygłaszać swoje poglądy polityczne, prowokując do zamieszek. Przy okazji niszczysz całe otoczenie, a zanim weźmiesz się za bułkę, zgarnia cię policja.

=== Hardstyle ===
Wchodzisz do sklepu, z twojego furacza z car-audio z Pjoniera leci gruby hardstyle'owy bit, przy czym wymachujesz energicznie rękami i podskakujesz z jak najmocniejszymi tupnięciami. Szyby i regały trzęsą się od uderzeń kicka, klientom pękają bębenki w uszach, ty jednakże jak najmocniej łapiesz upatrzoną bułkę. Podchodzisz z nią do sprzedawcy, jak najmocniejszym uderzeniem kładziesz na ladę drobniaki i drzesz się do niego „Push it to the limit!” dalej wymachując rękami i podskakując, a wychodzisz jak najmocniej zamykając drzwi. Wtedy następuje drop w nucie, a sklep zawala się od trzęsień.

{{Przypisy}}

[[Kategoria:Muzyka]]
[[Kategoria:Życie codzienne]]