Edytujesz „Wspólnota Niepodległych Państw”

[[File:Flag_of_the_CIS.svg|thumb|250px|Logo WNP symbolizujące liczbę wasali, a na środku seniora – [[Rosja|Rosję]]]]
'''WNP''' (pot. '''Wspólnota Niepodległych Państw''', właśc. '''Wspólnota Niepotrzebnych Państw''') – największa współczesna pamiątka po [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] i jedna z największych współcześnie organizacji międzynarodowych. Zrzesza prawie wszystkie poradzieckie satrapie, które nie do końca były szczęśliwe ze swojej nowo uzyskanej niepodległości.

== Geneza i okres jelcynowski ==
Powstanie WNP wiąże się bezpośrednio z datą [[8 grudnia]] [[1991]], gdy w trakcie słynnej białowieskiej libacji alkoholowej przywódcy radzieckiej [[Rosja|Rosji]], [[Ukraina|Ukrainy]] i [[Białoruś|Białorusi]] doszli do wniosku, że Związek Radziecki już wszystkim się znudził, jedynie nie wszyscy o tym wiedzą. 

Tak więc w imieniu swoim i przywódców 12 pozostałych SRR-ów<ref>Które oczywiście bardzo się z tych planów cieszyły, tylko jeszcze o tym nie wiedziały!</ref>, rozwiązali radzieckiego molocha i powołali na jego miejsce Wspólnotę. Szczególnie ucieszony tym faktem mógł być prezydent ZSRR [[Michaił Gorbaczow]], którego przypadkiem nikt nie zapytał o zdanie.

Związkowe republiki, na które [[niepodległość]] spadła z energią i efektywnością komety, nie były jednak tak uradowane, jak teoretycznie być powinny<ref>Z drobnym wyjątkiem [[Litwa|Litwy]], [[Łotwa|Łotwy]] i [[Estonia|Estonii]], wyznających praktyczną zasadę, że wszędzie dobrze, byle nie przy Ruskich</ref>. Dlatego też pierwsze lata istnienia WNP można określić mianem „walki z niepodległością”, kiedy to większość państw starała się kurczowo czepiać Rosji pod hasłem „reintegracji”. O dziwo do tych wysiłków przyłączył się rosyjski prezydent [[Borys Jelcyn]], który w przypadkowej chwili trzeźwości zorientował się, że znaczna część jego obywateli za rozbicie ZSRR najchętniej widziałaby go w pewnym łagrze przy kopalni [[uran]]u<ref>Goszczącym dzisiaj m.in. Michaiła Chodorkowskiego</ref>, a nie na szczytach władzy. Dlatego przez kilka lat konsekwentnie udawał, że zrobił to niechcący, a los dawnych radzieckich republik cokolwiek go obchodzi.

Choć polityka reintegracji, w ogólnym zarysie, może być uznana za propagandową bujdę, miała ona jeden praktyczny skutek: tym krajom, które do pomysłu zbliżenia z Rosją nie były przekonane, w decyzji pomagały rosyjskie [[czołg]]i. Prezydent [[Gruzja|Gruzji]] [[Zwiad Gamsachurdia]] był przekonywany tak skutecznie, że aż umarł, gdy jego serce rozerwała siła jego sentymentu do ZSRR<ref>Choć niektórzy twierdzą, że był to raczej nabój [[SPECNAZ|SPECNAZ-owskiego]] snajpera</ref>. W ten sposób w roku [[1993]] do szczęśliwego stadka państw pragnących żerować na nowej Rosji, tak jak żerowały na Rosji Radzieckiej, należały wszystkie poradzieckie „republiki” poza [[Litwa|Litwą]], [[Łotwa|Łotwą]] i [[Estonia|Estonią]], które, wiecznie obrażone na wszystko wokół, na dobre pozostały poza WNP.

== Zobacz też ==
* [[Aleksander Łukaszenka]]
* [[Borys Jelcyn]]
* [[Michaił Gorbaczow]]
* [[Wiktor Janukowycz]]

{{przypisy}}

{{Organizacje}}

{{stopka}}
[[Kategoria:Historia po 1989 roku]]
[[Kategoria:Armenia]]
[[Kategoria:Azerbejdżan]]
[[Kategoria:Białoruś]]
[[Kategoria:Kazachstan]]
[[Kategoria:Kirgistan]]
[[Kategoria:Mołdawia]]
[[Kategoria:Historia Rosji]]
[[Kategoria:Tadżykistan]]
[[Kategoria:Turkmenistan]]
[[Kategoria:Uzbekistan]]
[[Kategoria:Organizacje polityczne]]