Edytujesz „Wychowanie fizyczne”

[[Grafika:Podrecznikwf.png|right|thumb|240px|[[AAAAA]]! Podręcznik do WF-u, nieee..!]]

[[Grafika:Wf01.jpg|right|thumb|240px|Typowa, niszcząca psychikę lekcja WF-u]]

{{cytat|W sowieckiej Rosji to WF zwalnia się z ciebie!|[[Radziecka Inwersja]] o '''wychowaniu fizycznym'''}}

'''Wychowanie fizyczne''', '''WF''', '''w-f''', '''wuef''', '''wułef''' – jeden z [[przedmiot szkolny|przedmiotów szkolnych]]. Od innych różni się tym, że zwykli uczniowie go lubią, bo podciąga ich średnią ocen do 1,2, a [[kujon]]y go nienawidzą, ze względu na obniżanie średniej ocen z 6,0 do 5,5.

Nauczyciele chcieliby, aby WF kształtował postawę [[fair play]] u młodzieży, utrwalał postawy moralne w sporcie i rozwijał dzieci fizycznie. Niezbyt się to udaje, gdyż uczniowie fizycznie rozwijają się z wiekiem i podwórkiem, co uniemożliwia rozwój ruchu czystej gry w młodych mózgach. Niemniej, rola WF-u wciąż pozostaje duża – wszak czasem tylko on potrafi przyciągnąć dzieci do szkoły.

* [[Przedszkole]] – ciężki trening siłowy poprzez huśtanie się i poprawianie kondycji dzięki spacerom, 3/4 przedszkolanek nie wytrzymuje takich tortur.

* [[Szkoła podstawowa]] – pierwsze trzy klasy to gry i zabawy, np. berek biegany, siatkówka balonem lub rzut piłką palantową do kosza. W późniejszych klasach klaruje się grupa ćwiczących i niećwiczących. To okres, gdy gra się niemal wyłącznie w piłkę nożną (także zimą, w sali gimnastycznej), a uczniowie szkolą się pod względem taktyki na boisku (''ty, gruby – na obronę!''). Młodzi sportowcy fascynują się lokalnymi zawodami, a najlepsi z nich wygrywają zacne plebiscyty w stylu „Mistera Szkoły 2009”.

* [[Gimnazjum]] – pierwszy przedsionek do wychowania wojskowego. Uczniowie przez to pojmują robienie żartów wuefiście i kolegom, m.in. poprzez zamykanie szatni na klucz albo spuszczanie powietrza z piłek. Niektórzy się emancypują lub buntują i przestają chodzić na zajęcia. Podziały z podstawówki obowiązują, tylko w jeszcze większym rygorze (''Ty, gruby – na obronę, ale wchodzisz z ławki!''). Młodzież powoli zaczyna przerastać kondycją nauczycieli, więc ci rzadko czynnie uczestniczą w zajęciach, aby nie narobić [[siara|siary]]. Rola dziewczyn na WF-ie (poza klasami sportowymi) bardzo się ogranicza; głównym treningiem kondycyjnym jest bowiem łażenie po sklepach, potem na drugi koniec miasta na solarkę, potem powłóczyć się z jakimś chłopakiem itd. Nie jest dziwne więc niedysponowanie całej żeńskiej części klasy przez kilka tygodni.

* [[Liceum ogólnokształcące|Liceum]], [[technikum]], [[Zasadnicza szkołą zawodowa|zawodówka]] – dużo tu zależy od wizerunku szkoły. W niektórych wychowanie fizyczne ma więcej wspólnego z wychowaniem i fizyką, niż ze sportem. Na takich zajęciach preferuje się głównie sporty ekstremalne ([[warcaby]], [[scrabble]], [[chód sportowy|chód]] – trucht jest zbyt niebezpieczny). Absolwenci mogą się pochwalić wysokimi ocenami z WF-u, mimo że nie potrafią poprawnie zrobić przysiadu. W takiej placówce W–F staje się okienkiem, na którym bez problemu można odpisać lekcje. W innych szkołach natomiast ten przedmiot bardzo się forsuje, co skutkuje fikcyjnym wzrostem sprawności i często zróżnicowanym poziomem ocen. Tutaj nad boiskową taktyką pracują już także wuefiści (''Ty, gruby – dziś udawaj, że nie masz stroju''). Na tym poziomie kształcenia wielu uczniów WF już olewa, co potwierdzają liczne [[wagary]] przedstawicieli obu płci na tej lekcji.

* [[Szkoła mistrzostwa sportowego]] – w tych szkołach na wychowanie fizyczne kładzie się duży <s>wycisk</s> nacisk. Uczniowie takich szkół zwykle są przemęczeni, przetrenowani i rozkojarzeni mnogością dyscyplin do wyboru, co skutkuje mizernymi wynikami w początkach i tak niedługo zakończonej kariery sportowej. Główną torturą jest oglądanie meczów w TV na sucho. Ze względu na niedużą liczbę chętnych (na sport w dzisiejszym świecie nie ma czasu) mało w Polsce takich placówek, marna też jakość ich wyników. Potem tylko się dziennikarze dziwią, co z tym polskim sportem się stało. Taktyka na poziomie już zaawansowanym (''Ty, gruby, wiesz, jak cię lubimy – posędziuj!'')

* [[Akademia Wychowania Fizycznego]] – nacisk większy na pedagogikę sportu, niż na niego samego. Byle kto się tam nie dostanie, wszak to szkoła wyższa! Jeśli lubisz WF i chcesz zostać nauczycielem tego przedmiotu, idź do tej szkoły. Jeśli lubisz sport i chcesz zostać sportowcem – olej to. Już od dawna trzeba było trenować.

Na lekcji wychowania fizycznego można zaznać godziwej rozrywki. Do największych atrakcji należą:

* Schowanie się w [[szatnia|szatni]] i czekanie, aż W–F się skończy.

* Kręcenie się w kółko lub w niezrozumiałym kierunku.

* Podglądanie dziewczyn w przebieralni.

Niektóre szkoły bądź co większe miasta dysponują [[basen]]em. Tenże jest więc używany czasem w celu zastąpienia normalnych lekcji WF pływaniem. Zaczyna się już w podstawówce, gdzie uczniowie z chęcią idą na pierwsze wodne zajęcia. Entuzjazm mija w gimnazjum, gdzie trzeba sporo ważący strój dźwigać obok trzykilowych podręczników, sterty ściąg, dwudziestu komórek i kilku<s>dziesięciu</s> kosmetyków. Wyżej uczniowie chodzą okazyjnie, gdy chcą utopić kolegę–kapusia. W szkołach wojskowych basen z powodzeniem można zastąpić pobliską rzeczką lub większą kałużą. Na basenie z reguły młodzież uczy się:

* długo wstrzymywać oddech (podczas topienia), co rozwija pojemność płuc,

[[Kategoria:Szkoła]]