A.C. Milan

Associazione Calcio Milan – powstały 16 grudnia 1899 roku klub z założenia piłkarski, który zrzesza piłkarzy niechcianych w innych klubach z powodu zbyt wysokiego wieku i zbyt małych umiejętności. Stąd potocznie o Milanie mówi się dom starców.

Info ogólne

Klub ma swoją siedzibę w Mediolanie we Włoszech, gdzie dzieli stadion z lokalnym rywalem, Interem. Co roku na derby miasta przychodzi ponad 85 tysięcy ludzi, z czego połowa wraca. Milan był jednym z wielu członków elitarnej grupy G-14. Dawno temu istniała sekcja krykieta, ale kogo by to dziwiło, skoro w powstaniu klubu maczali palce Brytyjczycy.

Kadra

Bramkarze

• Gianluigi Donnarumma – wychowanek Milanu, zadebiutował w wieku 16 lat i od razu stał się najstabilniejszym graczem w zespole (co pokazuje stan drużyny).
• Diego Lopez – przyszedł za darmo z Realu Madryt, został pierwszym bramkarzem ponieważ Abbiati był nim już za długo. Popadł w depresje kiedy okazało się że 16 latek jest od niego lepszy.
• Gabriel – młody talent, który się zmarnuje, póki co na wypożyczeniach.

Obrońcy

• Ignazio Abate – wychowanek Milanu który wrócił z 5 letniego wypożyczenia w 2009 roku. Biega szybciej niż myśli, taki młodszy Mancini.
• Alex – W ramach odmładzania składu Milan sprowadził z PSG 32 letniego Francuza. Gra tak jak wygląda. Ociężale.
• Luca Antonelli – kolejny wychowanek Milanu grający jako boczny obrońca, wrócił w 2015 roku z 10 letniego wypożyczenia.
• Davide Calabria – jeszcze jeden boczny obrońca ze szkółki Milanu. Za dużo nie pograł.
• Mattia De Sciglio – pierwszy od czasów Maldiniego obrońca którzy przebił się do składu bez wypożyczeń. Rozegrał dobre sezony na początku swojej kariery, teraz biega bez celu.
• Rodrigo Ely – kupiony do Milanu by lekarzom się za bardzo nie nudziło. Też za dużo nie pograł.
• Philippe Mexes – Francuz sprowadzony z Romy. Słynie z tego że lubi bić innych i strzelił ładną bramkę z przewrotki. Na zmianę odsuwany z pierwszego (a nawet drugiego) składu i kapitan zespołu.
• Alessio Romagnoli – kupiony z Romy za 25 milionów euro.
• Stefan Simic – Czeski obrońca oczekujący na swój pierwszy mecz.
• Christian Zapata – czarny Kolumbijczyk z Villarealu. Posiada największy procent udanych podań do przeciwnika.

Pomocnicy

• Riccardo Montolivo – Włoch z Fiorentiny, zaliczył asystę na EURO 2012. Podobno metroseksualny. Ponoć kapitan Milanu. Przejmuje najwięcej piłek, ale tyle samo traci swoimi zagraniami.
• Andrea Poli – wymieniony za Salamona, właściwie nie wiadomo poco.
• Keisuke Honda – Japończyk który przyszedł z CSKA, dwa sezony czekano aż odpali, jak już odpalił to zmienił się trener i znowu zgasł. Typowa Honda.
• Giacomo Bonaventura – Ulubieniec tłumów, jedyny pomocnik który udaje że coś robi.
• Andrea Bertolacci – kupiony z Romy za 20 milionów euro. Jakby to powiedział Zbigniew Stonoga „Nie warto było”.
• Juraj Kucka – Słowak słynący z tego że omija trzech rywali tylko po to by strzelić nad bramką. Nigdy nie podaje.
• Jose Mauri – Młody piłkarz, jak dadzą mu wejść na boisko to już nikomu innemu nie chce się grać.
• Manuel Locatelli – Wychowanek Milanu, nawet zdarza mu się wejść na boisko.

Napastnicy

• Robinho – dziecko ze slumsów. Jego matka jest tak stara, że wisi Mojżeszowi piątaka. Sprowadzony przez Berlusconiego z Manchesteru, kiedy na ulicy kiwał bezdomnych puszkami. Przyszedł, aby potańczyć z Ronaldinho sambę i popić z nim w mediolańskich pubach.
• Albero Paloschi – wypożyczony do Parmy. Co się z nim dzieje, to tajemnica służbowa.
• Stephan El Shaarawy – włoski Egipcjanin, zwany również Szarakiem. Fryzurę ma taką, jakby wpadł pod kosiarkę. Zapowiada się na gwiazdę, ale i tak wiadomo że kupią go jakieś szejki i zmarnują…
• Gianpaolo Pazzini – fantastyczny transfer, po strzelonych 3 bramkach w debiucie obraził się i nie chce strzelać. Wymieniony za dziadka Cassano który śmieje mu się prosto w twarz strzelając bramki dla Interu.
• M'Baye Babacar Niang – podobno nowy Henry, tylko trochę ciemniejszy na twarzy. Fryzurą przypomina Balotellego, miejmy nadzieję, że charakterem jednak bliżej mu do tego pierwszego Francuza.
• Mario Balotelli – genialny napastnik uwielbiający fajerwerki. Czasem stoi jak posąg.

Trener

• Cristian Brocchi – podobnie jak Inzaghi trenował młodzików zanim przejął pierwszy skład. Jeszcze trenuje Milan ale chyba każdy wie jak to się skończy.

Byli trenerzy

• Cristian Brocchi – podobnie jak Inzaghi trenował młodzików zanim przejął pierwszy skład. Jeszcze trenuje Milan ale chyba każdy wie jak to się skończy.
• Sinisa Mihajlović – trener który chociaż udawał że umie zarządzać. Twardy typ. Ale Berlusconi twardszy.
• Filippo Inzaghi – ulubieniec Berlusconiego, trenował Primaverę by nabrać doświadczenia. Nie wyszło.
• Clarence Seedorf – kiedyś nawet dobry piłkarz, potem przeciętny trener, zwolnili go za pomocą maila bo się postawił panu Bunga bunga.
• Maximiliano Allegri – młody trener, który podobno stawia na młodzież. Współwłaściciel Allegro.pl. Sprzedaje tam kondomy na wagę.
• Leonardo Nascimento de Araújo (Leonardo) – szklarz z własną firmą. Wybrany na trenera za czyszczenie butów Berlusconiemu i sprowadzenie Pato.
• Carlo Ancelotti – ostatni porządny trener Milanu. Ponoć tak dobry że mógł bić Gattuso a ten bał mu się oddać.

Byli piłkarze

• Christian Abbiati – w Milanie od zawsze i na zawsze jako drugi bramkarz. Faszysta. Zakończył karierę gdy zobaczył co się dzieje z Milanem.
• Francesco Acerbi – ma krostę na wardze, którą zasłania wąsami.
• Mario Yepes – 55-letni filar obrony Milanu. Przyszedł z Chievo Werona na miejsce Józka Andrzeja Favalliego. Lubi wąchać benzynę i jeździć na karuzelach. Blokuje dojście Arboledzie do kadry Kolumbii. Nie przedłużyli z nim kontraktu.
• Daniele Bonera – sprowadzony z Parmy, wieczny talent. Ma być podstawowym zawodnikiem, gdy skończy 30 lat. Nie rozpoznaje kolorów, dlatego zdarzy mu się podać pod nogi przeciwnika. Gdyby policzyć bramki stracone z jego winy, miałby najwięcej asyst w historii.
• Cristian Zapata – czarny Kolumbijczyk z Villarealu.
• Luca Antonini – przyszedł tylko dlatego, że potrzebny był wychowanek. Nowy talent, na którym Milan pozna się, gdy go sprzeda.
• Bartosz Salamon – Polak miał nadzieję, że zadebiutuje w Milanie (Milanówek).
• Kévin Constant – no comment
• Nigel De Jong – następca Gattuso, lubi łamać nogi.
• Sulley Muntari – zdradził Inter. Strzelił słynną bramkę w meczu z Juventusem, i z Barceloną.
• Antonio Nocerino – grał w większej ilości klubów, niż potrafi sam zliczyć. Jego ksywka to „Włoski Orzech”. Całkiem nieźle nurkuje.
• Urby Emanuelson – pełnokrwisty Holender, który grał tylko dlatego, że jest słaby.
• Kaká – jego ksywa świadczy o tym, jak nazywany jest przez dzieci. Sprzedali go do Realu Madryt, ale postanowił powrócić.
• Robinho – dziecko ze slumsów. Jego matka jest tak stara, że wisi Mojżeszowi piątaka. Sprowadzony przez Berlusconiego z Manchesteru, kiedy na ulicy kiwał bezdomnych puszkami. Przyszedł, aby potańczyć z Ronaldinho sambę i popić z nim w mediolańskich pubach.
• Albero Paloschi – wypożyczony do Parmy. Co się z nim dzieje, to tajemnica służbowa.
• Gianpaolo Pazzini – fantastyczny transfer, po strzelonych 3 bramkach w debiucie obraził się i nie chce strzelać. Wymieniony za dziadka Cassano który śmieje mu się prosto w twarz strzelając bramki dla Interu.
• Ronaldinho – mało znany koleś, mimo to nieźle gra. Znany z nieprzeciętnego dowcipu. Grał bobra w reklamie pasty do zębów. Lubi jeść czipsy o smaku wiosennego twarożku.
• Kakha Kaładze – jest w drużynie tylko dlatego, że nawet trener myśli, że jest Włochem. Trzyma pod poduszką kałacha. Bardzo lubi trafiać w piłkę ręką.
• Dida – gwiazdor brazylijskiej piłki nożnej. Posiada umiejętności aktorskie. Pierwszy zawodnik, który złapał kontuzję na ławce rezerwowych.
• Ronaldo – piłkarz wypromowany przez Real jest idealnym piłkarzem dla Milanu. Gustuje w transwestytach.
• Dario Simić – był wielkim wzmocnieniem Milanu… kiedy grał w Interze.
• Serginho – zakończył karierę, choć Milan chciał go zatrzymać. Obecnie gwiazdor telenoweli brazylijskich.
• Marcos Cafu – piłkarz, który zawsze się cieszył. Nawet, kiedy Milan przegrywał, potrafił się cieszyć ze szczęścia przeciwników.
• Alessandro Costacurta – piłkarz, który grał do późnej starości. Obecnie przegrywa mecze jako trener w Serie B, gdzie seryjnie doprowadza kluby do spadku.
• Paolo Maldini – zabytek klasy zero. Chodził do podstawówki z Mussolinim i kolegował się z Monteskiuszem. Skończył karierę w zadziwiająco młodym wieku 41 lat, kiedy wydawać by się mogło, że cały świat stoi przed nim otworem. Jako oficjalny powód podał hemoroidy, ale znawcy twierdzą, że był rozczarowany sytuacją w klubie i wystawianiem w wyjściowej jedenastce takich młodzików jak Pato. Kibice docenili, że był wierny jednym barwom przez 25 lat i wygwizdali go na jego własnym pożegnalnym meczu.
• Željko Kalac – pochodzi z Australii. Słynie z niskiego wzrostu. Ma problemy z trafieniem w piłkę. Pilnował piłek, by nie ukradli ich kibice Interu. Lubi czasem ustawić jakiś meczyk u bukmachera i dopilnować, aby taki wynik padł.
• Yoann Gourcuff – miał być nowym Zidanem, ale był za młody, jak na Milan i sprzedali go.
• Manuel Rui Costa – właściciel długiej twarzy. Swoimi strzałami zabił więcej kibiców, niż strzelił bramek. Mistrz asyst przy bramkach samobójczych. Obecnie dorabia smarując ludziom chleb masłem o swoim imieniu.
• Andrij Shevchenko – ukraiński bóg handlu – „Sprzedawczenko”. Po zakończeniu kariery piłkarskiej ma podobno sprzedawać alkohol na granicy z Polską, ale chyba jednak zostanie selekcjonerem jakiegoś zespołu, bo będzie ikoną, jak Błochin, czy Bubka.
• Alberto Gilardino – drugi Inzaghi, tylko ten nie trafia w bramkę. Lubi grać na skrzypcach, szczególnie po strzeleniu bramki.
• Jaaaap Stam – pan duża japa. Przez całe życie łysy jak kolano. Jeden z mistrzów przycięcia komara i nieupilnowania rywala, albo trafień samobójczych.
• Hernan Crespo – był zbyt marny na każdy dobry klub i zbyt dobry na inne kluby, dlatego szamotał się między wieloma zespołami.
• Giuseppe Pancaro – pierwsza forma Favalliego. Im starszy, tym więcej ma włosów na głowie i słabszą celność.
• John Dahl Tomasson – specjalista od dobitek na pustą, jednak w rywalizacji z Inzaghim nie miał szans.
• Massimo Ambrosini – piłkarz z głową, lecz z gorszymi nogami. Prawdziwy terminator. Miał być cudownym dzieckiem futbolu, ale coś nie poszło i nim nie jest. Prawdopodobnie będzie grał we Fiorentinie.
• Ricardo Oliveira – umiał tyle, co przeciętny dwunastolatek z jego kraju.
• Philippe Senderos – twardy, nieustępliwy, młody. Dlatego nie chciał grać w Milanie.
• Emerson – Brazylijczyk z Niemiec. Ktoś ukradł mu włosy z czoła podczas snu. Razem z włosami uciekł mu talent. Bardzo lubi siedzieć przy kominku i na ławce. Lubiany przez włodarzy za urok osobisty oraz wiek.
• Rivaldo – w Milanie grał za nazwisko. Liczył też na fundusz emerytalny.
• Christian Brocchi – dziad, którego mało kto pamięta.
• Tabare Viudez – przyszedł do klubu, bo ładnie wygląda w czerwono-czarnej koszulce.
• Michał Miśkiewicz – jest Polakiem. Nic więcej o nim nie wiadomo.
• David Beckham – przyjechał do Mediolanu po raz drugi tylko na zakupy, ale bardzo chce zostać na wyprzedaż.
• Marco Storari – przeciętny golkiper, ale każdy się wydaje lepszym, jeśli się ma Didę bez formy w składzie.
• Giuseppe Józek Favalli – przeterminowany makaron. Profesor – uczy, jak tracić piłkę.
• Klaas Jan Huntelaar – do Milanu przeszedł za 15 kawałków. Drewno, na boisku potrafi tylko stać. Ściągnięty w razie kontuzji Inzaghiego, bo umie tyle samo i jest się z czego pośmiać. Sprzedany do Shalke 04, mimo wszystko dalej uważa, że pokażę w Milanie, na co go stać.
• Davide Di Gennaro – kolejny wychowanek, wielki talent, przyszła gwiazda jakiegoś trzecioligowego klubu. Zresztą już gdzieś tam teraz pogrywa.
• Marco Borriello – wiecznie wypożyczany. Najczęściej kontuzjowany gracz Milanu. Razem ze zmianą fryzury zmienił swój styl gry. Teraz jego ulubionym zagraniem jest granie do tyłu przy polu karnym i bezcenna mina w stronę arbitra, bardzo pokrzywdzony, bo faulu nigdy nie ma.
• Marek Jankulovski – tak szybki, że nie można dostrzec jego umiejętności. Szybko biega, jeszcze szybciej traci piłkę. Do defensywy wraca 100 razy wolniej, niż od niej ucieka.
• Oguchi Onyewu – niedługo będzie miał 30 lat, więc Milan postanowił zainwestować w juniorów. Szpieguje na rzecz USA.
• Sokratis Papastathopoulos – Grek. Ma za długie nazwisko i na jego koszulce jest napisane jedynie Sokratis. Odkrycie sparingów. Jego transfer miał na celu tylko pomoc finansową dla Grecji.
• Andrea Pirlo – potrafi podkręcić piłkę o 360 stopni. Lubi rozwiane loczki kolegów. Fundamentalna postać Milanu, tym bardziej, że kończy już 30 lat.
• Alexander Merkel – Niemiec, który wychował się w Kazachstanie. Uważa się za Białorusina, a to mówi samo za siebie.
• Rodney Strasser – młody reprezentant Sierra Leone. Kolejne odkrycie sparingów. Murzyn od czarnej roboty – sprzątania stadionu.
• Dominic Adijah – norweski murzyn z Ghany. Za strzelenie jednej bramki, a dokładniej za świrnięty taniec po niej, wybrany najlepszym piłkarzem MŚ U-20.
• Pierre-Emerick Aubameyang – gaboński Bolt. Dziś gwiazda FC Dortmundu Klopp tactics. Lubi kraść czkawkę i handlować nią w Chińskim Tapei.