Jens Lehmann: Różnice pomiędzy wersjami
(→Arsenal: poprawiony błąd ortograficzny (legędy na legendy)) |
Grzeeesiek (dyskusja • edycje) M |
||
| (Nie pokazano 30 wersji utworzonych przez 23 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Jens Lehmann''' (ur. [[10 listopada]] [[ |
'''Jens Lehmann''' (ur. [[10 listopada]] [[1969]] w [[Essen]]) – niemiecki bramkarz, zawodnik [[VfB Stuttgart]]. Urodził się w [[Jedzenie|Jedzeniu]], co wiele tłumaczy... chociaż w sumie to nic nie tłumaczy. Prawdziwy szkop, nawet grał z Podolskim i Klosem w reprezentacji. |
||
==Biografia== |
== Biografia == |
||
Przygodę piłkarską rozpoczął w wieku 3 lat. Od [[1932]] do [[1954]] grał w klubie o niewymawialnej nazwie (gdzieś w [[Niemcy| |
Przygodę piłkarską rozpoczął w wieku 3 lat. Od [[1932]] do [[1954]] grał w klubie o niewymawialnej nazwie (gdzieś w [[Niemcy|Niemczech]]). Następnie przeszedł (do klubu o równie dziwnej nazwie) gdzieś do Essen, gdzie miał spędzić kolejne 33 lata. W [[1987]] został zakupiony do [[Schalke 04 Gelsenkirchen|Schalke 04]]. W barwach tego klubu rozegrał 219 spotkań, jednak kuszony ofertami z [[Włoch|włoskiego]] [[A.C. Milan|Milanu]], uciekł z Schalke przy najbliższej okazji. W Milanie nie zagrzał jednak zbyt długo miejsca, ponieważ już w rok później wrócił do ojczyzny gdzie miał grać dla [[Borussia Dortmund|Borussii Dortmund]], gdzie grał do roku [[2003]]. |
||
==Arsenal== |
== Arsenal == |
||
Pod koniec sezonu 2002/2003 wypatrzony w Borusii przez [[ |
Pod koniec sezonu 2002/2003 wypatrzony w Borusii przez [[Arsène Wenger|Arsene'a]], trafił do [[Arsenal F.C.|Arsenalu]] na zasadzie uprowadzenia, jako zastępca legendy klubu [[David Seaman|Davida Seamana]]. 18 maja 2006 jego Arsenal przegrał w finale Ligi Mistrzów z [[FC Barcelona|FC Barceloną]] 2:1. Sam Jens Lehmann przejdzie do historii tych rozgrywek jako pierwszy piłkarz, który w finale otrzymał czerwoną kartkę. Warto także dodać, że jest pierwszym piłkarzem w tych rozrywkach, który przerwał mecz (Arsenal-[[Villarreal]]), aby poganiać się z wiewiórką która wybiegła na murawę z szatni Arsenalu, podobno z szafki Jensa, tak przynajmniej twierdzi jego były kolega [[Ashley Cole]] w swojej nowo opublikowanej książce „Moja Obrona”. |
||
== |
== Stuttgart == |
||
Dopiero co go kupili. |
|||
| ⚫ | W reprezentacji Jens rozegrał nie mniej nie więcej jak kilka meczów. Pod koniec kwietnia 2006 trener |
||
== |
== Reprezentacja == |
||
| ⚫ | W reprezentacji Jens rozegrał nie mniej i nie więcej jak kilka meczów. Pod koniec kwietnia [[2006]] trener reprezentacji Niemiec, [[Jürgen Klinsmann]], zdecydował, że to właśnie Jens, a nie jego rywal, [[Oliver Kahn]], będzie kompromitował reprezentację na Mundialu 2006. Na tych mistrzostwach Lehmann wystąpił w 6 meczach, zagrał 600 minut, wpuścił 5 bramek, w meczu z Argentyną, w serii rzutów karnych przyjął 2 z nich na własną głowę (ostatnio wyszedł ze szpitala i wznowił treningi z drużyną). |
||
| ⚫ | |||
== Rodzina == |
|||
{{stubspo}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Niemieccy piłkarze|Lehmann, Jens]] |
||
[[Kategoria:Piłkarze|Jens, Lehmann]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 17:33, 30 wrz 2018
Jens Lehmann (ur. 10 listopada 1969 w Essen) – niemiecki bramkarz, zawodnik VfB Stuttgart. Urodził się w Jedzeniu, co wiele tłumaczy... chociaż w sumie to nic nie tłumaczy. Prawdziwy szkop, nawet grał z Podolskim i Klosem w reprezentacji.
Biografia[edytuj • edytuj kod]
Przygodę piłkarską rozpoczął w wieku 3 lat. Od 1932 do 1954 grał w klubie o niewymawialnej nazwie (gdzieś w Niemczech). Następnie przeszedł (do klubu o równie dziwnej nazwie) gdzieś do Essen, gdzie miał spędzić kolejne 33 lata. W 1987 został zakupiony do Schalke 04. W barwach tego klubu rozegrał 219 spotkań, jednak kuszony ofertami z włoskiego Milanu, uciekł z Schalke przy najbliższej okazji. W Milanie nie zagrzał jednak zbyt długo miejsca, ponieważ już w rok później wrócił do ojczyzny gdzie miał grać dla Borussii Dortmund, gdzie grał do roku 2003.
Arsenal[edytuj • edytuj kod]
Pod koniec sezonu 2002/2003 wypatrzony w Borusii przez Arsene'a, trafił do Arsenalu na zasadzie uprowadzenia, jako zastępca legendy klubu Davida Seamana. 18 maja 2006 jego Arsenal przegrał w finale Ligi Mistrzów z FC Barceloną 2:1. Sam Jens Lehmann przejdzie do historii tych rozgrywek jako pierwszy piłkarz, który w finale otrzymał czerwoną kartkę. Warto także dodać, że jest pierwszym piłkarzem w tych rozrywkach, który przerwał mecz (Arsenal-Villarreal), aby poganiać się z wiewiórką która wybiegła na murawę z szatni Arsenalu, podobno z szafki Jensa, tak przynajmniej twierdzi jego były kolega Ashley Cole w swojej nowo opublikowanej książce „Moja Obrona”.
Stuttgart[edytuj • edytuj kod]
Dopiero co go kupili.
Reprezentacja[edytuj • edytuj kod]
W reprezentacji Jens rozegrał nie mniej i nie więcej jak kilka meczów. Pod koniec kwietnia 2006 trener reprezentacji Niemiec, Jürgen Klinsmann, zdecydował, że to właśnie Jens, a nie jego rywal, Oliver Kahn, będzie kompromitował reprezentację na Mundialu 2006. Na tych mistrzostwach Lehmann wystąpił w 6 meczach, zagrał 600 minut, wpuścił 5 bramek, w meczu z Argentyną, w serii rzutów karnych przyjął 2 z nich na własną głowę (ostatnio wyszedł ze szpitala i wznowił treningi z drużyną).
Rodzina[edytuj • edytuj kod]
Jens Lehmann jest szczęśliwym ojcem sześciorga małych Lemaniątek: Adolf, Heinrich, Joseph, Hermann, Erwin oraz najmłodszy Joachim.
