Julian Tuwim

Ten artykuł dotyczy polskiego poety. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu.

Pamiątka po tzw. grupie poetyckiej „Skamander”

…bo kaczka to złodziejka i pijaczka.

Tuwim podczas występu w TV

Julian Tuwim (właśc. Jan Wim, ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem) – polski poeta i ogrodnik. Mistrz nonsensu. Z głównych nonsensownych dokonań Mistrza trzy zasługują na szczególną uwagę:

1. urodził się w Łodzi,
2. przeniósł się do Warszawy,
3. ożenił się.

Dzieciństwo

Znany eksperymentator w dziedzinie pirotechniki.

Młodość

Był jednym z założycieli związku prześmiewczego znanego pod nazwą „Skamander” (w Bibliotece Narodowej zachowały się dowody: roczniki „pisma literackiego” wydawanego pod tąż nazwą). Później, działając w zgodzie i w porozumieniu ze współspiskowcem, którym był niejaki Antoni Słonimski, popełnił tom „W oparach absurdu” (do dziś wydawany i chętnie czytany). Godne uwagi są też Czary i czarty polskie oraz (również wielokrotnie wznawiany) Polski słownik pijacki.

Wiek dojrzały

Pozazdrościwszy sławy rolnika poecie Hezjodowi („Prace i dnie”), Katonowi („De agri cultura”), Wergilemu („Georgiki”), wreszcie Rejowi („Żywot człowieka poczciwego”) i Mickiewiczowi („Pan Tadeusz”, ks. I – „Gospodarstwo”) w monumentalnej, pisanej mową wiązaną monografii „Kwiaty Polskie” zebrał swe doświadczenia na polu ogrodnictwa.

Spuścizna

Dzieła Mistrza wciąż służą do torturowania nieletnich. Maleństwa zmuszane są słuchać wierszyka o Lokomotywie, nastolatki zaś przepisują jego wiersze (Kto Tuwima wiersz przepisał / Jako własny Tobie wysłał). Wawrzyn należy mu się jednak za potraktowany serio (2007) przez publicystów i polityków fragment parodii: Judejczykowie falą na nas walą.