Dupa: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Szoferka. Autor wycofanej wersji to 91.94.21.203.) |
M |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:dupa_zdj.jpg|thumb|right|200px|Dupa]] |
|||
{{sur|'''części ciała'''|[[Luc Dupanloup|Luc Dupanloup, ps. Dupa]]}} |
{{sur|'''części ciała'''|[[Luc Dupanloup|Luc Dupanloup, ps. Dupa]]}} |
||
'''Dupa''' – tylna część ciała, niekiedy nazywana „bułeczką” lub „jabłuszkiem”, przedzielona przedziałkiem, posiada [[odbyt|krater]], z którego wydobywają się [[bąk|chemiczne gazy]] o przykrym zapachu, [[gówno|substancje stałe]] o podobnym nieprzyjemnym zapachu i ciemnej barwie lub w skrajnych przypadkach [[sraczka|ciecze]]. Miejsce erogenne, na które często mimochodem pada wzrok lub dłoń napalonego osobnika, wrażliwe na ból, często atakowane w akcie przemocy. |
'''Dupa''' – tylna część ciała, niekiedy nazywana „bułeczką” lub „jabłuszkiem”, przedzielona przedziałkiem, posiada [[odbyt|krater]], z którego wydobywają się [[bąk|chemiczne gazy]] o przykrym zapachu, [[gówno|substancje stałe]] o podobnym nieprzyjemnym zapachu i ciemnej barwie lub w skrajnych przypadkach [[sraczka|ciecze]]. Miejsce erogenne, na które często mimochodem pada wzrok lub dłoń napalonego osobnika, wrażliwe na ból, często atakowane w akcie przemocy. |
||
Wersja z 17:34, 20 paź 2007
|
Ten artykuł dotyczy 'części ciała'. Zobacz też Luc Dupanloup, ps. Dupa. |
Dupa – tylna część ciała, niekiedy nazywana „bułeczką” lub „jabłuszkiem”, przedzielona przedziałkiem, posiada krater, z którego wydobywają się chemiczne gazy o przykrym zapachu, substancje stałe o podobnym nieprzyjemnym zapachu i ciemnej barwie lub w skrajnych przypadkach ciecze. Miejsce erogenne, na które często mimochodem pada wzrok lub dłoń napalonego osobnika, wrażliwe na ból, często atakowane w akcie przemocy.
Dupę wynalazł uczony radziecki Wołow. Dlatego mówimy: "dupa Wołowa". Inni twierdzą, że dupę wynalazła Marynia. Ci z kolei rozmawiają o dupie Maryni.
Dupa pełni ważną rolę w ruchu obrotowym. Wszystko kręci się wokół dupy. Dupa służy również do przekazywania zdecydowanych sygnałów niewerbalnych - dobrze wymierzony, solidny kopniak w dupę jest wyrażeniem uczuć negatywnych wobec adresata takiego gestu.
Dupie można również przekazać emocje pozytywne, np. całując kogoś w dupę. Dupa może spełniać też rolę lizaka. Szczęśliwie nie wszyscy są dupolizami. Uniwersalność dupy nie kończy się na tym, jest ona bowiem zadziwiająco skutecznym pojemnikiem: w dupie można mieć całe osoby, a nawet społeczności.
Dupa służy nieraz jako etalon: wiele rzeczy jest do dupy, tym samym dupa spełnia rolę uniwersalnego wzorca porównawczego. W dupę (lub po dupie) można również dostać. Czynność ta umacnia więzi emocjonalne między rodzicami i dziećmi. Prócz tego, dupa spełnia rolę siedziska, powiadamy bowiem: "siadaj na dupie", często z dodatkiem poleceń uzupełniających, jak np."[...] i siedź cicho".
Określenie "dawał (dał) dupy" funkcjonuje w dwóch znaczeniach: erotycznym i wartościującym, jednak "ściągnąć kogoś z dupy" tylko w tym pierwszym. Można również chronić swoją (lub czyjąś) dupę, co kolejny raz potwierdza ważność dupy w otaczającym nas świecie.
"Zabrał się do czegoś od dupy strony" znacza podejście niewłaściwe, od końca; dupa funkcjonuje tu jako synonim odwrotności. Dupa pełni również rolę uchwytu, można bowiem trzymać się czyjejś dupy. Określenie to nie oznacza braku równowagi, ale samodzielności...
