Człowiek witruwiański

Jedne z późniejszych odrysów

Człowiek witruwiański – wizja Leonarda da Vinci na temat wizji Witruwiusza na temat proporcji ciała, jakimi była obdarzona męska reprezentacja Grecji antycznej w walkach gladiatorów.

Witruwiusz

Witruwiusz dużo móżdżył nad proporcjami w architekturze i stwierdził, że dobra sadyba jest trwała, użyteczna i piękna, co przełożył na człowieka stwierdzając, że musi być proporcjonalny, aby nie połamał się, nadawał do wojaczki i mógł sam sobie w lustro spojrzeć. Jak sam mawiał:

Namque si homo conlocatus fuerit supinus manibus et pedibus pansis circinique conlocantum centrum in umbilico eius, circumagendo rotundationem utrarumque manuum et pedum digiti linea tangentur.

Leonardo da Vinci

Da Vinci znany był z niezłej kreski toteż odmalował na nowo antycznego zorbistę, srając się nad każdym stopniem okręgu, co współcześni użytkownicy cyrkli odkryli z niemałą satysfakcją. Leonardo był człowiekiem renesansu i lubił proporcję, więc jego wersja spełnia szereg proporcji, np. długość ucha jest taka sama, jak dystans od linii włosów łuków brwiowych.

Proporcje

Proporcje budowy ciała człowieka według Witruwiusza i Leonarda:

Weźmy człowieka, oczywiście takiego, który nie jest garbaty, ani nie ma poważnej wady kręgosłupa, ani nie jest kobietą, ani w inny sposób ułomny. Więc niech jego pępek stanowi centrum ciała, jeżeli nie jest karłem, liliputem albo grubasem, a ręce i nogi będą rozciągnięte, oczywiście zakładając, iż ten człowiek ma wszystkie kończyny, to można opisać koło dotykające palców u rąk i stóp tego człowieka zakładając, że nie jest cieślą ani stolarzem, którego środkiem będzie jego pępek, jeśli oczywiście... patrz wyżej. Ważna uwaga, trzeba do tego wynaleźć duży cyrkiel

i mało wrażliwy pępek.