Tramwaje w Warszawie

Linie tramwajowe w Warszawie - tak, mają takie!

Zwykłe

• 1 – linia prozdrowotna, Zaczyna tuż przy szpitalu by po swojej drodze minąć 3 cmentarze i skończyć przy złomowisku. Po drodze mija CH Arkadia, które jest cmentarzem dla szarych komórek.
• 2 – linia ewolucyjna, rozpoczyna swoja trasę na jednym z bazarków Żoliborskich i w miarę pokonywania trasy rośnie jakość handlowa osiągająca szczyty przy CH Arkadia i odwrotnie proporcjonalna średnia wieku. Im bliżej CH Arkadia tym niższa. Tych, którzy nie przeżyją zakupów w Arkadii, odwiezie bezpośrednio na cmentarz.
• 3 – linia prawobrzeżna, łączy Targówek z Gocławkiem. Jej trasa specjalnie się wygina w kształt litery C tylko po to by zaliczyć bałagan w okolicy Dw. Wileńskiego, zmienić grajków ulicznych i skład surowcowy kebabów.
• 4 – linia antyinżynieryjna, jest solą w oku miejskiego inżyniera ruchu, podobnie jak reszta linii tramwajowych. Jedyna linia która łączy Centrum (znaczy się rondo Dmowskiego) z najlepiej przystosowanym dla niepełnosprawnych i najbezpieczniejszym przystaniem w Warszawie - Stare miasto. Nie widziano nigdy niskopodłogowca. Pokonanie ukochanego przez wszystkich skrętu na Pl. Bankowym zajmuje jej niekiedy kilkanaście minut, stąd często można spotkac na niej składy 4 lub 6 wagonowe.
• 5 - linia widmo, obsługiwana solówkami. Nie wiadomo, po co jeździ. Jej trasa ma kształt podkowy z całkowitą wymianą pasażerów w jej najniższym punkcie.
• 7 - szybki transport "Vip-ów" ze Szmulek i Dw. Wschodniego do centrum i na Okęcie, jakby przypadkiem chcieli sobie gdzieś poleciec. Na długim odcinku podbiera pasażerów linii 9, przemykając się między stadami PES.
• 9 – linia nowoczesna, tylko na niej kursują najnowsze wynalazki Bydgoskiego zakładu Psucia Elitarnych Sieci Autobusowych. Tramwaj lubiany przez grajków ulicznych ze względu na odpowiednia akustykę i największą liczbę pasażerów jaka można obsłużyć. W godzinach szczytu linia zyskuje moce przewozowe małego pociągu dzięki idealnej kompresji pasażerów na podwójnych siedzeniach. Wnętrze inspirowane APPLE.
• 10 - linia swatka, doskonale sprawdza się w tworzeniu stad tramwajowych poprzez rozwalanie układów koordynacyjnych. Na Wołoskiej trzeba ją skoordynować z 17 i 33, w al. Niepodległości z kolei z 19, które wymaga koordynacji z... 33. Na Kasprzaka wymaga koordynacji z linią 8, która jest powiązana z linią 22 na Towarowej, a 22 - z wymienioną wcześniej 33. Skutkiem tych wszystkich operacji są doskonałe stada tramwajów na trasie w Al. Jana Pawła II. Ale ponieważ na ulicy tej nie ma ani metra, ani poważnej konkurencji autobusowej, nikomu to nie przeszkadza.
• 14 – linia wieloskładowa, kursują po niej tramwaje w różnych konfiguracjach, solówki, dwuskłady i trójskłady. Podobnie z Taborem od emerytów 13N po najnowszy cud techniki, który znajduje się tam najczęściej przypadkowo i tylko w niedziele ze by nadzór ruchu tego nie widział. Czekamy na trujskład złożony z samych PES
• 16 - dowiezie robotników z Żerania oraz studentów SGH i pobożnych pielgrzymów nawiedzających sanktuarium do Arkadii. Pasażerowie ci nie zasłużyli jednak na nic lepszego niż 40-letnie wagony 13N.
• 17 - linia stadna o profilu kulturalno-muzycznym - Jeździ od Metra Młociny do Służewca , czyli ludzie wysiadający na Okęciu mogą błyskawicznie (1 godzina 40 minut przy założeniu , że wszyscy inni mieszkańcy miasta wyjechali) znaleźć się na drugim końcu Warszawy i wsiąść w metro! W godzinach od 4 do 5 oraz od 22 do 23 jeżdżą w stadach po 3 , 4 tramwaje , natomiast w godzinach szczytu na przystankach pojawiają losowo (w godzinach nie mających związku z rozkładem) , lub wcale. W tramwajach tej linii można zauważyć Rumunów i innych grajków umilających jazdę swoim wyciem , rzępoleniem na harmonijce czy Bóg wie jeszcze czym , bo zakończonym występie łażą po przedziałach i żydzą pieniądze.
• 18 - najsłynniejsza linia Warszawy ("Kiedy rano jadę 18..."). Na końcach trasy mamy z jednej strony robotników Żerania, a z drugiej - menadżerów z biurowców na Służewcu.
• 20 - linia praktyczna - jedyna linia w całej Warszawie, która zasuwa po jednym torze z Koła na Stare Bemowo. Jej głównym celem jest przerzucanie meneli z ogródków działkowych do Społemu na drugim końcu trasy i starobemowskich dzieciaków pod most przy pętli.
• 24 - linia nieprzewidywalna - teoretycznie kursuje pomiędzy Nowym Bemowem , a Gocławkiem , ale praktycznie najczęściej widuje się ją na torach przy ulicy Marymonckiej.

Okresowe

• 40 – tasiemiec, miała najdłuższa trasę w mieście, prawd podobnie z powodu stanu nietrzeźwości projektanta który nie mógł zatrzymać palca na mapie.
• 46 - jedna z krótszych linii, dowożąca biznesmenów z biur na Kasprzaka do ZOO. Uwaga: jeździ różnymi trasami w szczycie porannym i szczycie popołudniowym, czego skutkiem jest wożenie powietrza - mało jest odważnych, którzy ryzykują podróż tą linią.

Turystyczne

• Tetka – linia turystyczna. Jeżdżą na niej zbyteczne zabytki. Psuje się rzadziej niż inne tramwaje za to pasażerom dostarcza niesamowitych wrażeń badania jakości torowisk. Zaczyna zawsze na placu Narutowicza i snuje się po całym mieście.