Kamienowanie izraelskiego czołgu: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 21: | Linia 21: | ||
=Zobacz też== |
=Zobacz też== |
||
* [[Bieg po polu minowym|Bieg po polu minowym]] |
* [[Bieg po polu minowym|Bieg po polu minowym]] |
||
* [[Kółko i Krzyżyk|Kółko i krzyżyk]] |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 12:56, 9 gru 2009
Kamieniowanie izraelskiego czołgu – jeden z najpopularniejszych sportów wśród Palestyńczyków, obok polowania na Żydów, kto wysadzi więcej niewinnych ludzi naraz? oraz curlingu[1]. Jedno z podstawowych źródeł autorytetu Palestyny. Znany starożytnym, na jego podstawach wyrosła historia tego kraju[2], był praktykowany przez całe pokolenia Palestyńczyków.
Historia kamieniowania izraelskiego czołgu
Wczesna historia
Najwcześniejsze zanotowane zawody w kamieniowaniu izraelskiego czołgu miały miejsce w czasach biblijnych. W Księdze Kapłańskiej jest opisane, jak kilkoro ludzi rzuca kamieniami w jadącego na koniu syna Aarona, chcąc go z niego zrzucić i zabrać mu jego złotego cielca[3]. Inne podobne przypadki prawodopowobnie również miały miejsce w tych czasach, ale nie są zbyt dobrze udokumentowane, bowiem starożytni skrybi byli zbyt często celem gry prymitywnych wersji kamieniowania izraelskiego czołgu. W roku pańskim 77 znany historyk Pliniusz Starszy spisał księgę o kilku Żydach ukrywających się w wozie siana, którzy zostali znalezieni i ukamieniowani, oraz o powtarzającym się kamieniowaniu wozu siana jako dobrego sprawdzania, czy nie ma tam przypadkiem ukrytych Żydów.
Kamieniowanie izraelskiego czołgu w średniowieczu
Kamieniowanie izraelskiego czołgu było bardzo popularne w czasach średniowiecza. Palestyńska religia często była obiektem niezwykle długich oblężeń[4], ale te rzadko były skuteczne, dzięki organizowanym zawodom w kamieniowaniu izraelskiego czołgu wycelowanym w ich katapulty i trebusze, które z łatwością mogły zatrzymać ofensywę. Sport osiągnął taką popularność, że Muhammed Abu Flayed, Kalif Jerozolimy w 1390, musiał zabronić gry w kamieniowanie izraelskiego czołgu, ponieważ mieszkańcy spędzali zbyt wiele czasu przy grze, a za mało przy pracy.
Popularność sportu doprowadziła do upadku Palestyny. Jednym z powodów, dla którego Imperium Osmańskie mogło tak łatwo podbić Palestynę, był fakt, iż wszyscy palestyńscy żołnierze cały czas poświęcali na grę, zamiast na ćwiczenia wojskowe. Kamieniowanie izraelskiego czołgu weszło wtedy w stan recesji, podczas której na popularności zyskało pozbaw głowy bezbronnego chrześcijanina. Sport wrócił do łask w XX wieku, zaś powstanie państwa Izrael przyczyniło się do powrotu kamieniowania izraelskiego czołgu na szczyt popularności, na którym utrzymuje się do dziś.
Współczesne kamieniowanie izraelskiego czołgu
W 1983 izraelska armia przetaczała się przez Liban do Bejrutu. Kolumna czołgów bezlitośnie niszczyła wszelki opór jaki napotkała. Nagle grupa młodzików pojawiła się na rogu jednej z ulic. Zanim załoga izraelskiego czołgu mogła w ogóle zareagować, ich pojazd został obrzucony lawiną średnich rozmiarów kamieni. Kiedy kamienie odbijały się od stali, dźwięk ten przedostawał się do środka czołgu, wywołując denerwujący, wibrujący dźwięk. Mimo tego czołg jechał dalej, byle dalej od młodych graczy. Dzięki temu urodziła się nowoczesna inkarnacja starożytnego sportu. Wkrótce potem gra zyskała popularność wśród palestyńskich terrorystów i wkrótce stała się tak kultowa, jak hokej w Montrealu. Gra spodobała się nawet izraelskim żołnierzom, którzy grali z mieszkańcami Południowego Libanu tak bardzo, że zostali tam przez większą część kolejnych dwudziestu lat.
Zasady
Kamieniowanie izraelskiego czołgu ma kilka prostych zasad. Biorą w niej udział dwie drużyny, atakująca (Palestyńczycy) i broniąca się (izraelski czołg). Po pierwsze: nadciąga izraelski czołg. Później gracze rzucają w niego kamieniami o różnych rozmiarach. Ponieważ czołg jest zrobiony z ciężkich, nowoczesnych metali, kamienie nie mają większego wpływu na czołg. Załoga czołgu ma dwa wyjścia: może ignorować graczy lub strzelać, większość jednak boi się wyjść z czołgu w obawie przed oberwaniem kamieniem. Gra się kończy, gdy gracze rzucający w czołg zostaną rozstrzelani bądź uciekną lub kiedy czołg odjedzie. Punktacja jest następująca: dla Palestyńczyków: za trafienie czołgu kamieniem z ponad dwudziestu metrów – dwa punkty, z mniejszej odległości – jeden punkt; dla Izrealczyków: za zabicie Palestyńczyka – 20 punktów, za pozwolenie na ucieczkę – -1 punkt. Istnieje też bonus dla Palestyńczyków za zabicie izraelskiego żołnierza – 100 punktów (co jednak nigdy jeszcze nie miało miejsca). W każdym mniejszym palestyńskim mieście są organizowane lokalne rozgrywki ligowe, każda z drużyn próbuje zdobyć jak najwięcej punktów, a na koniec sezonu porównywane są wyniki. Liczba punktów dzielona jest przez liczbę meczów, a najlepsza drużyna zostaje wytypowana na ochotników do zamachów samobójczych w losowych miejscach w Izraelu. W 1996 powstała propozycja zorganizowania ogólnokrajowej ligi, ale pomysł umarł w zalążku z powodu, głównie, zacofania technicznego Palestyńczyków oraz także problemów z podróżowaniem po kraju na sesje meczowe.
Zobacz też=
Przypisy
| Ta strona zawiera treści przetłumaczone z Uncyclopedii. Oryginalny artykuł był umieszczony pod nazwą Stone_the_Israeli_Tank. Lista autorów jest dostępna w historii strony. Treść Uncyclopedii udostępniona jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 2.0. |
