Piłka siatkowa

Dobry, stabilny i wysoki blok nie przepuści piłki na drugą stronę

Hop!

Siatkówka to fantastyczny sposób na życie, naprawdę! Piękna przygoda dająca wiele radości, nie tylko tych sportowych…

Łukasz Kadziewicz o siatkówce

Największa różnica między siatkówką kobiecą a męską? Zapach w szatni…

Trener Grzegorz Wagner i jego wiedza o siatkówce

Znowu ten pimpong…

Hela na widok meczu siatkówki

Piłka siatkowa, siatkówka – sport drużynowy, w którym uczestniczą dwa sześcioosobowe zespoły po siedmiu zawodników. Polega na odbijaniu piłki rękami i czasem nogami, gdy zdobędzie się punkt i wygra 3 sety.

Zasady

Celem gry, jak to już było z grubsza napisane wyżej, jest przebicie piłki nad siatką tak, by upadła na polu przeciwnika lub zmuszenie go do popełnienia błędu lub poddania akcji czy innych takich. Jeśli to dojdzie do skutku, drużyna wygrywa akcję i zdobywa punkt. Ten sam zawodnik nie może odbić piłki dwa razy, a drużyna więcej niż trzy razy, z rzędu. Piłka przebijana do przeciwnika musi przelecieć siatkę (ekhm…) w przestrzeni ograniczonej siatką, antenkami i sufitem lub końcem troposfery. Każde 25 punktów w przewadze dwóch nad przeciwnikiem można wymienić na set, a każde trzy sety na mecz. Tak jak w Milionerach – nie ma ograniczenia czasowego. Boisko 9 x 9 m plus obszar ograniczony bandami reklamowymi, niektórzy zawodnicy preferują także dalsze wycieczki w stronę publiczności, która bardzo lubi te ich efektowne pady na krzesełka spowodowane próbą odegrania piłki w pomarańczowe pole. Również bardzo ważną częścią jest przytulanie się siatkarzy co kilka minut / sekund.

Skład zespołów

Maksymalnie (na boisku) znajdować się może sześciu zawodników.

W każdej ekipie maksymalnie znajdować może się jeden trener – wydaje mu się że jest świetnym psychologiem i specjalistą, tak naprawdę nie wie nic o zawodnikach, którzy obgadują go gdy tylko jest ku temu okazja. Najczęściej sam nie umie odbijać piłki!

• asystent trenera – trzyma tabliczkę w której zapisuje wszystkie błędy poszczególnych zawodników, gdyby nie to że jest tylko asystentem byłby trenerem.

• jeden lekarz i masażysta – najprawdopodobniej najbliżsi zespołowi ludzie w zespole, tylko oni wiedzą o co tak naprawdę chodzi w tym sporcie.

• przyjmujący – zawodnik który w każdym ustawieniu ma za zadanie przyjąć tę piłkę, która przelatuje przez ten kawałek siatki zawieszony na dwóch słupkach na środku boiska. Wśród młodzieży grających na tych pozycjach, najczęściej jeden nie jest w stanie sprostać temu zadaniu, i to w niego celują przeciwnicy.

• atakujący – najczęściej nie umie przyjmować, ze względu na to że trenerowi wydaje się że on dobrze atakuje (a ten najczęściej wali na pałę przed siebie) gra w podstawowej 6 a w sumie to 7.

• dwóch środkowych – „najwięksi” ludzie na boisku, z reguły największe ofiary, cioty i tym podobne. Najgorzej zbudowani, a całą grę zawdzięczają swemu wzrostowi!

• rozgrywający – wydaje mu się, że może wszystko, gdy coś nie wyjdzie całemu zespołowi najczęściej mają pretensje do niego i mają racje!

• libero – pozycja na boisku, którą zajmują najczęściej zawodnicy którzy niczym szczególnym się nie wyróżniają – szczególnie wzrostem! Nic nie umieją, ale bardzo chcą grać, co po pewnym czasie staje się ich atutem, i mają podobno dobre przyjęcie, co najczęściej sprawdzają inni zawodnicy serwujący z drugiej strony (wtedy okazuje się, że nie umieją oni przyjmować wcale).

Ciekawostki

• Portugalczycy są niewątpliwie narodem niestworzonym do siatkówki. Średnia wzrostu dorosłego mężczyzny w tym kraju wynosi zaledwie 173cm. Dla porównania – w Rosji średnia ta wynosi prawie 10cm więcej.