Polska Partia Przyjaciół Piwa: Różnice pomiędzy wersjami
(+) |
|||
(Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 12 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik: |
[[Plik:Ibisz PPPP.jpeg|thumb|200px|[[Krzysztof Ibisz]] też kandydował z listy PPPP. Wtedy był na tyle stary, by mógł kupować piwo bez dowodu]] |
||
'''Polska Partia Przyjaciół Piwa''' – polska [[partia polityczna]] dbająca o największe dobro Polaków jakim jest [[piwo]]. Partia powstała w [[1990]] roku, a rozwiązała się trzy lata później przez wprowadzenie progu wyborczego. W 2007 działacze związani z [[Leszek Bubel|Leszkiem Bublem]] rozpoczęli próby ponownej rejestracji PPPP<ref>Hura!</ref>, jednak bez powodzenia<ref>A już piwo wyjąłem z lodówki…</ref>. |
|||
Niecodzienna nazwa i rozczarowanie obaleniem |
Niecodzienna nazwa i rozczarowanie obaleniem komunizmu w Polsce sprawiły, że w wyborach parlamentarnych w 1991 roku partia uzyskała 16 miejsc w [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmie]]. Partia wkrótce podzieliła się na dwie frakcje, Małe Piwo i Duże Piwo, mimo oświadczeń Rewińskiego, że ''piwo nie jest ani ciemne, ani jasne, jest po prostu smaczne''. W sejmie posłowie PPPP zajęli miejsca na samej górze blisko drzwi wyjściowych z sali, aby było im bliżej do [[Toaleta|toalety]]. |
||
== Członkowie == |
|||
[[Plik:Ibisz PPPP.jpeg|thumb|right|200px|Krzysiu Ibisz też kandydował z listy PPPP]] |
|||
*{{T|[[Janusz Rewiński]]}}założyciel i lider partii. Prawdziwy Polak, który oprócz picia piwa <del>ma</del> miał brodę na polskiego drwala. Po rozwiązaniu partii dorobił się grubego hajsu działając pod kryptonimem ''[[Siara]]''. |
|||
*{{T|[[Krzysztof Ibisz]]}}wówczas był stary i nie musiał prosić rodziców o piwo. |
|||
*{{T|[[Krzysztof Piasecki]]}}jako gość z gitarą miał zostać Ministrem Kultury oraz komponować utwory na klipy wyborcze. |
|||
*{{T|[[Bohdan Smoleń]]}}też był w partii. Jako przyszły muzyk [[disco polo|narodowej polskiej muzyki dla patriotów i ludzi pracy]] miał otrzymać posadę Wiceministra Kultury. |
|||
== Program == |
== Program == |
||
*Ograniczenie [[ |
* Ograniczenie [[alkoholizm]]u poprzez delegalizację [[wódka|wódki]] na rzecz piwa. |
||
*Piwo bez VAT. |
* Piwo bez VAT. |
||
*Zakaz importu piwa na korzyść narodowej dumy. |
* Zakaz importu piwa na korzyść narodowej dumy. |
||
Pozostałe postulaty były zbieżne z programem wyborczym partii, z której wywodził się urzędujący premier. |
|||
== |
== Zobacz też == |
||
* [[Komitet Gamonie i Krasnoludki]] |
|||
Oficjalnie partia miała od 1% do 3,27% poparcia. W rzeczywistości poparcie sięgało 60% (pozostałe 40% to zwolennicy wódki). Niestety przed wyborami 98,92% wyborców na cześć PPPP i Rewińskiego ogłaszała libacje alkoholowe. Z porannym kacem nie mogli iść do urn i oddać swoich głosów. Często zdarzało się, że wyborcy zamiast zagłosować na PPPP, pod wpływem rozmazania obrazu po przesadzeniu z alkoholem mylili kratki i głosowali na różnych populistów. |
|||
* [[Krzysztof Ibisz]] |
|||
* [[Leszek Bubel]] |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{stopka}} |
|||
[[Kategoria:Partie polityczne]] |
|||
[[Kategoria:Nieistniejące partie i ugrupowania III Rzeczypospolitej]] |
Aktualna wersja na dzień 16:21, 29 lip 2021
Polska Partia Przyjaciół Piwa – polska partia polityczna dbająca o największe dobro Polaków jakim jest piwo. Partia powstała w 1990 roku, a rozwiązała się trzy lata później przez wprowadzenie progu wyborczego. W 2007 działacze związani z Leszkiem Bublem rozpoczęli próby ponownej rejestracji PPPP[1], jednak bez powodzenia[2].
Niecodzienna nazwa i rozczarowanie obaleniem komunizmu w Polsce sprawiły, że w wyborach parlamentarnych w 1991 roku partia uzyskała 16 miejsc w Sejmie. Partia wkrótce podzieliła się na dwie frakcje, Małe Piwo i Duże Piwo, mimo oświadczeń Rewińskiego, że piwo nie jest ani ciemne, ani jasne, jest po prostu smaczne. W sejmie posłowie PPPP zajęli miejsca na samej górze blisko drzwi wyjściowych z sali, aby było im bliżej do toalety.
Program[edytuj • edytuj kod]
- Ograniczenie alkoholizmu poprzez delegalizację wódki na rzecz piwa.
- Piwo bez VAT.
- Zakaz importu piwa na korzyść narodowej dumy.
Pozostałe postulaty były zbieżne z programem wyborczym partii, z której wywodził się urzędujący premier.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy