Nonźródła:Biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu

Jedzie biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu. Pyta się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie na to:
– Jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Przyjechali do zamku. Przy bramie strażnik spytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu. Chcę porozmawiać z królem.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.

Strażnik go wpuścił. Jedzie biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu przez zamek. Znowu pyta się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Koń na to:
– Mówiłem ci przecież, że jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Dojechali do wrót komnaty królewskiej. Przy wejściu do zamku strażnik zapytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu. Chcę porozmawiać z królem.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.

Strażnik go wpuścił. Jedzie biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu przez zamek. Znowu pyta się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie na to:
– Mówiłem ci przecież, że jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Podjechali do króla. Król krzyknął:
– Hej, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu! Gdzie mi tu z tym czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie? Wróćcie się, odstawcie czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie i chcę tu widzieć biało-czerwonego rycerza na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia!

Wrócili się. Idąc do wyjścia biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu spytał się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie na to:
– Mówiłem ci już, że jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Biało-czerwony rycerz zostawił czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie. Dalej poszedł sam. Przy wejściu do komnaty strażnik zapytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia, już się widzieliśmy. Chcę porozmawiać z królem.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia.
– Zaraz, a gdzie twój czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie?
– Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie stoi przed komnatą.

Strażnik go wpuścił. Idzie biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia przez komnatę. Pyta się konia:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie... Gdzie mój Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie?!
– Zostawiłeś go przed komnatą biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia. Podejdź do mnie. – powiedział król.

Gdy biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia podszedł do króla, uklęknął, a król się go spytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia. Chcę prosić o rękę twojej córki.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia. – Król mu odpowiedział:
– Nie będzie tak łatwo, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia... Musisz przynieść mi najpierw złoty miecz, złotą tarczę i złote jabłko w dowód twojego męstwa i odwagi.
– Masz mą posługę, jakom biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia – odparł.

Biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia wyruszył więc w swoją wyprawę. Podszedł do wrót komnaty królewskiej. Przy wejściu do zamku strażnik zapytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia. Mam ważną misję dla króla i potrzebuję mojego czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia.

Strażnik go wypuścił. Biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia podszedł do czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie i spytał:
– Jak się miewasz, czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie?
– W porządku, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia.
– To dobrze, czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie.

Biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia dosiadł czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego rycerza na grzbiecie i pojechali. Jedzie dalej biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu przez zamek. Znowu pyta się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie na to:
– Mówiłem ci już, że jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Dojechali do bramy zamku. Przy wyjściu z niej strażnik zapytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu. Mam ważną misję dla króla.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.

Strażnik go wypuścił. Jedzie dalej biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu. Znowu pyta się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie na to:
– Jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Jechali tak przez kilka dni i nocy. Gdy dojechali do kowala, biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu powiedział:
– Zrób mi złoty miecz o panie, gdyż chcę prosić króla o rękę córki. – Kowal na to:
– Coś ty za jeden, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.
– Dobra, zrobię ci ten miecz.

Kowal miecz ten wykuł, dał go biało-czerwonemu rycerzowi na czerwono-białym koniu i ten ruszył dalej. W drodze biało-czerwony rycerz spytał się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie na to:
– Mówiłem ci przecież, że jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Gdy dojechali do innego kowala biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu powiedział:
– Zrób mi złotą tarczę o panie, gdyż chcę prosić króla o rękę córki. – Kowal na to:
– Coś ty za jeden, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.
– Dobra, zrobię ci tą tarczę.

Kowal tarczę tą wykuł, dał ją biało-czerwonemu rycerzowi na czerwono-białym koniu i ten ruszył dalej. W drodze biało-czerwony rycerz spytał się czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie na to:
– Mówiłem ci już, że jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, ale ja jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie.

Gdy dojechali do złotnika, biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu powiedział:
– Zrób mi złote jabłko o panie, gdyż chcę prosić króla o rękę córki. – Złotnik na to:
– Coś ty za jeden, biało-czerwony rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.
– Ty jesteś biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu.
– Dobra, zrobię ci to jabłko.

Złotnik jabłko to przygotował, dał je biało-czerwonemu rycerzowi na czerwono-białym koniu i ten ruszył dalej. Po drodze biało-czerwony rycerz na czerwono-białym koniu spadł z czerwono-białego konia z biało-czerwonym rycerzem na grzbiecie i wpadł do gnojówy. W drodze do zamku biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz na czerwono-białym koniu spytał się czerwono-białego konia z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie na to:
– Już nie jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, a ja ciągle jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie.

Biało czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz wrócił do zamku. Przy bramie strażnik spytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym koniu. Chcę porozmawiać z królem.
– Ty jesteś biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym koniu.

Strażnik go wpuścił. Jedzie biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz na czerwono-białym koniu przez zamek. Znowu pyta się czerwono-białego konia z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie na to:
– Już nie jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, a ja ciągle jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie.

Dojechali do wrót komnaty królewskiej. Przy wejściu do zamku strażnik zapytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerzu na czerwono-białym koniu?
– Jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym koniu. Chcę porozmawiać z królem.
– Ty jesteś biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym koniu?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym koniu.

Strażnik go wpuścił. Jedzie biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz na czerwono-białym koniu przez zamek. Znowu pyta się czerwono-białego konia z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie na to:
– Już nie jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, a ja ciągle jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie.

Podjechali do króla. Król krzyknął:
– Hej, biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerzu na czerwono-białym koniu! Gdzie mi tu z tym czerwono-białym koniem z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie? Wróćcie się, odstawcie czerwono-białego konia z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie i chcę tu widzieć biało-czerwonego, ale brązowego, bo w gnoju rycerza na czerwono-białym koniu, ale bez czerwono-białego konia!

Wrócili się. Idąc do wyjścia biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz na czerwono-białym koniu spytał się czerwono-białego konia z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie:
– Czerwono-biały koniu z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, czy jestem dość biało-czerwony, żeby można było mnie nazywać biało-czerwonym rycerzem na czerwono-białym koniu? – Czerwono-biały koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie na to:
– Już nie jesteś dość biało-czerwony, żeby można było cię nazywać biało-czerwonym rycerzem, a ja ciągle jestem za mało czerwono-biały, żeby można było mnie nazywać czerwono-białym koniem z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie.
– Dlaczego ciągle powtarzasz, że nie jesteś wystarczająco czerwono-biały, żeby być czerwono-białym koniem z biało czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, czerwono-biały koniu z biało czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie?
– Przecież jestem zielony, po Czernobylu – odparł czerwono-biały, ale zielony, bo po Czernobylu koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie.

Biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz zostawił czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego, ale brązowego, bo w gnoju rycerza na grzbiecie. Dalej poszedł sam. Przy wejściu do komnaty strażnik zapytał:
– Kim jesteś i czego tutaj chcesz, biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerzu na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia?
– Jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia. Już się widzieliśmy. Chcę porozmawiać z królem.
– Ty jesteś biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia.
– Zaraz, a gdzie twój czerwono-biały, ale zielony, bo po Czernobylu koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego, ale brązowego, bo w gnoju rycerza na grzbiecie?
– Czerwono-biały, ale zielony, bo po Czernobylu koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego, ale brązowego, bo w gnoju rycerza na grzbiecie stoi przed komnatą.

Strażnik go wpuścił. Idzie biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia przez komnatę. Pyta się czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem, ale bez biało-czerwonego, ale brązowego, bo w gnoju rycerza na grzbiecie:
– Czerwono-biały, ale zielony, bo po Czernobylu koniu z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego, ale brązowego, bo w gnoju rycerza na grzbiecie... Gdzie mój czerwono-biały, ale zielony, bo po Czernobylu koń z biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na grzbiecie, ale bez biało-czerwonego, ale brązowego, bo w gnoju rycerza na grzbiecie?!
– Zostawiłeś go przed komnatą biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerzu na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia. Podejdź do mnie. – powiedział król.

Gdy biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerz na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia podszedł do króla, uklęknął, a król się spytał:.
– Czego tutaj chcesz, biało-czerwony, ale brązowy, bo w gnoju rycerzu na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia?
– Jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia.
– Ty jesteś biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia?
– Tak, ja jestem biało-czerwonym, ale brązowym, bo w gnoju rycerzem na czerwono-białym, ale zielonym, bo po Czernobylu koniu, ale bez czerwono-białego, ale zielonego, bo po Czernobylu konia. Mam złoty miecz, złotą tarczę i złote jabłko. Proszę więc o rękę twojej córki. – A król na to:
– Ale ja nie mam córki...

Streszczenie

Rycerz na gadającym koniu prosi króla o rękę jego córki, a ten wysyła go po trzy artefakty. Gdy rycerz je zdobywa i zanosi królowi, ten odpowiada, że córki nie posiada.