Sprzątaczka

Plik:Ekwipunek sprzątaczki.JPG

Podstawowe wyposażenie sprzątaczki

Sprzątaczka (właśc. Pani Woźna, Konserwatorka powierzchni płaskich) – osoba płci żeńskiej (choć czasem trudno stwierdzić) pracująca w każdej szkole. Jej głównym zajęciem jest szorowanie szkolnych kibli, korytarzy i szatni. Zazwyczaj pracuje po kilka sprzątaczek w jednej szkole. Są to współpracownice wielkiego Woźnego. Często zastępują go w jego obowiązkach, podczas gdy on idzie z uczniami na browara.

Życie codzienne

Mimo, iż podobno każda ze sprzątaczek gdzieś mieszka, to jeszcze nikt nie widział, aby wchodziły czy wychodziły do/ze szkoły. Dlatego najprawdopodobniej całe swoje życie spędzają właśnie w szkole, szorując i zamiatając ogólny syf, który uczniowie po sobie zostawiają. Sprzątaczki nie muszą również spać ze względu na nieograniczone zasoby energii. Z tego względu niektórzy porównują je do „nad-istot”.

Oto rozkład zajęć typowej sprzątaczki:

7:30 – uczniowie zaczynają dobijać się do szatni, tak więc to czas na jej otworzenie; 8:00 - 8:05 – zaczynają się lekcje. Szorowanie mopem podłóg na korytarzu; 8:06 - 8:10 – szorowanie kibli; 8:10:01 – rozejrzenie się za ewentualnymi uczniami pałętającymi się bezprawnie po korytarzu; 8:11 – 8:44 – czatowanie na korytarzu, pogawędka z Woźnym i innymi sprzątaczkami; 8:45 – uczniowie wychodzą na korytarz. Czas na schowanie się do „pokoju Woźnego” (inaczej składzik); 8:55 – 9:55 – ponowne szorowanie podłóg i kibli, oraz standardowa pogawędka o niczym z Woźnym i spółką; 9:56 – 13:05 – tradycyjne szorowanie i plotkowanie z Woźnym, oraz pomaganie co głupszym uczniom w ich problemach np. prowadzenie ich do pielęgniarki lub do toalety, albo pomaganie w szukaniu zaginionych butów, które dziwnym trafem leżą w śmietniku; 13:06 – 16:04 – szorowania i tarzania się w brudzie ciąg dalszy. Teraz bez pogawędki z Woźnym, gdyż ten standardowo poszedł się nachlać z uczniami za szkołą; 16:05 – koniec lekcji, tak więc czas na przedzieranie się przez stado wrzeszczących małolatów i otworzenie im szatni; 17:00 – 19:30 – najgorsza pora dnia. Łażenie po klasach, zdrapywanie gum spod ławek i wyrzucanie puszek po Coca-Coli; 20:00 – 6:00 – „nocne czuwanie”. Sprzątaczki siedzą w szkole i urządzają całonocną Wielką Libację. Na balangę wbija się Woźny z zapasami browara (czasem z kilkoma uczniami); 6:01 – 7:00 – sprzątanie po imprezie i udawanie, że nic się nie działo; 7:01 – 7:29 – przygotowania do kolejnego dnia pracy (moczenie mopa, moczenie ściery, napełnianie wiadra z wodą).

Typy

Na ogół istnieje 6 podstawowych typów sprzątaczek:

• Szablon:Tsuperhipermiła dla wszystkich uczniów. Pozwala ci siedzieć na korytarzu podczas lekcji, nawet jak wagarujesz. Łatwa w użyciu. Na wszystko ci pozwoli i we wszystko ci uwierzy.

• Szablon:Tto samo co wyżej, ale nie jest tak uległa. Mimo to i tak ją wszyscy lubią. Porządnie wykonuje swoje obowiązki i jest mistrzynią we władaniu mopem.

• Szablon:Ttaka woźna to zapewne córka starej woźnej, która miała same dobre oceny i w nagrodę ją tam wysłali. Charakter porządny okropny. Uczniowie myślą, że swoja, ale jak zajrzy na dwór i zobaczy co tam wyczyniasz, przegoni mopem i poskarży pani. Najlepiej dyrektor.

• Szablon:Tnikt jej nie lubi. Siedzi na korytarzu i wżera pączki, przez co jest jeszcze grubsza niż była. Na starość nie znalazła pracy, a że emerytura jej nie przysługuje, to dorabia sobie w szkole i wyżywa się na uczniach.

• Szablon:Tzachowuje się jak Gestapo. Wszyscy uczniowie się jej boją. Gdy zobaczy jakiegoś ucznia na jej „posterunku”, grozi dyrektorem. Sieje postrach nawet wśród nauczycieli.

• Szablon:Tnigdy się nie pokazuje, nigdy nie okazuje litości i nigdy się nie zdradza. Tak oto najgroźniejszy osobnik w szkole. Dostaje specjalne misje od nauczycieli (za „małą” opłatą), które polegają na porwaniu i bezlitosnym karaniu uczniów za wybryki na lekcjach. Nikt nigdy nie widział Sprzątaczki do zadań specjalnych, a nazywamy ją... Toaletowy Zabójca.

Woźnokracja

Zjawisko występujące wtedy, gdy woźne zaklepią sobie zbyt dobrą pozycję w szkole. Polega ono na tym, że woźne stają się bardzo egoistyczne i/lub złośliwe. Zjawisko najbardziej uciążliwe jest podczas korzystania z szatni. Przykłady:

• Konieczność noszenia kurtek i butów na zajęcia dodatkowe (jeśli zechcemy dostać się do szatni po tych zajęciach, to usłyszymy: Otworzy pani szatnię? – Nie, nie chce mi się.)
• Brak możliwości dostania się do szatni po dzwonku na lekcję.
• Po skończeniu lekcji konieczność czekania 10 minut po ostatniej lekcji, zanim woźna przywlecze się, znajdzie klucz i otworzy szatnię.