Kabotyn

Andrzej Lepper jako przykład polskiego kabotyna

Jak można zgwałcić prostytutkę?

Andrzej Lepper

Wchodzi facet do windy, a tam schody.

Karol Strasburger w czasie Familiady.

Szablon:Tosoba pozbawiona poczucia humoru, która chce jednak rozbawiać ludzi.

Cechy charakterystyczne

Kabotyn śmieje się zawsze ze swoich żartów najgłośniej i zazwyczaj samotnie. Śmieje się tak głośno, że nie jest w stanie usłyszeć ciszy, którą wywołują jego wyszukane żarty. To taka masturbacja na poczuciu humoru w miejscu publicznym, której celem jest ochlapanie jak najwięcej osób.

Często do znudzenia powtarza te same żarty (np. Ale urwał, ale to było dobre!), zwroty (np. Jestem hardkorem!), słowa (np. Wiadro) lub dźwięki (np. pykanie ustne Osła ze Shreka), czyli tzw. tanie efekty. Wierzy on, że są one jeszcze w stanie kogokolwiek rozbawić.

Kabotyn zdając sobie sprawę z własnych niedostatków, wybiera na swojego mentora najzabawniejszą osobę, jaką zna. Stara się na niej wzorować. Oprócz poczucia humoru, brakuje mu jednak także umiejętności aktorskich.

Występowanie

W Polsce do najsłynniejszych kabotynów należą m.in.: Andrzej Lepper i Karol Strasburger. Naukowcom jednak ciężko jednoznacznie wskazać brakujące ogniwo, czyli mentora, na którym się wzorują. Być może inspirują siebie nawzajem. Wielu do kabotynów zalicza także: Michała Koterskiego, Tomasza Kammela i Janusza Palikota.

Kabotyna łatwo spotkać praktycznie w każdej klasie. Są to osoby, którym najczęściej przypisuje się dysleksję, ADHD, zniknięcie mapy z sali geograficznej i śmierć klasowego żółwia.

To jest tylko zalążek artykułu o ludziach. Jeśli masz coś wspólnego z daną kastą – rozbuduj go. Szablon:Ludzie