Wojna Dwóch Róż

Szablon:Ttrwająca trzydzieści lat sprzeczka pomiędzy dwoma rodami o to, która róża jest ładniejsza, biała czy czerwona. Zakończona zorganizowaniem schadzki, ślubu, a na końcu konsumpcji małżeństwa przy obowiązkowej obecności rodziców, babci, duchownego i przypadkowego nieznajomego z ulicy. Połączono również dwa herby, co dało coś na kształt flagi Polski.

Przyczyny

W Anglii po wojnie stuletniej mieli ciężko. Szlachcie brakowało niewolników, chłopom pieniędzy i drewna na ognisko, a królowi dosyć istotnego narządu – mózgu. W dodatku cierpiał na zaburzenia osobowości, między innymi słyszał głosy w swojej głowie, które kazały mu robić szatańskie rzeczy, takie jak ograniczanie praw szlachty. Amerykańscy naukowcy sądzą, że był to znany z ówczesnych legend głos rozsądku, ale obecnie dokładniejsze badania są niemożliwe. Spokojnie! Niech nikt się nie martwi, za jakieś 500 lat, kiedy stworzą latające samochody, odpowiedź na pytanie: Czy rozsądek istnieje?, będzie już znana. Ewentualnie weźmiemy przykład z naszych przodków i za namowami ekologów wrócimy na drzewo.

Drugą przyczyną była kłótnia służących zajmujących się różami Yorków i Lancasterów. Sprzeczali się oni o to, jaki kolor jest ładniejszy. W konflikt zaangażowali się wszyscy, włącznie z żebrakami, złodziejami, gwałcicielami i innymi przedstawicielami klasy wyższej. Liczyli na to, że jeśli będą walczyć za ojczyznę i wygrają, dostaną jakieś wynagrodzenie, typu zamek, żonę, konie i takie tam.

Królowa Małgorzata urodziła Edwarda. Co do tożsamości ojca, historycy wciąż mają problem, czy był to słynny rycerz, który sprawił, że serce królowej i inne części ciała rwały się do niego, czy też jakiś kmieć o prostocie duszy urzekł ją. Możni byli oburzeni tym, że na ich tronie zasiądzie jakiś bękart zrodzony ze złego diabelskiego nasienia, więc woleli rządy Yorków.

Łomot

Organizatorem tej długiej imprezy i jeszcze dłuższego kaca, był niejaki Ryszard Plantagenet. Pewnego dnia stwierdził, że jego syn wygląda w koronie o wiele lepiej od Henryka VI. Kronikarze piszą, że po prostu miał taki typ urody. W szkole podrywali go duchowni, a koledzy chcieli sprawdzić, czy czasem nie jest dziewczyną. Yorkom doradzał hrabia Warwick, któremu bardzo zależało na rodzie, również na pieniądzach, władzy i sobie. Godzinami potrafił wpatrywać się w lustro. Potem, gdy uznał, że nie dają mu nacieszyć się swoją wspaniałością w spokoju, przeszedł na stronę Lancasterów.

Nie martwcie się, to jeszcze nie koniec! Po tym, jak twórca królów przeszedł na stronę Lancasterów, do tronu przywrócono starego dobrego Henryka VI, który stał się jeszcze dziwniejszym władcą, z powodu swojej traumy rozkazał damom nosić suknie z kołnierzami, żeby nie ukazywały swoich atutów zanadto. Wobec tego wszyscy obywatele zamku byli bardzo zasmuceni i zaczęli szukać rozrywki, plądrując podbite okolice i biorąc sobie za ofiary tamtejsze kobiety.

Ryszardowi III nie podobał się porządek panujący w Anglii. Nie będą baby nosić żadnych kołnierzy, co to to nie! Poza tym chciał pokazać światu, jak bardzo tęskni za swoim zmarłym bratem. Na dodatek ówczesne plotkary rozpowszechniały fałszywą propagandę, w której Ryszard Wspaniały zabił własnego rodzonego z jednej matki brata, Henryka VI, Edwarda Westminstera, kilkuset prostaczków, ich żony oraz kilku stałych klientów karczm. Pretendent nie pozwolił na takie gadanie. Posłał Lancasterów do siedmiu piekieł i został jedynym królem.

Niestety trudno było zadowolić wszystkich ludzi, szczególnie jeśli byli Anglikami. Wskutek ulotek z propagandą rozdawanych na ulicy, nowy król, który początkowo zjednał sobie miłość szlachty, został znienawidzony. Sympatię zaskarbił sobie Henryk Tudor, wzór wszystkich cnót, a w dodatku prawowity dziedzic korony. W 1485 doszło do bitwy, gdzie Ryszard III się skompromitował chcąc oddać królestwo za konia. Został pochowany w kościele, obecnie jeden z wielu płatnych parkingów.