Pismo gotyckie

I bądź tu grafologiem

Pismo gotyckie – krój pisma, który 90% Polaków uważa za równoprawny swastyce, Reichsadlerowi i Volkswagenowi element symboliki nazistowskiej. Chociaż istniał od średniowiecza, sławę zyskał dopiero w czasie drugiej wojny światowej. Obecnie spotykany jedynie w archiwach i pismach urzędowych w Szwajcarii. Jego wygląd sprawia, że każdy może poczuć się analfabetą.

Odmiany

• Gotyk średniowieczny – używany do czasu wynalezienia druku, kiedy stał się niemożliwy do precyzyjnego odbijania tuszu;
• Tekstura – młodsza siostra gotyku średniowiecznego, charakteryzująca się mniejszą zdobnością, jednakże wciąż w większości przypadków uniemożliwiającej identyfikację osamotnionych dużych liter;
• Rotunda – odmiana oparta o założenia kwadratury koła, charakteryzująca się sporym podobieństwem do tekstury, jednakże ze znacznie ograniczoną liczbą zdobników, co pozwala na rozpoznanie niektórych hieroglifów bez pomocy grafologa;
• Szwabacha – jeszcze łatwiejsza do identyfikacji. Chociaż nazwa tej odmiany brzmi najbardziej niemiecko z możliwych, posiada ona jeszcze polską wersję;
• Fraktura – najbardziej mroczna odmiana pisma gotyckiego, używana przez nazistów. Zbyt łatwa w odczycie.

Ciekawostki

• W 1941 roku Niemcy stwierdzili, że pismo neogotyckie pochodzi od Żydów, toteż zaprzestali jego używania, na rzecz antykwy, co nie przeszkadzało scenarzystom „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” używać jej na afiszach z 1939 roku;
• Większość ludzi potrafi odczytać litery jedynie, gdy są napisane w porządku alfabetycznym, niektórzy jednak nie są w stanie nawet zauważyć go, dopóki ktoś im o tym fakcie nie powie.