Kiełbasa: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Szoferka. Autor wycofanej wersji to 212.244.79.115.) |
(dodano opis struktury kielbasy i procesu jej dojrzewania) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Grafika:Kielbasa.JPG|200px|right|thumb|Kiełbasa w młodości]] |
[[Grafika:Kielbasa.JPG|200px|right|thumb|Kiełbasa w młodości]] |
||
<!--[[Grafika:wurst3.gif|100px|right|thumb|Symbol zakonu kiełbaszan]]--> |
<!--[[Grafika:wurst3.gif|100px|right|thumb|Symbol zakonu kiełbaszan]]--> |
||
'''Kiełbasa''' – coś, co rodzice każą ci jeść (dobrowolnie lub nie) na [[ognisko (impreza)|ognisku]] lub innych [[impreza]]ch. Także to, co musisz jeść, kiedy samodzielnie organizujesz ognisko, i wspominasz dzień, kiedy obok kiełbasy wmuszano w ciebie też inne smakołyki. Można podawać ją gotowaną, smażoną i pieczoną i jeszcze uciekającą |
'''Kiełbasa''' – coś, co rodzice każą ci jeść (dobrowolnie lub nie) na [[ognisko (impreza)|ognisku]] lub innych [[impreza]]ch. Także to, co musisz jeść, kiedy samodzielnie organizujesz ognisko, i wspominasz dzień, kiedy obok kiełbasy wmuszano w ciebie też inne smakołyki. Można podawać ją gotowaną, smażoną i pieczoną i jeszcze uciekającą. |
||
Szczególnym szacunkiem darzy ją [[Mały Głód]], gdyż w okresie dorastania przyczyniła się do niemal całkowitego wymarcia serków [[Danio]]. |
Szczególnym szacunkiem darzy ją [[Mały Głód]], gdyż w okresie dorastania przyczyniła się do niemal całkowitego wymarcia serków [[Danio]]. |
||
[[Grafika:Dsc06737.jpg|left|thumb|200px|Kiełbasa w tym sklepie ma cenę od szatana]] |
[[Grafika:Dsc06737.jpg|left|thumb|200px|Kiełbasa w tym sklepie ma cenę od szatana]] |
||
Kiełbasa to kawałek mięcha z jakiegoś niewinnego [[zwierzę|zwierzęcia]], najczęściej [[skunks|skunksa]] lub czegoś równie śmierdzącego, zmielony wraz z wypełniaczmi (racicami, sierścią, borsuczym łajnem, trocinami, starymi szmatami, makulaturą, łętwinami ziemniaczanymi itp.), ukształtowany w formę wałka i wtłoczony w osłonkę. Ta ostatnia - w zależności od klasy kiełbasy - może być plastikowa, fenolowo-papierowa, szklano-epoksydowa (wtedy można ją wygodnie ciąć nożycami do blachy) lub też - w najszlachetniejszych odmianach kiełbas - wykonana z jelit zwierzęcych, najlepiej nieczyszczonych. |
|||
Niektóre kiełbasy przed przekazaniem do dystrybucji miesiącami gniją i pleśnieją w zagrzybionych, pełnych szczurów magazynach. Im bardziej obelżywe miejsce przechowywania i im dłużej kiełbasa się w nim psuje, za tym bardziej szlachetną jest uważana. Tańsze i mniej szlachetne gatunki gniją dopiero na sklepowych półkach, w którym to pocesie niemałą rolę odgrya personel sklepu, do którego powinności należy regularne zbieranie z powierzchni kiełbasy grzyba i podmalowywanie jej specjalnymi bejcami, poprawiającymi kolor, liwidującymi nieszlachetny zapach oraz będącymi pożywką dla kolejnych pokoleń bakterii gnilnych - w tym pałeczek salmonelli i jadu kiełbasianego. |
|||
Najbardziej przegniłe kiełbasy zawierają szczególnie dużo jadu kiełbasianego, skądinąd znanego pod nazwą botuliny lub też botoxu. Ich konsumpcja z powodzeniem zastępuje drogie i mało skuteczne kuracje przeciwzmarszczkowe. |
|||
===Zobacz też=== |
===Zobacz też=== |
||
* [[Parówka]] |
* [[Parówka]] |
||
* [[Kiełbasa polska]] |
|||
{{stubkuch}} |
{{stubkuch}} |
||
Wersja z 19:56, 4 sie 2007
|
Ten artykuł dotyczy 'mięsa'. Zobacz też Grzegorz Piechna. |
Kiełbasa – coś, co rodzice każą ci jeść (dobrowolnie lub nie) na ognisku lub innych imprezach. Także to, co musisz jeść, kiedy samodzielnie organizujesz ognisko, i wspominasz dzień, kiedy obok kiełbasy wmuszano w ciebie też inne smakołyki. Można podawać ją gotowaną, smażoną i pieczoną i jeszcze uciekającą.
Szczególnym szacunkiem darzy ją Mały Głód, gdyż w okresie dorastania przyczyniła się do niemal całkowitego wymarcia serków Danio.
Kiełbasa to kawałek mięcha z jakiegoś niewinnego zwierzęcia, najczęściej skunksa lub czegoś równie śmierdzącego, zmielony wraz z wypełniaczmi (racicami, sierścią, borsuczym łajnem, trocinami, starymi szmatami, makulaturą, łętwinami ziemniaczanymi itp.), ukształtowany w formę wałka i wtłoczony w osłonkę. Ta ostatnia - w zależności od klasy kiełbasy - może być plastikowa, fenolowo-papierowa, szklano-epoksydowa (wtedy można ją wygodnie ciąć nożycami do blachy) lub też - w najszlachetniejszych odmianach kiełbas - wykonana z jelit zwierzęcych, najlepiej nieczyszczonych.
Niektóre kiełbasy przed przekazaniem do dystrybucji miesiącami gniją i pleśnieją w zagrzybionych, pełnych szczurów magazynach. Im bardziej obelżywe miejsce przechowywania i im dłużej kiełbasa się w nim psuje, za tym bardziej szlachetną jest uważana. Tańsze i mniej szlachetne gatunki gniją dopiero na sklepowych półkach, w którym to pocesie niemałą rolę odgrya personel sklepu, do którego powinności należy regularne zbieranie z powierzchni kiełbasy grzyba i podmalowywanie jej specjalnymi bejcami, poprawiającymi kolor, liwidującymi nieszlachetny zapach oraz będącymi pożywką dla kolejnych pokoleń bakterii gnilnych - w tym pałeczek salmonelli i jadu kiełbasianego.
Najbardziej przegniłe kiełbasy zawierają szczególnie dużo jadu kiełbasianego, skądinąd znanego pod nazwą botuliny lub też botoxu. Ich konsumpcja z powodzeniem zastępuje drogie i mało skuteczne kuracje przeciwzmarszczkowe.
