Ę, Ą: Różnice pomiędzy wersjami
M (→Zobacz też) |
M (dodano cytat) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<code>''O take Polske walczyliśmy.''</code> |
<code>''O take Polske walczyliśmy.''</code> |
||
:<code>Przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych</code> |
:<code>Przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych</code> |
||
<code>''Jest to pierwszo tako poważno próbo.''</code> |
|||
:<code>Inny przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych</code> |
|||
'''Ę, Ą''' – tak zwane [[samogłoski nosowe]], wystempujonce w niektórych [[języki|jenzykach]], m.in. w [[język polski|polskim]]. Samogłoski te som wyznacznikiem osobniczego statusu społecznego. |
'''Ę, Ą''' – tak zwane [[samogłoski nosowe]], wystempujonce w niektórych [[języki|jenzykach]], m.in. w [[język polski|polskim]]. Samogłoski te som wyznacznikiem osobniczego statusu społecznego. |
||
Wersja z 14:42, 5 cze 2008
O take Polske walczyliśmy.
Przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych
Jest to pierwszo tako poważno próbo.
Inny przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych
Ę, Ą – tak zwane samogłoski nosowe, wystempujonce w niektórych jenzykach, m.in. w polskim. Samogłoski te som wyznacznikiem osobniczego statusu społecznego.
Status społeczny
Samogłoski ę i ą można wymawiać na dwa sposoby, charakterystyczne dla dwóch podstawowych klas społecznych.
- wymowa klasyczna (czyli ę, ą), zgodna z normami jenzykowymi charakteryzuje ludzi kulturalnych, oczytanych, miłych w obejściu, o szerokich zainteresowaniach, zwłaszcza sztukami plastycznymi (wielu z nich posiada bogate kolekcje dzieł mistrzów).
- wymowa wulgarna (czyli takie wymawianie, gdzie wyraźnie słychać em, om, bonć en, on, w skrajnych wypadkach – bez unosowienia – e, o), niezgodna z normami jenzykowymi, charakteryzuje kompletnych chamów, buraków i bencwałów. Każdy, kto w ten sposób pisze lub wymawia samogłoski nosowe jest skończonym idiotom, sierotom umysłowym; powinien siem leczyć na rence, bo na głowem już za późno.
- wymowa hiperpoprawna (czyli wymawianie z nienależnom pieczołowitościom każdej końcówki, np. nie bęłdęł sięł męłczył), charakterystyczna dla osób, które na co dzień mówiom wulgarnie em i om, ale w sytuacjach publicznych wystompień, starajonc siem aspirować do grona osób zwracajoncych uwagem na poprawność, przekrencajom klasycznom wymowem do granic absurdu. Wymowem hiperpoprawnom można najczenściej spotkać u bohaterów serialu tv Sendzia Anna Maria Wesołowska.
A zatem – ażeby nas nie posondzono o głupotem, lepiej trzymajmy siem mondrych i pienknych ludzi z klasom, którzy prawidłowo wymawiają ę i ą, nawet wtedy, gdy nie trzeba nic mówić.
Ę i Ą w innych jenzykach
Samogłoski nosowe ę, ą wystempujom również w innych jenzykach, na przykład:
Dodatkowo, wystempuje w tych jenzykach samogłoska an, której oficjalnie nie ma w polszczyźnie, ale wszyscy jom znamy z wyrazów: włanczać, przełanczać, wyłanczać, zdanżać, itp.
W tych jenzykach rola kulturotwórcza samogłosek nosowych jest spotengowana, bo to jest EUROPA, a nie ten nasz śmierdzoncy kont.
