Jądro Ziemi: Różnice pomiędzy wersjami
M |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
ZAWADI – mężczyzna z chirurgicznie usuniętymi narządami płciowymi. Praktyka stosowana między XVI a XVIII wiekiem. Mówi się o kastratach z małą pieczęcią, gdy usunięto tylko jądra oraz o kastratach z wielką pieczęcią, gdy usunięto cały organ wraz z członkiem (inne nazwy: trzebieniec, eunuch, rzezaniec). |
|||
'''Jądro Ziemi''' ('''barysfera''', '''nife''') – narząd rozrodczy naszej planety. Znajduje się w samym jej środku, powodując grawitację. Dzięki temu zabiegowi [[Ziemia]] przyciąga potencjalnych partnerów (jak choćby [[Księżyc]]). |
|||
Kastraci z "wielką pieczęcią" służyli w haremach. |
|||
== Płeć Ziemi == |
|||
Posiadanie jądra wskazywało by na to, iż Ziemia jest samcem. Jednak nazwa „Ziemia” (''ta Ziemia'', nie ''ten Ziemia'') wskazuje nam na kobiecą naturę naszej planety. |
|||
Kastraci z "małą pieczęcią", wykastrowani przed okresem dojrzewania, charakteryzowali się pięknymi głosami, sopranami lub altami, typowymi dla kobiet, lecz o wiele potężniejszym brzmieniu i dramatycznej barwie. W okresie największego rozkwitu opery kastraci byli obsadzani w rolach, gdzie były potrzebne tzw. "głosy anielskie". Szczególne zapotrzebowanie na kastratów w operze wiąże się z zakazem papieskim, obowiązującym w latach 1588-1793, który zabraniał kobietom publicznych występów. |
|||
{{stubkos}} |
|||
Wielu kompozytorów, np. Georg Friedrich Haendel, pisało role specjalnie dla konkretnych kastratów. Niektórzy z nich zdobyli wielką sławę, odpowiadającą dzisiejszym gwiazdom estrady. W połowie XVIII wieku w Europie opinia publiczna uznała kastrację za barbarzyństwo i praktyka kastrowania młodzieńców została oficjalnie potępiona. Stała się ukrywanym procederem. W połowie XIX wieku ostatecznie została uznana za bezprawną i karalną. Do czasu zakazu papieskiego w 1903, kastraci śpiewali w chórach kościelnych, między innymi w słynnym chórze Kaplicy Sykstyńskiej, w Watykanie. Ostatni znany kastrat - Alessandro Moreschi, znany jako Rzymski Anioł, zmarł w 1922 roku. Zachowały się mechaniczne nagrania jego głosu dokonane w 1893. |
|||
[[Kategoria:Geologia]] |
|||
[[Kategoria:Astronomia]] |
|||
Dziś partie kastratów śpiewane są przez soprany dramatyczne, kontratenory lub alty. |
|||
Literatura [edytuj] |
|||
* P. Barbier Farinelli. Prawdziwa historia genialnego kastrata, Warszawa 1998 |
|||
* D. Gwizdalanka "Kastraci - androgyniczne anioły" w: Muzyka i płeć, Kraków 2001 |
|||
Linki zewnętrzne [edytuj] |
|||
* (en) Słynni kastraci |
|||
Wersja z 16:15, 23 paź 2008
ZAWADI – mężczyzna z chirurgicznie usuniętymi narządami płciowymi. Praktyka stosowana między XVI a XVIII wiekiem. Mówi się o kastratach z małą pieczęcią, gdy usunięto tylko jądra oraz o kastratach z wielką pieczęcią, gdy usunięto cały organ wraz z członkiem (inne nazwy: trzebieniec, eunuch, rzezaniec).
Kastraci z "wielką pieczęcią" służyli w haremach.
Kastraci z "małą pieczęcią", wykastrowani przed okresem dojrzewania, charakteryzowali się pięknymi głosami, sopranami lub altami, typowymi dla kobiet, lecz o wiele potężniejszym brzmieniu i dramatycznej barwie. W okresie największego rozkwitu opery kastraci byli obsadzani w rolach, gdzie były potrzebne tzw. "głosy anielskie". Szczególne zapotrzebowanie na kastratów w operze wiąże się z zakazem papieskim, obowiązującym w latach 1588-1793, który zabraniał kobietom publicznych występów.
Wielu kompozytorów, np. Georg Friedrich Haendel, pisało role specjalnie dla konkretnych kastratów. Niektórzy z nich zdobyli wielką sławę, odpowiadającą dzisiejszym gwiazdom estrady. W połowie XVIII wieku w Europie opinia publiczna uznała kastrację za barbarzyństwo i praktyka kastrowania młodzieńców została oficjalnie potępiona. Stała się ukrywanym procederem. W połowie XIX wieku ostatecznie została uznana za bezprawną i karalną. Do czasu zakazu papieskiego w 1903, kastraci śpiewali w chórach kościelnych, między innymi w słynnym chórze Kaplicy Sykstyńskiej, w Watykanie. Ostatni znany kastrat - Alessandro Moreschi, znany jako Rzymski Anioł, zmarł w 1922 roku. Zachowały się mechaniczne nagrania jego głosu dokonane w 1893.
Dziś partie kastratów śpiewane są przez soprany dramatyczne, kontratenory lub alty.
Literatura [edytuj]
* P. Barbier Farinelli. Prawdziwa historia genialnego kastrata, Warszawa 1998 * D. Gwizdalanka "Kastraci - androgyniczne anioły" w: Muzyka i płeć, Kraków 2001
Linki zewnętrzne [edytuj]
* (en) Słynni kastraci
