Lektura

Lektura (łac. lecturus – do przeczytania) – książka, której przeczytanie warunkuje zdanie do następnej klasy, a w konsekwencji zdanie matury. O tym, co ma być lekturą, decyduje Ministerstwo Edukacji. W efekcie lista lektur zmienia się przy każdej zmianie rządu i zależy od tego co czyta i co lubi konkretny minister. Wbrew swojej łacińskiej nazwie, są to najczęściej książki nie do czytania; jest to o tyle zrozumiałe, że gdyby były ciekawsze, nie byłyby obowiązkowe, bo i tak każdy by je przeczytał.

Lektura ma ukazać uczniowi nie tylko piękno języka polskiego – co w przypadku książek starych jest dość ryzykowne, ale również pokazać wartości, niezbędne młodemu człowiekowi w życiu. Polskie lektury lansują zatem następujące wartości:

• niedbalstwo i bumelanctwo – Latarnik Sienkiewicza
• tendencje samobójcze i emo – Cierpienia młodego Wertera Goethego
• awanturnictwo, nieodpowiedzialność i brak kultury – Potop Henryka Sienkiewicza
• puszczalstwo – Chłopi W. S. Reymonta
• niezrównoważenie psychiczne – Dziady A. Mickiewicza, Kordian J. Słowackiego
• pogardę dla cudzych uczuć – Ludzie bezdomni S. Żeromskiego
• hochsztaplerkę i lawirowanie – Lalka B. Prusa
• wygodne życie bez pracy – większość z powyższych