Franciszek Fiszer: Różnice pomiędzy wersjami
Del Pacino (dyskusja • edycje) M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Sir Damiinho. Autor wycofanej wersji to 188.33.148.51.) |
|||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
{{ok}} |
{{ok}} |
||
Postać skrajnie pozytywna mimo wszystko...wszak jasno widć jej olewatorski styl bycia,na tle puszących się pseudoartystów i autorytetów wszelkiej maści na tle epoki... |
|||
Wersja z 17:55, 24 gru 2009
Franciszek Fiszer, Franc Fiszer (ur. 25 marca 1860, zm. 9 kwietnia 1937) – największy z polskich nierobów i obiboków; jak sam o sobie mówił: nie zhańbił się nigdy żadną użyteczną pracą.
Biografia
Franio urodził się w rodzinnym w majątku Ławy koło Ostrołęki. Wraz z wiekiem oraz śmiercią rodzicieli zajął się uprawianiem metafizyki, co miało ten skutek, iż w krótkim czasie uczciwie przepił i przejadł cały majątek. Niewiele zmieniło to w jego stylu życia, gdyż i tak od dawna mieszkał w warszawskich restauracjach i kawiarniach.
Po utracie płynności finansowej Franc utrzymywał się z hojności polskiej cyganerii, swym ogromnym apetytem doprowadzając co biedniejszych literatów do ruiny. Podczas tych sponsorowanych biesiad raczył zebrane towarzystwo swoimi przemyśleniami filozoficznymi, zależnymi od jakości i wystawności posiłku.
Fiszer przez całe życie zajmował się filozofią, co bardzo mu odpowiadało, gdyż filozofowanie nie wymaga wstawania od stołu, czy też z łóżka. Niestety ma tą wadę, iż kiepsko się na niej zarabia, zwłaszcza gdy nie wydaje się żadnych książek.
Niestety filozofia i metafizyka okazała się zajęciem o tyleż niemęczącym, co niewdzięcznym. Będąc w skrajnej nędzy, w 1937 roku najadł się „na zapas” w święta wielkiej nocy, wskutek czego zmarł kilka dni później z przejedzenia.
Ciekawostki
- Fiszer był prawdopodobnie inspiracją dla stworzonej przez Brzechwę postaci pana Kleksa.
