Święty Kaduk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Botyzjusz I. Ofiarą rewertu jest Marcinzow.)
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Kaduk.JPG|thumb|200px|right|Święty Kaduk we własnej osobie]]
[[Plik:Kaduk.JPG|thumb|200px|right|Święty Kaduk we własnej osobie]]
[[Plik:armia_czerowna.JPG|thumb|200px|right|Armia Czerwona wita!!]]
[[Plik:armia_czerowna.JPG|thumb|200px|right|I pod postacią Armii Czerwonej]]
'''Święty Kaduk''' (ur. [[10 lipca]] [[1428]] w [[Toledo]], zm. [[27 maja]] [[1492]] pod [[Pampeluna|Pampeluną]]) – pierwszy i jak na razie jedyny święty religii judaistycznej.
'''Święty Kaduk''' (ur. [[10 lipca]] [[1428]] w [[Toledo]], zm. [[27 maja]] [[1492]] pod [[Pampeluna|Pampeluną]]) – pierwszy i jak na razie jedyny święty religii judaistycznej.



Wersja z 18:14, 9 lut 2011

Plik:Kaduk.JPG
Święty Kaduk we własnej osobie
Plik:Armia czerowna.JPG
I pod postacią Armii Czerwonej

Święty Kaduk (ur. 10 lipca 1428 w Toledo, zm. 27 maja 1492 pod Pampeluną) – pierwszy i jak na razie jedyny święty religii judaistycznej.

Według legendy Święty Kaduk był piętnastowiecznym hiszpańskim rabinem. Rodzice mając nadzieję, że ich syn zostanie w przyszłości kolejnym prorokiem, nadali mu przezornie imię „Święty”. Gdy w 1492 roku król Ferdynand podjął decyzję o wygnaniu z kraju wszystkich Żydów, Święty Kaduk, niczym Mojżesz kilkaset lat wcześniej, stanął na czele uchodźców. Żydzi mieli dotrzeć do Francji i tam osiedlić się do czasu, gdy król francuski nie wypędzi ich do Anglii lub Niemczech. Podczas podróży Święty Kaduk został napadnięty i zabity strzałem z procy przez hiszpańskie dziecko. Nie był to jednak koniec jego błyskotliwej kariery. Dusza Kaduka towarzyszyła pochodowi przez resztę drogi do Francji i broniła jego uczestników przed nieszczęściami wszelakimi. Tak przynajmniej twierdzili przedstawiciele Narodu Wybranego. Czy można jednak ufać komuś, kto nosi pejsy i je koszerne potrawy?

Dokładna historia życia Świętego Kaduka została spisana przez członków szesnastowiecznej Świętej sekty Świętego Kaduka w „Świętych pismach Świętego Kaduka”. Wspomina się w nich o trzydziestu dwóch libacjach Świętego z samym Jahwe, pokonaniu szatana w bitwie na kciuki, ugaszeniu wiecznie gorejącego krzewu oraz założeniu państwa izraelskiego na Balearach. Członkowie Świętej sekty Świętego Kaduka udokumentowali ponad sto tysięcy przypadków pomocy Świętego Kaduka udzielonej z zaświatów Izraelitom. Autorzy „Świętych pism Świętego Kaduka” informują, że ulubioną piosenką Świętego Kaduka była „Mamona” Republiki.

Różnica między legendą a oficjalnymi świętymi pismami polega na tym, że legenda zawsze zawiera ziarno prawdy. Święte pisma już niekoniecznie.

Przez wieki o Świętym Kaduku pamiętali tylko nieliczni. Jego legenda odżyła dopiero pod koniec II Wojny Światowej, gdy społeczność żydowska dowiedziała się o śmierci Adolfa Hitlera. Miał on popełnić samobójstwo na wieść, że pod Berlinem objawił się duch Świętego Kaduka pod postacią Armii Czerwonej.

13 stycznia jest obchodzony jako Święte święto Świętego Kaduka.