Red Hot Chili Peppers: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 3: | Linia 3: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
=== Lata późniejsze === |
|||
Po nagraniu ''[[Mother's Milk]]'' i ''[[Blood Sugar Sex Magik]]'' grupa zasłynęła nie tylko w [[Stany Zjednoczone Ameryki Północnej|Stanach]], ale i Europie, a Frusciante opuścił grupę, gdyż nie mógł znieść sławy, a mógł znieść heroinę. Zastąpił go [[Dave Navarro]], prawdziwie amerykański latynos, z którym Peppersi nagrali jedną płytę. W międzyczasie Kiedis zdołał ucharakteryzować się na [[Iggy Pop|Iggy'ego Popa]], co podniosło zainteresowanie zespołem. |
|||
Gdy Navarro opuścił Red Hot Chili Peppers postanowiono ponownie przyjąć Johna, bezdomnego sprzedającego obrazy za <s>kokainę</s> chleb. Po nagraniu ''[[Californication (album)|Californication]]'', która osiągnęła ogromny sukces, mógł już sobie pozwolić na willę albo i dwie. |
|||
W roku 2002 pod wodzą [[Rick Rubin|Ricka Rubina]] wydano [[By the Way|kolejną płytę]], którą z powodu lżejszych brzmień porównywano do dokonań [[Madonna|Madonny]]. Wcale nieprzejęci tym faktem członkowie zespołu osiągnęli największy sukces w karierze – rzucili używki. |
|||
=== Reaktywacja === |
=== Reaktywacja === |
||
Kolejny raz wzięci pod oko Rubina prawie pięćdziesięcioletni już Peppersi weszli do studia, by nagrać po czteroletniej przerwie kolejny album – ''[[Stadium Arcadium]]''. Wydawnictwo przyjęto pozytywnie, piszczeli fani, czy też [[Groupies|fanki]], puszczano fajerwerki, a grupa zawitała nawet do Polski. Krytycy byli zawiedzieni, bo żaden z Peppersów nie ubrał się na biało-czerwono (oprócz Kiedisa, który na początku koncertu wybiegł w swoim biało-czerwonym szlafroku), nie to co [[U2]]. |
Kolejny raz wzięci pod oko Rubina prawie pięćdziesięcioletni już Peppersi weszli do studia, by nagrać po czteroletniej przerwie kolejny album – ''[[Stadium Arcadium]]''. Wydawnictwo przyjęto pozytywnie, piszczeli fani, czy też [[Groupies|fanki]], puszczano fajerwerki, a grupa zawitała nawet do Polski. Krytycy byli zawiedzieni, bo żaden z Peppersów nie ubrał się na biało-czerwono (oprócz Kiedisa, który na początku koncertu wybiegł w swoim biało-czerwonym szlafroku), nie to co [[U2]]. |
||
Wersja z 20:30, 2 lip 2011
Red Hot Chili Peppers, RHCP,Czerwone Gorące Papryczki Chili – kalifornijski, długowłosy zespół grający rock alternatywny, funk, a nawet metal.
Historia
Reaktywacja
Kolejny raz wzięci pod oko Rubina prawie pięćdziesięcioletni już Peppersi weszli do studia, by nagrać po czteroletniej przerwie kolejny album – Stadium Arcadium. Wydawnictwo przyjęto pozytywnie, piszczeli fani, czy też fanki, puszczano fajerwerki, a grupa zawitała nawet do Polski. Krytycy byli zawiedzieni, bo żaden z Peppersów nie ubrał się na biało-czerwono (oprócz Kiedisa, który na początku koncertu wybiegł w swoim biało-czerwonym szlafroku), nie to co U2.
W 2009 (konkretnie w grudniu) Frusciante odchodził z RHCP. Zastąpił go jakiś nieznany szarpidrut z Ataxii, zużyto 10 kg pomidorów. Wiele fanów się załamało sytuacją zespołu. Przeklinając bogu ducha winnego Johna, który chciał po prosto poużywać życia póki młody, rozwodzą się nad biednym Anthony'm i Flea. Co ciekawe, w swoich esejach o Chadzie nie wspominają. Ale on, jak wiadomo, ma swój Chickenfoot i pieprzy system.
Aktualny skład
- Anthony Kiedis – wokal, teksty, wywiady, tatuaże, zwalający z nóg uśmiech.
- Fleja – gitara basowa, szczerbaty uśmiech.
- Ktoś tam – niemy
mordercagitarzysta. Nic więcej nie wiemy. Zastępuje Johna Frusciante. - Chad Smith – bębny, wyrywanie lachonów.
Dorobek
RHCP, którzy zaczynali od coverowania Hendriksa dziś mają w dorobku prawie dziesięć płyt i prawie dziesięć razy więcej składanek.
Teksty
Teksty Papryczek od zawsze poruszały tematykę kobiet, seksu, imprez alkoholowych, szkół katolickich oraz emocji związanych ze świętami Bożego Narodzenia. Niektóre z nich są dosyć niezrozumiałe bądź ukrywane pod stosem metafor. Dla przykładu w piosence Road Tripping Anthony śpiewa o podróży z dwoma alienami, a w Parallel Universe zwierza się Jezusowi, że jest wężem pustynnym oraz królem Kalifornii.
Teledyski
Ich oryginalne pomysły często stają się inspiracją dla innych artystów. W teledysku Dani California przedstawia historię muzyki gitarowej (wykorzystane później przez Boba Sinclaira z dodaniem Eminema i Marleya), a w Californication porównuje członków zespołu do postaci z gry komputerowej (ściągnięte przez Iron Maiden).
