Upodobnienie fonetyczne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Vae. Autor wycofanej wersji to 87.206.169.127.)
Linia 4: Linia 4:


== Podział upodobnień ==
== Podział upodobnień ==
* '''Udźwiencznienie''' – jest ftedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras ''tagże'', gdzie bezdźwienczne ''[[k]]'' zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) ''[[g]]'' (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: ''k:g''.
* '''Udźwiencznienie''' – jest wtedy, gdy głoska bezdźwienczna otrzymuje dźwięczność od innej dźwiencznej, np. wyraz ''także'', gdzie bezdźwięczność ''[[k]]'' zamienia sie w dźwieńczne (nawet bardzo) ''[[g]]'' (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: ''k:g''.
* '''Ubezdźwiencznienie''' – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyras ''pszyjaciel'', ''[[rz]]:[[sz]]''
* '''Ubezdźwiencznienie''' – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyraz ''pszyjaciel'', ''[[rz]]:[[sz]]''
* '''Utrata dźwienczności na końcu wyrazu''' (zwany tesz '''zanikiem dźwienczności w wygłosie''') – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: ''chlep'' (''[[b]]:[[p]]'')
* '''Utrata dźwięczności na końcu wyrazu''' (zwany też '''zanikiem dźwieńczności w wygłosie''') – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: ''chleb'' (''[[b]]:[[p]]'')
* '''Uproszczenie grupy spółgłoskowej''' – jej wpływy załważa sie szczególnie w szypkiej mowie. Na pszykład dajmy ''[[Jabłko|japko]]''.
* '''Uproszczenie grupy spółgłoskowej''' – jej wpływy zauważa sie szczególnie w szybkiej mowie. Na pszykład dajmy ''[[Jabłko|japko]]''.


{{stubjez}}
{{stubjez}}

Wersja z 19:51, 25 wrz 2011

Upodobnienie fonetyczne – różnice miendzy tym, jak sie wyrazy pisze, a jak mówi. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak sie lubiom, że jedna pszekazuje swoje cechy tej drugiej.

Podział upodobnień

  • Udźwiencznienie – jest wtedy, gdy głoska bezdźwienczna otrzymuje dźwięczność od innej dźwiencznej, np. wyraz także, gdzie bezdźwięczność k zamienia sie w dźwieńczne (nawet bardzo) g (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: k:g.
  • Ubezdźwiencznienie – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyraz pszyjaciel, rz:sz
  • Utrata dźwięczności na końcu wyrazu (zwany też zanikiem dźwieńczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: chleb (b:p)
  • Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej wpływy zauważa sie szczególnie w szybkiej mowie. Na pszykład dajmy japko.

Szablon:Stubjez