Karabinek Tantal: Różnice pomiędzy wersjami
(Usunięty bzdury opis w nadzieji ze pojawi sie rzetelny i zgodny z prawda.) |
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to NobIiwy Guodnianin. Ofiarą rewertu jest 87.96.92.9.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Tantal.jpg|330px|thumb|Nie, to już nie jest [[Karabinek Beryl|przemalowany kałasz]]. To jest parodia kałasza...]] |
|||
Ktoś kto pisał o Tantal wz.88 prawdopodobnie nigdy nie miał tej broni w ręku i nie wie jakie było planowane jej zastosowanie. |
|||
'''Karabinek wz. 88 "Tantal"''' - [[Polska|polski]] karabin szturmowy, tania podróbka [[AK-74]]. |
|||
Cały ten opis który tu był to stek bzdur jakiegoś domoroslego mądrali. |
|||
Proponuje do czasu znalezienia rzetenego opisu tej broni,nic nie zamieszczać. |
|||
==Geneza== |
|||
To nie śmietnik! |
|||
W połowie lat osiemdziesiątych dowództwo Ludowego Wojska Polskiego nagle zorientowało się, że [[ZSRR|Wielki Brat]] od 10 lat sukcesywnie przerzuca się na nowego kałasza kalibru 5.45 mm, podczas gdy my cały czas siedzimy ze swoimi [[Karabinek AK|starymi kałachami]] kal. 7.62 mm. Szybko uznano, że pogłębiający się kryzys gospodarczy nie jest powodem, dla którego nie mielibyśmy skonstruować nowej broni, a następnie wyprodukować ze 100 tyś. egzemplarzy za potworne pieniądze, aby tylko dostosować się do kochanego sojusznika. Szybko uznano, że jednak nie ma co się przemęczać i najlepiej będzie, zgodnie ze starą tradycją, zrobić zżynkę z jakiejś innej innej broni, a najlepiej z samego [[AK-74]]. Mimo to prace nad bronią trwały prawie trzy lata, aż do roku [[1988]], a ich efekt bez wątpienia zaskoczył konstruktorów. |
|||
==Budowa== |
|||
Polscy konstruktorzy długo zastanawiali się, co można w oryginalnym kałaszu zmienić, aby przesadnie nie pogorszyć jego skuteczności. Pierwszą z takich rzeczy która przyszła im do głowy był [[kolor]], dlatego Tantala pomalowano na [[czarny (kolor)|czarno]]. Uznano jednak, że jest to trochę za mało i postanowiono zastąpić oryginalną kolbę [[metal]]owym [[pogrzebacz]]em produkcji polskiej. To nie pozostało już jednak bez negatywnych konsekwencji, gdyż kolba ta była debilnie zamocowana i szczytem zręczności było nie przyciąć sobie ręki przy jej składaniu. Po tych trwających pełny tydzień pracach uznano, że resztę czasu do mijającego na dwa i pół roku deadline`u można spędzić chlejąc wódę (co też uczyniono). Na szczęście więcej zmian nie wprowadzono, dlatego projekt wydawał się solidny i szybko zadecydowano o wprowadzeniu Tantala w roli podstawowego karabinu szturmowego [[piechota|piechoty]]. |
|||
==Osiągi i zastosowanie== |
|||
Jednak to, czego nie zdołano spieprzyć przy projektowaniu, zdołała spieprzyć łódzka fabryka broni „Łucznik”. Okazało się, że lufy produkowane przez Polskę są gorsze od radzieckich i Tantal jest dużo mniej celny od pierwowzoru. Ponadto potrafił się zacinać, co u przeróbki kałasza było absolutnie nie do przyjęcia. Jednak jako że w bloku socjalistycznym raz podjęta decyzja była zawsze słuszna, Armia Polska przez krótki okres przerzucała się na Tantala. Na szczęście zmiana sojuszy po roku [[1989]] sprawiła, że cała operacja przestała mieć sens i ta porażka polskiego przemysłu zbrojeniowego została wycofana ze służby nie mając okazji ujrzeć pola bitwy. Dziś około 5000 Tantali sprzedano wspaniałej armii Irackiej, twierdząc „niech oni się teraz męczą”. |
|||
[[Kategoria:Broń strzelecka]] |
|||
Wersja z 22:53, 23 gru 2011
Karabinek wz. 88 "Tantal" - polski karabin szturmowy, tania podróbka AK-74.
Geneza
W połowie lat osiemdziesiątych dowództwo Ludowego Wojska Polskiego nagle zorientowało się, że Wielki Brat od 10 lat sukcesywnie przerzuca się na nowego kałasza kalibru 5.45 mm, podczas gdy my cały czas siedzimy ze swoimi starymi kałachami kal. 7.62 mm. Szybko uznano, że pogłębiający się kryzys gospodarczy nie jest powodem, dla którego nie mielibyśmy skonstruować nowej broni, a następnie wyprodukować ze 100 tyś. egzemplarzy za potworne pieniądze, aby tylko dostosować się do kochanego sojusznika. Szybko uznano, że jednak nie ma co się przemęczać i najlepiej będzie, zgodnie ze starą tradycją, zrobić zżynkę z jakiejś innej innej broni, a najlepiej z samego AK-74. Mimo to prace nad bronią trwały prawie trzy lata, aż do roku 1988, a ich efekt bez wątpienia zaskoczył konstruktorów.
Budowa
Polscy konstruktorzy długo zastanawiali się, co można w oryginalnym kałaszu zmienić, aby przesadnie nie pogorszyć jego skuteczności. Pierwszą z takich rzeczy która przyszła im do głowy był kolor, dlatego Tantala pomalowano na czarno. Uznano jednak, że jest to trochę za mało i postanowiono zastąpić oryginalną kolbę metalowym pogrzebaczem produkcji polskiej. To nie pozostało już jednak bez negatywnych konsekwencji, gdyż kolba ta była debilnie zamocowana i szczytem zręczności było nie przyciąć sobie ręki przy jej składaniu. Po tych trwających pełny tydzień pracach uznano, że resztę czasu do mijającego na dwa i pół roku deadline`u można spędzić chlejąc wódę (co też uczyniono). Na szczęście więcej zmian nie wprowadzono, dlatego projekt wydawał się solidny i szybko zadecydowano o wprowadzeniu Tantala w roli podstawowego karabinu szturmowego piechoty.
Osiągi i zastosowanie
Jednak to, czego nie zdołano spieprzyć przy projektowaniu, zdołała spieprzyć łódzka fabryka broni „Łucznik”. Okazało się, że lufy produkowane przez Polskę są gorsze od radzieckich i Tantal jest dużo mniej celny od pierwowzoru. Ponadto potrafił się zacinać, co u przeróbki kałasza było absolutnie nie do przyjęcia. Jednak jako że w bloku socjalistycznym raz podjęta decyzja była zawsze słuszna, Armia Polska przez krótki okres przerzucała się na Tantala. Na szczęście zmiana sojuszy po roku 1989 sprawiła, że cała operacja przestała mieć sens i ta porażka polskiego przemysłu zbrojeniowego została wycofana ze służby nie mając okazji ujrzeć pola bitwy. Dziś około 5000 Tantali sprzedano wspaniałej armii Irackiej, twierdząc „niech oni się teraz męczą”.
