Bełkot pseudopoetycki

Bełkot pseudopoetycki – stosowany w poezji sposób pisania, który nie jest zrozumiały dla kogokolwiek, nawet dla autora wiersza. Bełkot ten używany jest przez poetów wtedy, gdy chcą aby ich dzieło wydało się nad wyraz głębokie i mające zmusić do refleksji. Już Fryderyk Nietzsche krytykował takich „poetów” pisząc mącą swe wody, aby się głębszymi zdały.

Przykłady bełkotu pseudopoetyckiego

• Nasza klepsydra odmierza głębokość naszych dusz
• Rzeź cierpienia ucieka w czarnej egzystencji od obcej róży
• Chmury świadomości plują na zemstę
  Ponownie wiatr spotyka
  Zwodnicze pożądanie
  Szatan cierpi w ponurym zniszczeniu
• Władczyni mroku – delikatnym kwiatem słodyczy
  rozedrganą struną w świetle Księżyca i w...
  ...nieznanej postaci świadomości
  kropla niezdecydowania i czara goryczy
  koronkową fala spojrzenia oszałamia szelestem jedwabiu i zapachem kwiatu wiśni płaczącej cicho nad ranem
  czy to znak wieczności?
  czy jest, a może nie jest...?
• Ludzie kłamią w upadłym niczym nowi w oczyszczeniu
• Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las? Czy z napisanej wody pić, która jej pyszczek odbije jak kalka?
• Piasek snu przepływa mi przez palce rzeczywistości
• Różane usta zaglądają w duszę czynu dźwiękiem
• Każda minuta życia w otchłaniach
  czarnych jak węgiel się skąpała
  i się bała
  i się bała...
• Bałem sie otworzyć oczy dopóki nie ujrzałem twoich.
• Powiedziałeś mi to cichym szeptem na miarę Dzwonu Zygmunta.
• Tor wolny. Nie będziemy zawadzać wam w biegu, bo odlecimy wcześniej goniąc samych siebie.
• Usta jak połówki truskawek skąpane w porannej rosie...
• Jak to jest tęsknić, kiedy się nie zna?
• Dalej i dalej na paraboli czasu
  Wznoszę się, aby za chwilę opaść na dno
  Z roślin trujących bukietem idę w garści
  Wszystko najlepsze co mogło być przepadło
  Jeśli to tylko nieznośne poplątanie
  Jeśli to tylko chwilowa zapaść woli
  Jutro spróbowałbym Cię przeprosić ładnie
  Jutro przyrzeknę Ci wszystko wynagrodzić
  Niebezpieczne i ciemne
  Moje wędrówki po piekle
• Księżyc już dawno na niebie pochmurnym, od strony lasu wieje wiatr,
  
• Burza rozpoczyna się.
  
• Cierpienie nie mija, niszczy ułamki normalności i świadomości.
  
• Tak mocno boli.... Tak boleśnie przeszywa ciało i duszę.
  
• Krzyczę w milczeniu.
  
• Z kiczu powstałeś i w kicz się obrócisz
  Nie pierwszy to raz
  Podejdź do źródła zamocz w nim dłonie
  Obetrzyj twarz

Główni przedstawiciele nurtu

Propagatorem bełkotu pseudopetyckiego w Polsce jest Piotr Kupicha, tekściarz Feela. Jego cytaty to, między innymi:

• Grasz, ale w pokonanie siebie;
• Lecz jeśli ktoś spyta mnie, czy to ja, odpowiem mu, że nie;
• A jeśli już osiągniesz cel, oddychaj tak jak w pierwszy dzień;
• To taka gra, pod niebem jest więcej nas i czujesz to. To taka myśl, ja nie wiem czy wiesz, ale lubię to;
• Często zmieniam twarze waląc głową w stół.
• Chcę zachłysnąć się twoim czystym powietrzem, bo kto pasuje tak jak ja do twoich bladych ust?;
• Piękne słowa mówią wszystko, lecz nie zmienią nic;
• Głos rozpuszcza łzy, gdzieś za oknem ktoś udaje kogoś, ale nie jest nim. Bo pełno w nas energii i pełne szklanki są;
• A wiem, że teraz to już nie wiem nic, to wszystko mi się śni. Kołyszę się bo wieje wiatr, to nie tak, wiatr kołysze ciszę.

I najsłynniejsze:

• Widzę obraz Twój, w pustej szklance pomarańcze to dobytek mój.

Innym, znanym przedstawicelem nurtu jest Michał Wiśniewski:

• Wstań, powiedz nie jestem sam, i nigdy więcej już nikt nie powie sępie miłości, nie kochasz
• a ja mam już dość, więc dosyć tego, pytam czego, mam już dość, poszli stąd
• Nie ufam trzęsącej się z zimna
  Na głodzie i zielonym obłokom
  Tym padającym na twarz
  Spoglądam oko w oko

Zobacz też

• bełkot pseudofilozoficzny
• bełkot pseudonaukowy
• wiersz gotycki
• poezja
• bełkot
• hip-hop

Linki zewnętrzne

• Generator