Immanuel Kant: Różnice pomiędzy wersjami
Znacznik: edytor źródłowy |
(Ale to wystarczy tak) Znaczniki: skórka mobilna edytor źródłowy |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
{{cytat|O kant dupy to rozbić!|Student w trakcie czytania dzieł '''Kanta'''}} |
{{cytat|O kant dupy to rozbić!|Student w trakcie czytania dzieł '''Kanta'''}} |
||
'''Immanuel Kant''' (ur. [[22 kwietnia]] [[1724]] w [[Kaliningrad |
'''Immanuel Kant''' (ur. [[22 kwietnia]] [[1724]] w [[Kaliningrad]]zie, zm. [[12 lutego]] [[1804]]) – niemiecki [[filozof]] najbardziej znany z faktu nieopuszczania swojej rodzinnej mieściny w trakcie swojego całego żywota. Typowy no-life tamtych czasów. Autor wielu trudnych słów, takich jak [[imperatyw kategoryczny]], które przychodziły mu do głowy, gdy całymi dniami grał w ówczesne odpowiedniki dzisiejszego Sapera. Jest na ustach wielu, głównie za sprawą przekleństw studentów filozofii, którzy nie mają pojęcia, o co właściwie geniuszowi chodziło. Typowy wyznawca myśli filozoficznej Kanta przejawia symptom całkowitego poddawania w wątpliwość każdego istniejącego zjawiska i odpowiada na każde pytanie pytaniem. Przykład: |
||
:– Czy uważasz, że dzisiejszy obiad był dobry? |
:– Czy uważasz, że dzisiejszy obiad był dobry? |
Wersja z 06:20, 3 cze 2015
Niebo gwiaździste nade mną, a w środku same kanty.
- Immanuel o sobie
O kant dupy to rozbić!
- Student w trakcie czytania dzieł Kanta
Immanuel Kant (ur. 22 kwietnia 1724 w Kaliningradzie, zm. 12 lutego 1804) – niemiecki filozof najbardziej znany z faktu nieopuszczania swojej rodzinnej mieściny w trakcie swojego całego żywota. Typowy no-life tamtych czasów. Autor wielu trudnych słów, takich jak imperatyw kategoryczny, które przychodziły mu do głowy, gdy całymi dniami grał w ówczesne odpowiedniki dzisiejszego Sapera. Jest na ustach wielu, głównie za sprawą przekleństw studentów filozofii, którzy nie mają pojęcia, o co właściwie geniuszowi chodziło. Typowy wyznawca myśli filozoficznej Kanta przejawia symptom całkowitego poddawania w wątpliwość każdego istniejącego zjawiska i odpowiada na każde pytanie pytaniem. Przykład:
- – Czy uważasz, że dzisiejszy obiad był dobry?
Odpowiada najpierw:
- – To zależy od tego, co rozumiesz przez dobry.
Zaś potem:
- – To zależy od tego, co rozumiesz przez obiad.
Często też podaje przykład krzesła, jako podmiotu, a nie przedmiotu i cytuje: „żeby opisać krzesło, należy wczuć się w krzesło i myśleć, że się jest krzesłem. Opisać się z tej perspektywy, a nie z perspektywy człowieka, który widzi krzesło”. A potem dodaje „A co rozumiesz przez widzi?”.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny filozofii. Jeśli zastanawiasz się, czemu białe nie jest czarne – rozbuduj go.