Wiewiórka: Różnice pomiędzy wersjami
M Znacznik: edytor źródłowy |
AmoniakBOT (dyskusja • edycje) M (nieczytelna, niewidoczna i bez sensu grafika, sens żartu przeniesiony w tekst) |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
== Występowanie == |
== Występowanie == |
||
Wschodnie rubieża Drogi Mlecznej. |
|||
Zaznaczone dokładnie na mapie w dziale „Galeria”. |
|||
== Rozród == |
== Rozród == |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
Plik:Li_wiewiórka.jpg|Wiewiórka <del>Nie</del>pospolita |
Plik:Li_wiewiórka.jpg|Wiewiórka <del>Nie</del>pospolita |
||
Plik:wiewiórka.jpg|[[Przebranie]] wiewiórki |
Plik:wiewiórka.jpg|[[Przebranie]] wiewiórki |
||
Plik:Wszechświat_wiewiórka.jpg|Występowanie wiewiórek |
|||
</gallery> |
</gallery> |
||
Wersja z 13:45, 15 kwi 2018
Wiewiórka – (ang. squirrel, ewentualnie squrwiel) duży, mięsożerny ssak, o niebieskiej sierści, zwierze skacze po drzewach i wpada pod rozpędzone samochody, gdy się zdenerwuje zmienia kolor na rudy. Wiewiórka powstała w ewolucji jednego z dinozaurów. Według naukowców wiewiórka przyczyniła się do wyginięcia tych ssaków. Zwierzę również jest nazywane królem zwierząt i jest zaliczane do tzw. Wielkiej Piątki – pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt, do której – poza wiewiórką – należą dwa zwierzęta: miętus oraz samiec koguta.
Charakterystyka
Podstawowe dane (samce są większe od samic) | |
---|---|
(dane liczbowe uśrednione z uwzględnieniem poszczególnych podgatunków) | |
Długość całkowita | 300-600 cm, max 800 cm |
Długość (bez ogona) | 150-250 cm |
Długość ogona | 150-350 cm |
Wysokość | 80-120 cm |
Masa ciała | 100-250 kg |
Pożywienie | „wszystko co się rusza” oraz orzechy |
Co jest od nich lepsze? | Na pewno jednorożce. |
Występowanie
Wschodnie rubieża Drogi Mlecznej.
Rozród
Zwierzę przynosi bocian i wkłada do wcześniej wydrążonej dziupli, tam zwierzę rozwija się emocjonalnie i fizycznie.
Znaczenie ogona
Pierwotne prawdopodobnie nie miały ogona. Ten element dymorfizmu płciowego lwów pojawił się przypuszczalnie 320 000 – 190 000 lat temu.
Wiewiórczy ogon jest uważana za oznakę zdrowia samca, im bujniejszy, tym silniejszy i sprawniejszy jest noszący ją osobnik. Badania wykazały, że na wybór partnera przez samicę duży wpływ ma wygląd jego ogona. Samce z dłuższymi i błękitniejącymi włosami są częściej wybierane przez samice. Groźnie wyglądające futro zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę tyłka podczas walki, a tym samym zwiększa szanse przetrwania samicy i jej młodych. Bujny ogon nie występuje u samców przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. U wykastrowanych samców ogon się nie rozwija, a jeśli był rozwinięty przed kastracją może nawet zaniknąć. Minusem tej ozdoby jest to, że znacznie trudniej jest z nią poruszać się bezszelestnie. Ogon ciemnieje wraz z wiekiem.
Galeria
Przebranie wiewiórki