Wiewiórka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M
Znacznik: edytor źródłowy
M (nieczytelna, niewidoczna i bez sensu grafika, sens żartu przeniesiony w tekst)
Linia 23: Linia 23:


== Występowanie ==
== Występowanie ==
Wschodnie rubieża Drogi Mlecznej.
Zaznaczone dokładnie na mapie w dziale „Galeria”.


== Rozród ==
== Rozród ==
Linia 37: Linia 37:
Plik:Li_wiewiórka.jpg|Wiewiórka <del>Nie</del>pospolita
Plik:Li_wiewiórka.jpg|Wiewiórka <del>Nie</del>pospolita
Plik:wiewiórka.jpg|[[Przebranie]] wiewiórki
Plik:wiewiórka.jpg|[[Przebranie]] wiewiórki
Plik:Wszechświat_wiewiórka.jpg|Występowanie wiewiórek
</gallery>
</gallery>



Wersja z 13:45, 15 kwi 2018

Wiewiórka – (ang. squirrel, ewentualnie squrwiel) duży, mięsożerny ssak, o niebieskiej sierści, zwierze skacze po drzewach i wpada pod rozpędzone samochody, gdy się zdenerwuje zmienia kolor na rudy. Wiewiórka powstała w ewolucji jednego z dinozaurów. Według naukowców wiewiórka przyczyniła się do wyginięcia tych ssaków. Zwierzę również jest nazywane królem zwierząt i jest zaliczane do tzw. Wielkiej Piątki – pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt, do której – poza wiewiórką – należą dwa zwierzęta: miętus oraz samiec koguta.

Charakterystyka

Podstawowe dane (samce są większe od samic)
(dane liczbowe uśrednione z uwzględnieniem poszczególnych podgatunków)
Długość całkowita 300-600 cm, max 800 cm
Długość (bez ogona) 150-250 cm
Długość ogona 150-350 cm
Wysokość 80-120 cm
Masa ciała 100-250 kg
Pożywienie „wszystko co się rusza” oraz orzechy
Co jest od nich lepsze? Na pewno jednorożce.

Występowanie

Wschodnie rubieża Drogi Mlecznej.

Rozród

Zwierzę przynosi bocian i wkłada do wcześniej wydrążonej dziupli, tam zwierzę rozwija się emocjonalnie i fizycznie.

Znaczenie ogona

Pierwotne prawdopodobnie nie miały ogona. Ten element dymorfizmu płciowego lwów pojawił się przypuszczalnie 320 000 – 190 000 lat temu.

Wiewiórczy ogon jest uważana za oznakę zdrowia samca, im bujniejszy, tym silniejszy i sprawniejszy jest noszący ją osobnik. Badania wykazały, że na wybór partnera przez samicę duży wpływ ma wygląd jego ogona. Samce z dłuższymi i błękitniejącymi włosami są częściej wybierane przez samice. Groźnie wyglądające futro zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę tyłka podczas walki, a tym samym zwiększa szanse przetrwania samicy i jej młodych. Bujny ogon nie występuje u samców przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. U wykastrowanych samców ogon się nie rozwija, a jeśli był rozwinięty przed kastracją może nawet zaniknąć. Minusem tej ozdoby jest to, że znacznie trudniej jest z nią poruszać się bezszelestnie. Ogon ciemnieje wraz z wiekiem.

Galeria