Legolas

Legolas - wydelikacone książątko z uszami w sztorc, pochodzace z niejakiego Leśnego Królestwa. Pewnego pięknego dnia przybywa z wizytą do swoich starych znajomych z Rivendell z nadzieja zobaczenia swej dawbej przyjaciółki Arweny. Niestety dowiaduje sie tam, że piękna księżniczka już od dawna wystawia go z jakimś krzywym bublem, który podaje sie za potomka wielkich królów. Sfrustrowany Legolas postanawia odzyskać swą "przyjaciółkę" i wyciąga na wierzch homoseksualna aferę Aragorna i Froda, których widział podobno na jakiejś Paradzie Równości, jak okładali pięściami służby porządkowe. I choć mogłoby się wydawać, że tutaj kończą sie problemy pięknego Legolasa, okazuje się, że jest to dopiero ich początek. Jako główny dobroczyńca Elronda i obrońca czci jego pięknej córki zostaje wplątany w kolejna aferę, tym razem pierścionkową. Ma dopilnować zniszczenia zaręczynowej obrączki Froda i Aragorna. Nieszczęsny Legolas, który wczesniej nie potrafił przewidzieć konsekwencji swego działania, musi wziąć udział w śmiertelnie niebezpiecznej i niemożliwej do wykonania misji, której, z niewiadomych powodów przewodniczy niejaki diler, znany szerzej pod pseudonimem Gandalf. Cała ta sprawa coraz mniej podoba sie Legolasowi, a szczyt rozpaczy osiaga on w strasznie ciemnych, brzydkich i brudnych otchłaniach kopalni Moria, gdzie Gandalf, ścigany przez bossa mafii zwanego Balrogiem, któremu niewątpliwie winny był forsę, wpada w otchłań, zabierając ze soba ostatnie legolasowe lusterko. Zrozpaczone książątko doznaje ukojenia, biorąc odpręzajacą kąpiel w źródełku Galadrieli. Niestety zapchał odpływ swymi przecudnymi blond włosami i wściekła Galadriela zapakował cała drużyne na łódki i wysłała na Wielką Rzekę, bez nadziei na powrót. Kolejnych komplikacji dostarczył niespodziewny rozpad związku Aragorna i Froda, króry postanowił nagle odejść ze swym wiernym Samem, zabierając ze soba zaręczynowa obrączkę. Aragorn jednak, jak sie okazało, odczuwał dziwny pociąg do niziołków i porzucony przez Froda postanowił poszukac ukojenia w ramionach Peregrina i Meriadoka, a ponieważ musiał ich najpierw uwolnić z łap ohydnych Uruk-Hai, którzy również odczuwali pociąg do niziołków, a zwłaszczo do ich stóp. Homoseksualne zapędy Aragorna rzuciły biednego Legolasa w wir strasznych wydarzeń, które stały sie dla niego tak wielką traumą, że nie należy sie nad nimi rozwodzić. Jednak Legolas dla swojej Arweny był w stanie zrobić wiele. Dzielnie zniósł nawet utratę pięciu swoich pięknych włosów, których musiał użyć do zreperowania cieciwy łuku (książątko, nie księżątka, ale elf potrafi...). Przeżył jednak wielki zawód miłosny, gdyż po zakończeniu całej afery z obrączka, do której nagle pretensje zaczęły sobie rościć jakieś osoby trzecie, w tym niejaki Sauron (którymeu podobno chodziło tylko o piwo), Arwena mimo wszystko postanowiła zwiazać sie z Aragornem. Na odchodnym powiedziała tylko Legolasowi, że woli być królową Zjednoczonych Królestw Gondoru i Arnoru, niz jakiegoś tak zasmarkanego Leśnego Zadupia. Powiedziała mu też, że jest strasznie nudny, drętwy i staroświecki, i narobił jej chłopakowi obciachu przed całym Śródziemiem. Dotkniety do żywego Legolas niespodziewanie zatęsknił za morzem. Postanowił zbudować okret i odpłynąć, jak najdalej od tego niewdzięcznego świata, w którym nie docenia się ani jego zasług, ani urody. Na swój statek zabrał Legolas tylko jednego towarzysza, wiernego przyjaciela Gimlego, który, jak sie póxniej okazało, juz od dawna bardzo cenił sobie wdzięki Legolasa. Podobno razem odpłynęli na najdalszy zachód i trafili do Niesmiertelnych Krain, gdzie Legolasa, podczas spotkania z Galadriela, nie omineło manto za zatkane źródełko.