Miecz: Różnice pomiędzy wersjami
(rekategoryzacja) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Miecz''' – taki nóż, tylko dłuższy i z poprzeczką, by jego użytkownik nie poodcinał sobie palców. |
'''Miecz''' – taki nóż, tylko dłuższy i z poprzeczką, by jego użytkownik nie poodcinał sobie palców. |
||
Miecze stosowano w [[Średniowiecze|średniowieczu]] jako [[broń]]. Były ciężkie i niepraktyczne, bo wykuwano je z |
Miecze stosowano w [[Średniowiecze|średniowieczu]] jako [[broń]]. Były ciężkie i niepraktyczne, bo wykuwano je z żelaza. Używali ich głównie [[rycerz]]e, bo nikt inny nie potrafił ich podnieść, a co dopiero nimi machać. Dlatego zostały wyparte przez lepszą broń, taką jak np. [[kij]]e i [[Kamień|kamienie]]. |
||
Walka mieczem polegała na zadawaniu ciosów i parowaniu ich |
Walka mieczem polegała na zadawaniu ciosów i parowaniu ich czajnikiem. Rycerz nosił grubą [[Zbroja|zbroję]], więc praktycznie nie mógł się poruszać, a jeśli dostał mieczem, to nic mu się nie działo. Dlatego walki mieczem trwały godzinami, dniami, a nawet miesiącami, aż któryś z walczących umarł przez rozległe ścierpnięcie organizmu bądź atak klaustrofobii w ciasnym pancerzu. |
||
Obecnie miecze robi się z |
Obecnie miecze robi się z drewna bądź ze styropianu, przez co znacznie łatwiej jest ich używać. |
||
Robieniem mieczy zajmowali się [[kowal]]e. Najpierw znajdowali rudę prętów i brali kilka na warsztat. Następnie je przypalali, aż zżółkły, i tłukli |
Robieniem mieczy zajmowali się [[kowal]]e. Najpierw znajdowali rudę prętów i brali kilka na warsztat. Następnie je przypalali, aż zżółkły, i tłukli kowadłami. Po tych operacjach pręty zaczęły wyglądać jak miecz. Na końcu hartowali w wiaderku i ostrzyli. |
||
Miecze dzielą się na długie, krótkie, średnie i |
Miecze dzielą się na długie, krótkie, średnie i japońskie. |
||
Klękanie do miecza również jeszcze nikomu nie zaszkodziło. |
Klękanie do miecza również jeszcze nikomu nie zaszkodziło. |
||
Wersja z 15:49, 30 cze 2007
|
Ten artykuł dotyczy rodzaju scyzoryka. Zobacz też „Miecz” Szcześniak. |
Miecz – taki nóż, tylko dłuższy i z poprzeczką, by jego użytkownik nie poodcinał sobie palców.
Miecze stosowano w średniowieczu jako broń. Były ciężkie i niepraktyczne, bo wykuwano je z żelaza. Używali ich głównie rycerze, bo nikt inny nie potrafił ich podnieść, a co dopiero nimi machać. Dlatego zostały wyparte przez lepszą broń, taką jak np. kije i kamienie.
Walka mieczem polegała na zadawaniu ciosów i parowaniu ich czajnikiem. Rycerz nosił grubą zbroję, więc praktycznie nie mógł się poruszać, a jeśli dostał mieczem, to nic mu się nie działo. Dlatego walki mieczem trwały godzinami, dniami, a nawet miesiącami, aż któryś z walczących umarł przez rozległe ścierpnięcie organizmu bądź atak klaustrofobii w ciasnym pancerzu.
Obecnie miecze robi się z drewna bądź ze styropianu, przez co znacznie łatwiej jest ich używać.
Robieniem mieczy zajmowali się kowale. Najpierw znajdowali rudę prętów i brali kilka na warsztat. Następnie je przypalali, aż zżółkły, i tłukli kowadłami. Po tych operacjach pręty zaczęły wyglądać jak miecz. Na końcu hartowali w wiaderku i ostrzyli.
Miecze dzielą się na długie, krótkie, średnie i japońskie.
Klękanie do miecza również jeszcze nikomu nie zaszkodziło.
