NonNews:Religa: okazyjnie się piło: Różnice pomiędzy wersjami
(nius) |
M |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Były minister zdrowia, profesor Religa przyznał, że kiedyś okazyjnie spożywało się [[alkohol]] przynoszony przez pacjentów.''' |
'''Były minister zdrowia, profesor Religa przyznał, że kiedyś okazyjnie spożywało się [[alkohol]] przynoszony przez pacjentów.''' |
||
Zbigniew Religa w wywiadzie dla [[Przedjutrze|Przedjutrza]] szeroko opowiedział jakie to były okazje, ile i jakiego typu alkohole się spożywało oraz jakie zakąski figurowały na stole, operacyjnym rzecz jasna. |
Zbigniew Religa w wywiadzie dla „[[Przedjutrze|Przedjutrza]]” szeroko opowiedział, jakie to były okazje, ile i jakiego typu alkohole się spożywało oraz jakie zakąski figurowały na stole, operacyjnym rzecz jasna. |
||
'''„Przedjutrze”: Panie profesorze czy przypomina sobie pan jakieś konkretne sytuacje, w których był spożywany alkohol?''' |
'''„Przedjutrze”: Panie profesorze, czy przypomina sobie pan jakieś konkretne sytuacje, w których był spożywany alkohol?''' |
||
Zbigniew Religa: Tak pamiętam pewien piątek gdy mieliśmy piekielnie trudną operację lewej komory serca, połączoną ze wstawieniem pacjentowi tytanowych zastawek w prawym przedsionku. Po udanym otwarciu klatki piersiowej wzniosłem pierwszy skromny toast, po dostaniu się do wnętrza przedsionka anestezjolog wzniósł kolejny. Potem jakoś tak poszło, że w zasadzie każde udane cięcie świętowaliśmy kieliszeczkiem wódki. |
Zbigniew Religa: Tak, pamiętam pewien piątek, gdy mieliśmy piekielnie trudną operację lewej komory serca, połączoną ze wstawieniem pacjentowi tytanowych zastawek w prawym przedsionku. Po udanym otwarciu klatki piersiowej wzniosłem pierwszy skromny toast, po dostaniu się do wnętrza przedsionka anestezjolog wzniósł kolejny. Potem jakoś tak poszło, że w zasadzie każde udane cięcie świętowaliśmy kieliszeczkiem wódki. |
||
'''„P”: ... ale pacjent na stole w narkozie, a wy państwo tak nad nim wódkę...''' |
'''„P”: ... ale pacjent na stole w narkozie, a wy państwo tak nad nim wódkę...''' |
||
Zbigniew Religa: Ha ha ha, no cóż pacjentowi też polaliśmy, ale to już zupełnie przypadkiem bo pielęgniarce troszkę się ręka omsknęła i za dużo polała, akurat nad polem operacyjnym. Jednak w związku z tym pacjent w żaden sposób nie może powiedzieć, żeby był pokrzywdzony. |
Zbigniew Religa: Ha, ha, ha, no cóż, pacjentowi też polaliśmy, ale to już zupełnie przypadkiem, bo pielęgniarce troszkę się ręka omsknęła i za dużo polała, akurat nad polem operacyjnym. Jednak w związku z tym pacjent w żaden sposób nie może powiedzieć, żeby był pokrzywdzony. |
||
'''„P”: I operacja się udała?''' |
'''„P”: I operacja się udała?''' |
||
Zbigniew Religa: Oczywiście! |
Zbigniew Religa: Oczywiście! Jedynym niemiłym akcentem było to, że przez przypadek zjadłem kawałek mięśnia sercowego, bo mi się pomylił z tatarem, który stał obok. Pacjent wybudził się nazajutrz rano w wyśmienitym nastroju, ja natomiast, muszę przyznać, w nieco gorszym. |
||
'''„P”: Rozumiem, kac moralny?''' |
'''„P”: Rozumiem, kac moralny?''' |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
'''„P”: Boże, to straszne!!!''' |
'''„P”: Boże, to straszne!!!''' |
||
Zbigniew Religa: Faktycznie straszne. Okazało się, że to był dentysta |
Zbigniew Religa: Faktycznie, straszne. Okazało się, że to był dentysta. Gdy poszedłem do niego wyrwać bolący ząb, powyrywał mi wszystkie naokoło, a ten bolący zostawił. |
||
'''„P”: ... nie wiem co mam powiedzieć... |
'''„P”: ... nie wiem co mam powiedzieć... |
||
Zbigniew Religa: Jak to co? Proszę państwa proszę się obudzić! Tu jest [[Polska]], tu się pije! |
Zbigniew Religa: Jak to co? Proszę państwa proszę się obudzić! Tu jest [[Polska]], tu się pije! |
||
==Źródło== |
==Źródło== |
||
Wersja z 16:50, 13 sty 2008
12 stycznia 2008
Były minister zdrowia, profesor Religa przyznał, że kiedyś okazyjnie spożywało się alkohol przynoszony przez pacjentów.
Zbigniew Religa w wywiadzie dla „Przedjutrza” szeroko opowiedział, jakie to były okazje, ile i jakiego typu alkohole się spożywało oraz jakie zakąski figurowały na stole, operacyjnym rzecz jasna.
„Przedjutrze”: Panie profesorze, czy przypomina sobie pan jakieś konkretne sytuacje, w których był spożywany alkohol?
Zbigniew Religa: Tak, pamiętam pewien piątek, gdy mieliśmy piekielnie trudną operację lewej komory serca, połączoną ze wstawieniem pacjentowi tytanowych zastawek w prawym przedsionku. Po udanym otwarciu klatki piersiowej wzniosłem pierwszy skromny toast, po dostaniu się do wnętrza przedsionka anestezjolog wzniósł kolejny. Potem jakoś tak poszło, że w zasadzie każde udane cięcie świętowaliśmy kieliszeczkiem wódki.
„P”: ... ale pacjent na stole w narkozie, a wy państwo tak nad nim wódkę...
Zbigniew Religa: Ha, ha, ha, no cóż, pacjentowi też polaliśmy, ale to już zupełnie przypadkiem, bo pielęgniarce troszkę się ręka omsknęła i za dużo polała, akurat nad polem operacyjnym. Jednak w związku z tym pacjent w żaden sposób nie może powiedzieć, żeby był pokrzywdzony.
„P”: I operacja się udała?
Zbigniew Religa: Oczywiście! Jedynym niemiłym akcentem było to, że przez przypadek zjadłem kawałek mięśnia sercowego, bo mi się pomylił z tatarem, który stał obok. Pacjent wybudził się nazajutrz rano w wyśmienitym nastroju, ja natomiast, muszę przyznać, w nieco gorszym.
„P”: Rozumiem, kac moralny?
Zbigniew Religa: Nie, taki zupełnie zwykły. Bo mieliśmy jeszcze potem przeszczep serca, ale tu wyszły już pewne problemy, bo po tym jak wypiliśmy za udaną operację, okazało się, że przeszczepiliśmy serce koledze, który położył się spać na łóżku pacjenta po męczącym dyżurze.
„P”: Boże, to straszne!!!
Zbigniew Religa: Faktycznie, straszne. Okazało się, że to był dentysta. Gdy poszedłem do niego wyrwać bolący ząb, powyrywał mi wszystkie naokoło, a ten bolący zostawił.
„P”: ... nie wiem co mam powiedzieć...
Zbigniew Religa: Jak to co? Proszę państwa proszę się obudzić! Tu jest Polska, tu się pije!
Źródło
- Wirtualna Polska, 12 stycznia 2008.
