Bimber: Różnice pomiędzy wersjami
(gfjg) |
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 94.40.44.199. Autor wycofanej wersji to 83.13.233.242.) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{youtube|<youtube width="250" height="250">WrZZTFSHRn8</youtube>|right|Bimbru na święta nie będzie!}} |
|||
'''Bimber, samogonka, Polski Koniak Wytwarzany Nocą, Wiejska Wódka Wyborowa''' (ang. BIM beer) – napój wyskokowy na bazie kartofli, rzadziej trocin. Spożywany głownie przez mieszkańców [[Rosja|Rosji]] i [[Europa|Europy]] wschodniej. Spożycie w innych rejonach jest śladowe. Dawki śmiertelne to ok. 2 promile dla całego [[świat]]a oraz więcej niż 12,6 promili dla krajów postsowieckich. |
|||
==Produkcja== |
|||
Bimber to wspaniały przykład rzemiosła i kuchni ludowej. Aby go upędzić, potrzebna jest studnia, parnik, kilkanaście metrów szlaucha albo też silikonowych rurek, a także składniki czyli węglowodorowa podstawa ([[zboże|zboży]], [[ziemniak|bulwa]], jabłka a jeśli chcemy samogon luksusowy to koniecznie biały [[cukier]]), drożdże (do zakupu w każdym sklepie) i woda. Zmieszawszy zostawia się to w wiadrze, korycie lub parniku (zależy od rozmiaru przedsięwzięcia) na kilka dni. Następnie się kilkakrotnie pędzi. Bimbrownictwo jest zakazane prawem tylko w Polsce. Ludy zachodnie są na pędzenie bimbru za głupie i za chaotyczne, zaś co do mieszkańców wschodu i północnego wschodu, to gdyby zakazać pędzenia [[Rosjanie|Ruskim]], [[Finowie|Finom]] albo też [[Białorusini|Baszłamakom]], skończyłoby się to ogólnonarodowym [[powstanie|powstaniem]] i puczem przeciwko panującej aktualnie ekipie. W Polsce radzi się z tym inaczej. Gdy przy produkcji lub konsumpcji kacapnie nas [[policja]] to się mówi, że wesele córki i daje się im butelkę albo dwie. Gdy wyczai nas [[ksiądz]], to można go spławić stwierdzeniem "Pan Jezus na dzbany w Kanie Galilejskiej akcyzy nie naklejał". Jeśli spotkamy podczas procesu technologicznego kogoś z lokalnego ludu, to zazwyczaj nie ma z tym problemu, no chyba że trafiliśmy na wyjątkowego chuja, co zaraz poleci podkablować. |
|||
==Piosenki ludowe== |
|||
Oto fragment jednej z polskich piosenek ludowych: |
|||
:<code>Płynie, bimber płynie, po polskiej krainie,</code> |
|||
:<code>a dopóki płynie, Polska nie zaginie {bis}</code> |
|||
:<code> Bimber, bimber, bimber dajcie,</code> |
|||
:<code> a jak nie to spierdalajcie.</code> |
|||
==Przepis== |
|||
Przepisem na bimber jest [[Bitwa pod Grunwaldem]] (dla niewtajemniczonych 1410), |
|||
czyli 1-4-10 - 1 kg cukru, 4 litry wody i 10 dag drożdży. |
|||
==Destylacja== |
|||
Destylacja jest wbrew pozorom czynnością prostą. Wystarczy naczynie w którym powyższa mieszanina dojrzewała przez pewien czas, postawić na ogień. Wskazana jest do tego specjalna aparatura, którą może zbudować tylko [[Polak]], [[Rusek|Rosjanin]] lub inna osoba z kraju, w którym czci się ten szlachetny trunek. |
|||
Niektórzy mówią, żeby odrzucić pierwszą część destylatu. Jest to kłamstwo, ponieważ pierwsza ćwiartka zawiera najwięcej duszy bimbru. |
|||
{{stubalk}} |
|||
[[Kategoria:Alkohole]] |
Wersja z 13:09, 25 wrz 2009
Provided ID could not be validated. Bimber, samogonka, Polski Koniak Wytwarzany Nocą, Wiejska Wódka Wyborowa (ang. BIM beer) – napój wyskokowy na bazie kartofli, rzadziej trocin. Spożywany głownie przez mieszkańców Rosji i Europy wschodniej. Spożycie w innych rejonach jest śladowe. Dawki śmiertelne to ok. 2 promile dla całego świata oraz więcej niż 12,6 promili dla krajów postsowieckich.
Produkcja
Bimber to wspaniały przykład rzemiosła i kuchni ludowej. Aby go upędzić, potrzebna jest studnia, parnik, kilkanaście metrów szlaucha albo też silikonowych rurek, a także składniki czyli węglowodorowa podstawa (zboży, bulwa, jabłka a jeśli chcemy samogon luksusowy to koniecznie biały cukier), drożdże (do zakupu w każdym sklepie) i woda. Zmieszawszy zostawia się to w wiadrze, korycie lub parniku (zależy od rozmiaru przedsięwzięcia) na kilka dni. Następnie się kilkakrotnie pędzi. Bimbrownictwo jest zakazane prawem tylko w Polsce. Ludy zachodnie są na pędzenie bimbru za głupie i za chaotyczne, zaś co do mieszkańców wschodu i północnego wschodu, to gdyby zakazać pędzenia Ruskim, Finom albo też Baszłamakom, skończyłoby się to ogólnonarodowym powstaniem i puczem przeciwko panującej aktualnie ekipie. W Polsce radzi się z tym inaczej. Gdy przy produkcji lub konsumpcji kacapnie nas policja to się mówi, że wesele córki i daje się im butelkę albo dwie. Gdy wyczai nas ksiądz, to można go spławić stwierdzeniem "Pan Jezus na dzbany w Kanie Galilejskiej akcyzy nie naklejał". Jeśli spotkamy podczas procesu technologicznego kogoś z lokalnego ludu, to zazwyczaj nie ma z tym problemu, no chyba że trafiliśmy na wyjątkowego chuja, co zaraz poleci podkablować.
Piosenki ludowe
Oto fragment jednej z polskich piosenek ludowych:
Płynie, bimber płynie, po polskiej krainie,
a dopóki płynie, Polska nie zaginie {bis}
Bimber, bimber, bimber dajcie,
a jak nie to spierdalajcie.
Przepis
Przepisem na bimber jest Bitwa pod Grunwaldem (dla niewtajemniczonych 1410), czyli 1-4-10 - 1 kg cukru, 4 litry wody i 10 dag drożdży.
Destylacja
Destylacja jest wbrew pozorom czynnością prostą. Wystarczy naczynie w którym powyższa mieszanina dojrzewała przez pewien czas, postawić na ogień. Wskazana jest do tego specjalna aparatura, którą może zbudować tylko Polak, Rosjanin lub inna osoba z kraju, w którym czci się ten szlachetny trunek. Niektórzy mówią, żeby odrzucić pierwszą część destylatu. Jest to kłamstwo, ponieważ pierwsza ćwiartka zawiera najwięcej duszy bimbru.