Upodobnienie fonetyczne: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to HollyBlue. Autor wycofanej wersji to 83.8.51.29.) |
(analfabetyzm w polsce rosnie:D) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{osoba styl}} |
{{osoba styl}} |
||
'''Upodobnienie fonetyczne''' – różnice |
'''Upodobnienie fonetyczne''' – różnice miedzy tym, jak sie wyrazy [[Pismo|pisze]], a jak [[Mowa|mówi]]. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie [[Spółgłoska|spółgłoski]] w wyrazie tak sie lubia, że jedna przekazuje swoje cechy tej drugiej. |
||
== Podział upodobnień == |
== Podział upodobnień == |
||
* ''' |
* '''Udźwiecznienie''' – jest wtedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras ''tagże'', gdzie bezdźwienczne ''[[k]]'' zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) ''[[g]]'' (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: ''k:g''. |
||
* '''Ubezdźwiencznienie''' – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyras ''pszyjaciel'', ''[[rz]]:[[sz]]'' |
* '''Ubezdźwiencznienie''' – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyras ''pszyjaciel'', ''[[rz]]:[[sz]]'' |
||
* '''Utrata dźwienczności na końcu wyrazu''' (zwany tesz '''zanikiem dźwienczności w wygłosie''') – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: ''chlep'' (''[[b]]:[[p]]'') |
* '''Utrata dźwienczności na końcu wyrazu''' (zwany tesz '''zanikiem dźwienczności w wygłosie''') – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: ''chlep'' (''[[b]]:[[p]]'') |
||
* '''Uproszczenie grupy spółgłoskowej''' – jej wpływy załważa sie szczególnie w |
* '''Uproszczenie grupy spółgłoskowej''' – jej wpływy załważa sie szczególnie w szybkiej mowie. Na przykład dajmy ''[[Jabłko|japko]]''. |
||
{{stubjez}} |
{{stubjez}} |
||
Wersja z 13:53, 2 lut 2010
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice miedzy tym, jak sie wyrazy pisze, a jak mówi. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak sie lubia, że jedna przekazuje swoje cechy tej drugiej.
Podział upodobnień
- Udźwiecznienie – jest wtedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras tagże, gdzie bezdźwienczne k zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) g (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwiencznienie – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyras pszyjaciel, rz:sz
- Utrata dźwienczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwienczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: chlep (b:p)
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej wpływy załważa sie szczególnie w szybkiej mowie. Na przykład dajmy japko.
