Céline Dion: Różnice pomiędzy wersjami
M ({{redakcja}} sprawdzonych) |
(myślę, że lepiej) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
{{redakcja|to nie jest artykuł na swój szablon, konieczna rozbudowa}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Debiut == |
|||
Zadebiutowała, jako typowa przedstawicielka kraju europejskiego, na [[Konkurs Piosenki Eurowizji|Eurowizji]] w 1988 r. Zasłynęła zaś dzięki zaśpiewaniu słynnego tematu do słynnego filmu „Titanic”. Prawdopodobnie producent [[film]]u, widząc ją w którymś [[wideo]]klipie, pomyślał, że jej twarz dobrze będzie oddawała klimat tej straszliwej katastrofy. |
|||
| ⚫ | '''Céline Dion''' (ur. [[30 marca]] [[1968]] r. w [[kanada|Kanadzie]]) – kanadyjska wokalistka o oryginalnej urodzie (efekt uzyskany dzięki czołowemu zderzeniu pancernika Bismarck z koniem Przewalskiego), będąca jedną z tych gwiazd, które całą karierę zawdzięczają jednemu płaczliwemu singlowi. Jak każda gwiazda ma debilne poglądy polityczne<ref>Opowiada się ona za niepodległością Quebecu, hahaah!</ref> oraz fundację i markę perfum. |
||
== Twórczość == |
|||
Słynie również jako współtwórczyni śpiewanych przez siebie silnym męskim głosem piosenek. Na przykład, w utworze „I'm Alive” połączyła podkład zerżnięty z piosenki Blondie „Heart of Glass” z [[muzyka|linią melodyczną]] utworu [[Depeche Mode]] „Waiting for the Night”. |
|||
== Dzieciństwo i początek kariery == |
|||
== Marketing == |
|||
[[Plik:Celine Dion.jpg|thumb|right|200px|[[Koń|Ihaha!]]]] |
|||
W ostatnich latach, dzięki kategorycznym żądaniom menedżerów, jej [[zdjęcia]] nie są umieszczane na okładkach płyt, żeby nie odstraszać potencjalnych nabywców. Ten zabieg marketingowy można zauważyć już na płycie „1 Fille & 4 Types”. |
|||
Céline urodziła się w biednej i katolickiej rodzinie, a przez to cholernie nieszczęśliwej. Mała Celinka już od urodzenia chętnie pokazywała swój talent muzyczny, bardzo melodycznie drąc ryja nocą. Wkrótce zaczęła śpiewać w budce z kebabem, należącej do jej rodziców, a stąd już niedaleko do studia nagrań. W 1981, w wieku 13 lat Celinka wydała swój pierwszy album. Przez lata osiemdziesiąte jej kariera jakoś się turlała, zapewniając rodzince całkiem niezłą wyżerkę. Wraz z rośnięciem Céline rosła także jej koniowatość. Wkrótce wszystkie zyski mógł trafić szlag. Céline wraz z producentem zdecydowała się na radykalny krok... |
|||
== Tak, teraz śpiewam po angielsku! == |
|||
W 1990 roku wydała pierwszą płytę w języku angielskim. Francuscy słuchacze poczuli się oburzeni i uważali to za zdradę. Dlatego Céline postawiła na stary, sprawdzony sposób radzenia sobie z tego typu konfliktami – postawiła na [[schizofrenia|schizofrenię]]. Jeden album wydawała po angielsku, drugi był francuski. Zaczęła też współpracę z popularnym francuskim pieśniarzem, [[Jean-Jacques Goldman|Jean-Jacquesem Goldmanem]], czym uspokoiła swoich francuskich fanów. Mimo tych wszystkich machinacji Céline pozostałaby średnią piosenkarką, będącą jednocześnie klonem Sary Jessiki Parker, gdyby nie jedna, przełomowa decyzja. |
|||
== [[Titanic]] == |
|||
W 1997 Célina nagrała piosenkę do kasowego filmu [[Titanic (film)|Titanic]]. Tytuł piosenki brzmiał „My Heart Will Go On”. W związku z tym, że miliony ludzi skojarzyły tą piosenkę z super popularnym filmem, sama piosenka też stała się super–popularna, a nawet jedną z najpopularniejszych, zwalniając panią Dion od jakiegokolwiek starania się. |
|||
== Marzenia == |
== Marzenia == |
||
Jej największym marzeniem jest angaż do filmu o katastrofie sterowca [[Hindenburg (sterowiec)|Hindenburg]], gdzie chciałaby zagrać główną rolę. |
Jej największym marzeniem jest angaż do filmu o katastrofie sterowca [[Hindenburg (sterowiec)|Hindenburg]], gdzie chciałaby zagrać główną rolę. Ponadto bardzo pragnie zebrać kolekcję biednych dzieci z wszystkich krajów świata. |
||
{{przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Kanadyjscy muzycy|Dion, |
[[Kategoria:Kanadyjscy muzycy|Dion, Céline]] |
||
{{ok}} |
{{ok}} |
||
Wersja z 13:22, 25 wrz 2010
Céline Dion (ur. 30 marca 1968 r. w Kanadzie) – kanadyjska wokalistka o oryginalnej urodzie (efekt uzyskany dzięki czołowemu zderzeniu pancernika Bismarck z koniem Przewalskiego), będąca jedną z tych gwiazd, które całą karierę zawdzięczają jednemu płaczliwemu singlowi. Jak każda gwiazda ma debilne poglądy polityczne[1] oraz fundację i markę perfum.
Dzieciństwo i początek kariery
Céline urodziła się w biednej i katolickiej rodzinie, a przez to cholernie nieszczęśliwej. Mała Celinka już od urodzenia chętnie pokazywała swój talent muzyczny, bardzo melodycznie drąc ryja nocą. Wkrótce zaczęła śpiewać w budce z kebabem, należącej do jej rodziców, a stąd już niedaleko do studia nagrań. W 1981, w wieku 13 lat Celinka wydała swój pierwszy album. Przez lata osiemdziesiąte jej kariera jakoś się turlała, zapewniając rodzince całkiem niezłą wyżerkę. Wraz z rośnięciem Céline rosła także jej koniowatość. Wkrótce wszystkie zyski mógł trafić szlag. Céline wraz z producentem zdecydowała się na radykalny krok...
Tak, teraz śpiewam po angielsku!
W 1990 roku wydała pierwszą płytę w języku angielskim. Francuscy słuchacze poczuli się oburzeni i uważali to za zdradę. Dlatego Céline postawiła na stary, sprawdzony sposób radzenia sobie z tego typu konfliktami – postawiła na schizofrenię. Jeden album wydawała po angielsku, drugi był francuski. Zaczęła też współpracę z popularnym francuskim pieśniarzem, Jean-Jacquesem Goldmanem, czym uspokoiła swoich francuskich fanów. Mimo tych wszystkich machinacji Céline pozostałaby średnią piosenkarką, będącą jednocześnie klonem Sary Jessiki Parker, gdyby nie jedna, przełomowa decyzja.
Titanic
W 1997 Célina nagrała piosenkę do kasowego filmu Titanic. Tytuł piosenki brzmiał „My Heart Will Go On”. W związku z tym, że miliony ludzi skojarzyły tą piosenkę z super popularnym filmem, sama piosenka też stała się super–popularna, a nawet jedną z najpopularniejszych, zwalniając panią Dion od jakiegokolwiek starania się.
Marzenia
Jej największym marzeniem jest angaż do filmu o katastrofie sterowca Hindenburg, gdzie chciałaby zagrać główną rolę. Ponadto bardzo pragnie zebrać kolekcję biednych dzieci z wszystkich krajów świata.
Przypisy
- ↑ Opowiada się ona za niepodległością Quebecu, hahaah!
