Ławka
Ławka to obowiązkowa miejscówka entuzjastów wielu subkultur, jak i również przeciętnych meneli. Zazwyczaj siedzi się na niej grupowo, przy czym większość osobników wyposażona jest w puszkę piwa lub papierosy.
Styl siedzenia
Generalnie każdy może na ławce siadać tak, jak chce. Istnieje jednak określony sposób, który daje siedzącym poczucie wyższości względem innych. Należy mianowicie umiejscowić pośladki na tej części ławki, która pierwotnie przeznaczona była do podparcia głowy; nogi natomiast kładzie się tam, gdzie powinien być zadek. Należy się również rozkraczyć - to dodaje luzactwa. Mistrzostwo można osiągnąć poprzez zgarbienie się i przybranie "zmęczonej życiem" miny - to dodaje powagi, jak również wizualnie powiększa zasób doświadczeń; w końcu nie można wyglądać na całkowicie "zielonego".
Pielgrzymki
Do ławek umiejscowionych w okolicach sklepów monopolowych przybywają liczne pielgrzymki. Ich uczestnicy są zazwyczaj zaopatrzeni w napoje alkoholowe, potocznie nazywane "spirytem", które później spożywają w określonym porządku - podając butelkę lub puszkę z ręki do ręki (chyba, że każdy ma swoją). Jest to swojego rodzaju rytuał, nazywany "chlanko". W czasie "chlanka" uczestnicy poddają się kontemplacji nad tym, jakie życie jest do dupy, jak bardzo system jest porąbany lub jak długo uciekali ostatnio przed policją. Pielgrzymka taka kończy się zazwyczaj w momencie, kiedy żaden z uczestników nie ma siły wydobyć z siebie nic, poza bełkotem. Uczestnicy zwlekają się wtedy do domów lub, z powodu chwilowego zaniku koordynacji ruchów, zasypiają na miejscu. Pielgrzymki zaciskają więzy emocjonalne między uczestnikami.
Tradycja i nowości
Ławka jest tradycyjną miejscówką dla meneli. Zjawisko blokersów czy dresiarzy jest stosunkowo nowe. Menele przenieśli się pod sklepy monopolowe, aby zaoszczędzić czas:
stać pod monopolowym -> wejść do monopolowego i kupić prowiant -> wyjść z monopolowego
... jest znacznie krótsze, niż:
siedzieć na ławce -> dojść do monopolowego -> wejść i kupić prowiant -> wyjść i dotrzeć do ławki (wliczając prawdopodobne zagubienia oraz czas poświęcony na odnalezienie ławki)
Enzuzjaści różnych subkultur, którzy do tej pory wozili się po swoich osiedlach, dostrzegli tę swojego rodzaju "rewolucję" i zaczęli okupywać ławki, tworząc nowe zjawisko i dając odpocząć swym odwłokom jednocześnie.