Sznur
Sznur – długi, włóknisty wąż z grupy rzemieniowatych stosowany jako lek na depresję, jednakże poza wiedzą lekarza prowadzącego. Zazwyczaj wywodzi się z lnu o niebiańskim kolorze kwiatów bądź konopi o specyficznym zapachu tychże, co istotnie wskazuje na bliższe powiązanie sznura z zaświatami.
Po co człowiekowi sznur i jego odmiany
Obok wieszania się i łamania rdzenia kręgowego na potęgę, sznur ma także inne zastosowania społeczne. Dewoci z różnych krajów lubią eksponować swoje sznury pod postacią tzw. włosienicy (zwłaszcza na Filipinach). Idą przez miasto, opukując się rzemieniami i drąc się wniebogłosy, że boli. Nie wiadomo nic o tym w Piśmie Świętym; nie ma też takiego przykazania, aby się rozpoławiać, o czym być może ci biedni ludzie nie wiedzą, bo nikt im jeszcze nie powiedział.
Stosowany jest także przez starsze pary z tzw. wyobraźnią w celu zakrycia głupotą własnej niepłodności. Zaletą takiego zastosowania sznura jest fakt, że ze względu na wiek kochanków, na pewno on nie pęknie.
Również po to, żeby zawiązać buty, drogi Watsonie. Chyba nie chcesz jak ostatnia ciota paradować w butach na rzepy, co? I tak w szkole wszyscy się kapną, a twoje szanse u dobrych lasek spadną do zera; żadna subkultura nie używa rzepów, więc wiek młodzieńczy jak najbardziej należy spędzić ze sznurówkami.
