Głupawka

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 10:26, 10 gru 2011 autorstwa Szklarz (dyskusja • edycje) (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Jurek10. Ofiarą rewertu jest 217.98.62.248.)

Głupawka – poważne schorzenie najczęściej występujące u uczniów wszystkich etapów edukacji. Objawia się niekontrolowanymi, niemożliwymi do przewidzenia i opanowania atakami śmiechu. Najczęściej atak u pojedynczego osobnika doprowadza do reakcji łańcuchowej i rozszerzenia się epidemii na większość jednostek znajdujących się w tym samym pomieszczeniu.

Jak dotąd nie poznano jeszcze mechanizmów odpowiadających za powstawanie i rozprzestrzenianie się głupawki, nie istnieje więc skuteczny lek czy nawet szczepionka – choroba powszechnie uznawana jest za nieuleczalną.

Główne informacje

Choroba ma stan przewlekły. W zaawansowanym stadium jej objawy dają się we znaki nawet do kilku raz w ciągu doby. Czas jednego ataku jest nieokreślony, zależy od stanu psychicznego chorego oraz innych jednostek w promieniu najbliższych 10 metrów. W zależności czy emocje dotkniętego głupawką są średnio-wesołe, wesołe, czy też skrajnie-wesołe, nasila się czas trwania ataku oraz jego intensywność. Im więcej pozytywnych emocji napłynie do umysłu i podświadomości jednostki, tym trudniej jest atak ten zwalczyć. Pojawia się ona w pełnym stadium w okresie licealnym, zaczątek powstaje w pierwszych latach gimnazjalnych, a z czasem się nasila aż do pewnego wieku. Nie wynaleziono jeszcze leku stuprocentowo usuwającego tę przypadłość. Cierpi na nią większa część społeczeństwa (niezależnie od płci wygląda tak samo).

Głupawka przychodzi szybko, niespodziewanie i bardzo wcześnie, bo już od wczesnego dzieciństwa. Napady mają swoje różne fazy:

  1. Objawia się bardzo łagodnie, ale bardzo szybko przechodzi do kolejnej fazy!
  2. Na tym etapie następuje coraz większe rozprzestrzenienie się choroby po ciele, przy czym napady są coraz cięższe i groźniejsze.
  3. Ostatnia faza jest najgorsza. Występuje wtedy zazwyczaj tzw. deprecha (chandra), często prowadząca do niekontrolowanych czynów, takich jak: mimowolne mówienie do siebie, płacz i zgrzytanie zębów. W tym czasie załamanie nerwowe, może przenosić się na innych ludzi (niekoniecznie chorych na głupawkę). Są to osoby w otoczeniu do 15 metrów, jednak załamanie może się przenosić również przez komunikatory internetowe.