Upodobnienie fonetyczne
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 21:01, 3 lis 2011 autorstwa Jurek10 (dyskusja • edycje) (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Parry1993. Ofiarą rewertu jest 31.63.221.110.)
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice miendzy tym, jak sie wyrazy pisze, a jak mówi. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak sie lubiom, że jedna pszekazuje swoje cechy tej drugiej.
Podział upodobnień
- Udźwiencznienie – jest ftedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras tagże, gdzie bezdźwienczne k zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) g (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwiencznienie – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyras pszyjaciel, rz:sz.
- Utrata dźwienczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwienczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: chlep (b:p).
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej wpływy załważa sie szczególnie w szypkiej mowie. Na pszykład dajmy japko.
