Bezpodstawne wysokie mniemanie o sobie

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Szablon:T internetowa jednostka chorobowa, w której osoba cierpiąca na to schorzenie myśli, że jest człowiekiem sukcesu, mimo że nic nie dokonał dla społeczeństwa. Skutkiem tego zaburzenia jest zmiana świata na gorsze oraz staniem się dupkiem z bardzo chwiejną samooceną. Choroba ta różni się od narcyzmu, że o ile narcyz uwielbia siebie, tak osoba z USI już niekoniecznie.

Objawy choroby

  • Szablon:T „Oczywiście, że jestem bardziej wartościowym człowiekiem od innych. Czemu miałbym być kimś zwykłym lub, broń Boże, mniej uzdolnionym w jakieś dziedzinie. Przecież to absurd!”
  • Szablon:T „Jeśli osiągnąłem sukces, to tylko dzięki sobie, a jeżeli coś zawaliłem, to jest to tylko ICH wina, że do tej porażki doszło.”
  • Szablon:T „Potrafię to zrobić, chociaż nic o tym nie wiem.”
  • Szablon:T „Wiem, że tego nie powinien robić, ale może ktoś przymknie na to oko?”
  • Szablon:T „Miło z twojej strony, że mnie tak cenisz. Zaraz, mówisz, że to wszystko było podpuchą? Na cóż... ważne, że powiedziałeś mi prawdę i za to cię lubię!”
  • Szablon:T „Lubisz mnie? Skoro tak, to oznacza, że muszę być naprawdę wartościową osobą.”
  • Szablon:T „Wiem, że jestem śmieciem, ale nie mam zamiaru tego dawać innym do wiadomości.”
  • Szablon:T „Myślę, że wybrałem dobrą decyzję, w końcu wszystko pójdzie dobrze, według mego scenariusza. Czemu miałoby być inaczej?”
  • Szablon:T „Spójrz na mnie, spójrz na mnie, spójrz na mnie, spójrz na mnie, spójrz na mnie do cholery!”

Osoby, które są szczególnie narażone na USI


Jeśli chceta, możesz dodać swój akapit.


Emo

Paradoksalnie emo utwierdza się w przekonaniu, że cierpi na zaburzenia depresyjne, a z związku z tym na beznadziejnie niską samoocenę, jednak to tylko pozory. W rzeczywistości ich zachowanie wynika z chęci zwrócenia na siebie uwagi, a samą depresję mają jedynie na powierzchni mózgowia. Kiedy mówią o sobie w negatywnym tonie, to nie oznacza, że faktycznie tak o sobie myślą. Emo uważa się za jednostkę wybitną, której nikt poza przedstawicielami tej samej subkultury nie jest w stanie zrozumieć. Piszą przeróżne smuty, mimo bycia zupełnym beztalenciem w poezji. Efekt Pollyanny jest w tym przypadku odwrócony – emo święcie wierzy, że wszyscy z niego kpią[1] i życzą mu jak najgorzej. Wini wszystkich poza sobą o każdą, najmniejszą pierdołę.

Zagrajmerzy

Każdy sądzi o sobie, że są profesjonalistami i mogą z łatwością stworzyć wysokiej jakości film przedstawiający rozgrywkę w jakieś grze oraz dodać do niego świetne komentarze. Końcowe efekty są raczej do przewidzenia.

Cała ludzkość

Każdy człowiek uważa siebie za lepszego i wartościowego, a pozostałych traktuje jak idiotów niewartych uwagi. Mało kto przyzna się do winy, czego przykładem jest niekończąca się seria rozpraw sądowych. Wierzą, że ich wyobrażenie idealnego świata jest słuszne i chcą na siłę zmieniać życie innych, choć nie wiedzą jak. Najczęściej kończy się to tragiczne, jednak z biegiem czasu fakt ten jest ignorowany, po czym ludzkość znowu przystępuje do różnojakich rewolucji.

Przypisy

  1. Co w sumie jest prawdą, bo trudno się nie śmiać z tak absurdalnego zachowania